A ghe miaol tri sensa ol quater

Stampa questo copione

A ghe mia ol tri sensa ol quater di Giuseppina Cattaneo

AUTRICE

GIUSEPPINA CATTANEO

         

http://giusicopioni.altervista.org/

POSIZIONE S.I.A.E. N° 193077

Codice opera Siae 919013A

TITOLO

A GHE MIA OL TRI

SENSA OL QUATER

DUE ATTI

Personaggi

LUIGINA

CATERINA sorella Luigina

BEPINA

PALMINA sorella di bepina

TINO postino

GUGLIELMO aggiustatutto e cugino di Caterina

VINCENSO aiutante effemminato di Guglielmo

DON Fedele Parroco

TRAMA

Tino è innamorato di Caterina e le scrive una lettera d’amore ma questa lettera finirà, chissà come in mano alle tre amiche. E non solo a loro perchè anche Vincenzo ...

ATTO PRIMO

SCENA I

Caterina e Bepina

CATERINA. (Entrano da fuori scena. Sul tavolo un paio di riviste) me a ga rie mia a capì che manera aiè egniffò töcc isbagliacc.

BEPINA. Mia che a ga na siès istacc ü giöst!

CATERINA. E pör ai sömeaa che indès be chi cruciverbola.

BEPINA. Se, chi orizontai ai’nda be töcc e sö chèsto a ga fo sö l’as dèl còl.

CATERINA. Poame a fo sö ol tö òs dèl còl che aiere töt giöscc.

BEPINA. Perchè a fessö ol me òs dèl còl e mia ol tò?

CATERINA. Perchè me a ga tègne ala me dè pèl. A te a ta rèsta adoma chèla. (Al pubblico) ma ivvest come alè rampogneta?

BEPINA. Ma mochela de dì di sproposècc! Comunque segon me, alè colpa di nòste sorele e di sò sugeriminti sö chi verticalli.

CATERINA. Ma certo! Quando notèr a ma facc chi orizontai, aiera töcc giöst e alè stacc quando a ma cuminsat a fa chi verticalli che a ma cominsat a iga di problemi.

BEPINA. (Al pubblico) le, anche prima de fa i cruciverbola al ghera di problemi.

CATERINA. Saral posebol che an troe mia ergot de fa söl sügo, che pèr colpa de chèle dò la al va sèmpèr töt in malura?

BEPINA. Fa sito, fa sito, come a stae be quando a ghera amò al mont ol me òm e l’òm dèla me sorèla. 

CATERINA. Che manera poa chèl dèla tò sorèla?

BEPINA. Ma certo! Chesse agglere mia in di pe me chèla stöfüna!

CATERINA. E che manera a sangürèt if anche ol tò òm?

BEPINA. Perchè cosa a ghè che al’indaa mia be dèl me òm?

CATERINA. Negot. Ma scolta Bepina, lasando pèrt ol tò òm che al pödìa anche ès brao, ma a set mia piö libera de fa chèl che a ta ghe òia, adès che a ta se èdoa?

BEPINA. Ma me a sere libera anche prima nè?!

CATERINA. A se? E che manera quando a egnie a ciamat pèr indà a fa du pas a ta egnièt mai?

BEPINA. Alè mia ira, me a sarès vegnida depèrme ma te a ta gherèt sèmpèr indre ol to òm!

CATERINA. E che manera a ta egnièt mai depertöcönt a bif ol cafè al baretì quando a egnie a ciamat?!

BEPINA. Ada che me a sarès vegnida depermecönt, ma te a ta serèt sèmpèr col tò òm.

CATERINA. E alè pèr chèl che dighe che in’òscc òmègn ai sta be in doca aiè: al cimitero.

BEPINA. Se’sigüra?

CATERINA. Ma certo!

BEPINA. E che manera alura a tande trè olte al de al cimitero? El mia perchè a ta sèntèt la mancansa?

CATERINA. Mancansa? Ma set indre a basgà?

BEPINA. E che manera a tande là isse tate olte alura?

CATERINA. Perchè a go öna pura che al ma salte fò dèla tomba e ando la a controlà che al siès töt apòst!

BEPINA. Adès capese. (La vede un pò giù) cosa a ghet adès?

CATERINA. A sere isse conteta de iga ergot de inteligènt de fa come i nòscc cruciverbola, invece ...

BEPINA. Invece ... an sè dò bore. Quando alè isse, bisogna amètèl.

CATERINA. Ma che servèl go pò me?! Diolte a ma e ol döbe che al sabe chèl dèla me sorèla!

BEPINA. Caterina, bötèt mia zo isse, ada che a ta ga ne amò de intèlingènsa in dèl tò servèl né?! Bisogna sircala be, ma al so che a tanne amò.

CATERINA. E in do sarèsela che me ala troe mia?

BEPINA. (Pensa) a ta fa negot se a tal dighe indomà?

CATERINA. Pèr me ès sènsa inteligènsa alè come se ès ... sènsa gambe.

BEPINA. Delbù? (Si abbassa a guardare le gambe e le vede) te, ada che a ta ghié amò töte dò al sò pòst nè i gambe?

CATERINA. Ma cèrto che a go i gambe, a saro anche öna bora, con poca inteligènsa, ma a so mia intregòta dèl töt. Anche se a ma sa sènte spianada a tèra.

BEPINA. Dim mia che a ta ghe la crisi de mèza età nè?

CATERINA. Perché? Se ala ma e mia adès la crisi de meza età, ölèt che ala ègne quando? A intagn?

BEPINA. E no certo, a ta ghe resù. Però alè mia giöst, me a go piö de setant’agn e la crisi de meza età ala mè gniamò de ègn.  

CATERINA. Preòcupès mia, isvèt che a te a ta egnerà mia la crisi de meza età, ma la crisi de “piena età”. (Disperata) madonname come a ma sa sènte zo.

BEPINA. Te, mia che a ta salte imment de copat’nè? Bötès mia zo dala finestra, ma recomande.

CATERINA. Come faroi a copam dala finestra?

BEPINA. A già che dala strada la tò finèstra alè olta adoma trenta ghèi.

CATERINA. E pò dòpo me òle pò mia copam. Se i ghès de copas töte i persune che aiè zo ön po de fase, i pais ai sa ciamerès piö pais, ma i sa ciamerès frasiù.

BEPINA. Ada se a ta tiresö de fase con chèsto? (Toglie dalla scatola un cellulare. Toglie anche le istruzioni e le appoggia sul tavolo).

CATERINA. Cosel chèll’aur le? O mai vest ün’orolòi isse gròs. Indasaì che fastöde che al ta darà sö chèl pols le e indasaì quate olte a tal pichere vià.

BEPINA. Ma nò a te, alè ü cellu ... cellul ... cellulite. Al sarès ü telèfolo ma adès aià ciama isse.

CATERINA. Ü telefolo? Chèlle al sarès mia ü orolòi ma alè ü telefolo? (SI ALZA E INIZIA A GIRARE PER LA STANZA IN CERCA DEL FILO).

BEPINA. (SI ALZA E LA SEGUE). Pöde saì cosa a set indre a sircà?

SCENA II

Caterina, Bepina, Palmina e Luigina

PALMINA. (Entrano e le vedono tutte e due abbassate) Luigina, adà, aiè pronte pèr giöga a caalchina.

LUIGINA. Ma cosa cöntèssö pò a te, aièndre a fa ginastrica.

PALMINA. Adì la erità ai ma sömèa che ai sabe töte dò blocade compagn de du bacalà.

LUIGINA. Delbù? I bacalà aiè facc isse?

CATERINA. Mochila de fa i spirituse.

BEPINA. (Ironica) che manera che? A sis mia indace incö a èt quate persune ai sa confesa e chèle chi fa la cöminiu sènsa confesiu?

LUIGINA. Cosa al vanteresa a otre chèl che an fa ...

PALMINA. ... o chèl che an fa mia.

CATERINA. Al sarà du mis che ai va piö a confesas.

BEPINA. Che manera? Ele dientade sante?

LUIGINA. Sante an se mia dientade ... perchè sante an sè sèmpèr istace.

PALMINA. E pò dòpo, pensì pèr votre.

LUIGINA. Braa, an ga dis negot perchè aiè laur che a lure ai ga mia de interesaga. (Qualche secondo di silenzio poi di getto) notre an sè stace adoma inganade di persune che ai va a fa la cöminü e alura a ma sircat öna solusiù.

PALMINA. Infati, an ga domandat al preòst de daga ol certificato de confessione a töte i persune che ai sa confèsa.

CATERINA. Cos’è? Ol certificato de confessione?

BEPINA. Ma ragiunì otre? Caterina, che a ga sabe partit öna quac vene in del co a töte dò chèle le?

CATERINA. A ghè mia partit adoma öna quac vene a chèle le, ma ghè partit töt chèl poc che a ghera resta’det in chèl co.

LUIGINA. Ma mochila! Tanto ol preòst al ga dicc de no.

PALMINA. E comunque, mèi isse perchè tanto a ma capìt che i persune ai sa confèsa in dasaì indoe.

CATERINA. Ma al sis apena adès che la zet ala öl mia fa saì i sò pecacc al preòst e al cörat dèl pròpe pais?!

BEPINA. Ala cesa de Costa, a ghi de saì che a ghè pie de zet de Brusa che ai va a confesas.

CATERINA. Se, e chi de Costa ai va ala Madona di Rose dè’Lbà a confesas.

BEPINA. E chi de de’Lbà ai va a Montèl.

CATERINA. E chi de Montèl ai ve a Brüsa.

LUIGINA. Èco perchè a ghè sèmpèr che tata zet forestera!

BEPINA. Me invece a go negot de nascont e perciò me a ma sa confese che a Brüsa.

LUIGINA. Se, e quando a ta sarèsèt indacia? Poame a go negot de nascont e anche me a ma sa confèse che a Brüsa.

PALMINA. Se, te a ta sa confèsèt a Brüsa, ma a tande de ün’otèr preost però.

LUIGINA. Te, a ga-no mia de colpa me se quando a ma toca a me ol nòst prèòst e ol nòst cörat aiè zamò ocupat.

CATERINA. Sorèla, te a ta se piö fürba che bèla. Bepina, lasale pèrt, dai che an va’nnacc a sircà ol laur dèl tò cellulite.

BEPINA. Chè laur pò?

LUIGINA. Cosa a sindre a sircà? La cellulite?

PALMINA. La me de cellulite a ghè mia inbisògn de sircala, de che ala sa spòsta mia. (Indica la sua pancia).

LUIGINA. E de chi ela alura chèla cellulite che a sindre a sircà?

PALMINA. (Guarda Caterina e Bepina) per me, nigöna di dò aià perdida perchè come a edì töte dò agliè amò ben metide. 

CATERINA. Mia chèla de cellulite! Ol telefolo dèla Bepina.

BEPINA. Cèrto, ol me telefolo, chesto. (Lo mostra).

LUIGINA. A se? E i cruciverbola? Ela zamò finida la passiù di cruciverbola?

PALMINA. Per forsa Luigina, annà faa mia ü giöst!

CATERINA. Lè mia ira!

BEPINA. Infati, aiera töcc giöscc, dela de giöscc.

CATERINA. (Piano a Bepina) indomà a ta ghe dendà a confesas Bepina, regordèt. E comunque i cruciverbola pèr notre alera dientat ü pasatep tròp facile e perciò adès an sè bötade in di telefoli.

BEPINA. (Piano a Caterina) pase a ciamat prima dendà a confesam, cosa dighèt?!

LUIGINA. In di telefoli?

PALMINA. A ghi du telefoli?

CATERINA. No, mia dü, ma ü. Ma adì che chèsto al fa töt nè?! El mia ira Bepina?

BEPINA. Certo, al fa de tuto ol me telefolo.

LUIGINA. Fal poa la pasta?

PALMINA. Ma no a te, al fa adoma la bösèca.

CATERINA. Ma teila fò! Bepina, daga mia scolt, ai ga rabbia perchè lure agglà mia.

BEPINA. Al saavroi mia! Chèle aiè’ndre ai tep di dinosauri.

CATERINA. E se an ga arda be, a ta parele mia che ai sömèe anche a du dinosauri?

LUIGINA. Ma cosa a cöntisö!

PALMINA. Poarine a otre, adì che notre an sè innacc anni luce.

CATERINA. Adoma de egèsa a sinnacc, chèsto se.

LUIGINA. (Al pubblico) ivvest in doca ala ria la sò inteligènsa? (Alle due) notre an gaavra mia chèl telèfolo le, ma adì che notre an ga ... ün’otèr laur ... (piano a Palmina) di ergot de gros, dom!

PALMINA. Gros!

LUIGINA. (Piano a Palmina) ma no! Piö gròs amò!

PALMINA. Grossetto!

LUIGINA. (Piano a Palmina) ma no! Piö gròs amò!

PALMINA. Grossissimo!

LUIGINA. (Piano a Palmina) ma no! De piö, de piö!

PALMINA. Gros, tat gros che ol vòst telefolo al sömèa ü sgorbio!

LUIGINA. (Piano a Palmina) ma no! A ta ghe de dì cosa alè chèl laur le gros!

PALMINA. (Piano a Luigina) e pödièt mia dimèl söbèt! (Pensa e ha un’idea. Alle due) spetì che e ederì con cosa an rierà che. A resterì a boca deèrta.

LUIGINA. (A Palmina che vuol sapere cosa ma lei non glielo dice. Alle due) ederì, ederì! E chisà quate mosche al vandarà det in chèle boche deèrte.

PALMINA. LUIGINA. (Escono).

CATERINA. Poarine a lure. Dai, lasale pèrt. Cosa a sere indre a fa prima che i ries? A già che a sere indre a sircà ol fil dèl tò cellulite. (Lo cerca di nuovo).

BEPINA. (La segue ancora) ma al sa pöl saì che fil pò?

CATERINA. Pòta, ol fil che al va al mür e che dòpo al va ala cabina dèla Sip.

BEPINA. Ma Caterina, chèsto alè ü telefolo moderno. Al va mia col fil ma al va cola rete.

CATERINA. Cola rete? La rete del porter che al giöga al balù?

BEPINA. Adì la erità a me a ma sömèa che la siès la ret chèla dendà a pescà, però, pöldas che la sabe anche chèla del balù nè. Dòpo a ga arde ai istrusiù.

CATERINA. Ma ... a set indacia indoe a tö chèl cellulite le?

BEPINA. Ammlà regalat ol me neut, anche se lü aialsà gniamò mia.

CATERINA. Ah. Dai, fam vèt be come alè.

BEPINA. A talsèsèt come alè veloce a mandà i smsmsms.

CATERINA. Cosa ... mandèl chèl cellulite le?

BEPINA. I smsmsms.

CATERINA. I slmslms?

BEPINA. A ta se buna gnià de dil. Scoltem me. Smsmsm.

CATERINA. Smsmsms.

BEPINA. Mèi de prima dai. Chèsce smsmsms aiè i messaggi che a ta scrièt.

CATERINA. I messaggi? In chèl cellulite le a ghè det i piciù?

BEPINA. I piciù? Ma quai de piciù?

CATERINA. I piciù viaggiatori, chèi che i porta i messaggi.

BEPINA. Ma mia chèi de messaggi. Èdèt che ... (le mostra) che a ghè i letere e se te a ti schisèt dòpo al ve fò la paròla. Me a dovre ol T9 chesse a fo piö ala svèlta.

CATERINA. (La guarda) ah, ol T9. (Al pubblico) me de solèt ando al C6 e ma sa troe be, però pöderès proà anche ad andà al T9.

BEPINA. Però mè stà atencc de restà mia sènsa bateria perchè se de nò al va piö. E per controlà i baterie, a ghè chèste tache.

CATERINA. I tacole? A ghè sö i tacole?

BEPINA. Mia i tacole! I tache! Adale che, ai vèdet? (Mostrandogliele).

CATERINA. (Guarda ma non vede nulla) me a ède negot.

BEPINA. (Controlla) pèr forsa che a ti èdèt mia, alè ormai quase sènsa bateria!

CATERINA. Bepina, a ta se pròpe fürtünada incö, ada cosa a go che? (Toglie dal sacchetto due batterie normali).

BEPINA. E alura?

CATERINA. Aie i baterie per ol tò cellulite.

BEPINA. Ma cèrto, perchè a go mia pensat söbèt. (Le prende e mette vicino al cellulare) ai ma sömèa ün momentì piö grande.

CATERINA. (Prova anche lei) osti, al set che a ta ghe resù? Al set cosa an fa? An va a cambiale.

BEPINA. Ma a ta fa negot de dovrale pèr me?

CATERINA. Ma fa negot amisa. Regalat i baterie alè ol me mòdo de ringrasiat perchè a ta me facc imparà töcc chi laur che nöf. A ma crèdèt che a ma sente piö öna bora, ma tat inteligènta?

BEPINA. Se te a ta se intelingènta, me cosa soi alura?

CATERINA. Inteligentuna! Dai che an va a cambià i baterie. (Stanno per uscire).

SCENA III

Caterina, Bepina, Guglielmo e Vincenso

GUGLIEMO. (Entrando con gli attrezzi da lavoro) permès ... ciao cüsa. A so riat.

CATERINA. A ta ède.

BEPINA. Poame a ta ède.

GUGLIELMO. Che spiritusune. A ta me ciamat e me a so riat.

VINCENSO. (Parlerà e si atteggierà in modo effemminato) anche me a so che.

CATERINA. (Guarda meravigliata Bepina) te, ada che a so mia gniamò òrba nè?! E te chi sarèsèt?

GUGLIELMO. Alè ol me bòcia.

BEPINA. A che a tle sircaffò giöst nè!

CATERINA. (Al pubblico) pèr me aià sircaffò col lanternì.

BEPINA. (Al pubblico) se, ma al fosc.

VINCENSO. Perchè a va-o mia be?

CATERINA. Nò, nò, pèr notre a ta e benissimo.

GUGLIEMO. Dai scète, fi i brae almeno otre. Chèsto alè Vincenzo e alè ol me bòcia e a me al ma a be.

VINCENSO. (Avvicinandosi un pò tròppo) grasie Gugliemo.

GUGLIEMO. Stam de luntà però. Dai cüsa, fam mia pèrt ol tep e dim cosa a ghè che al va mia.

CATERINA. A ghè negot che al va mia Gugliemo.

GUGLIELMO. Ma come? Se a ta me ciamat e a te me dicc che in de tò cà a ghera negot che al funsiunaa?

CATERINA. Me o dicc isse?

BEPINA. Te a te dicc isse?

GUGLIELMO. Se, a te me dicc isse e te me dicc che aiera problemi gròs.

CATERINA. (Ricordandosi) a già! Scüsèm ü menüt Gugliemo. (Prende in disparte Bepina, piano) Bepina, alo ciamat me delbù stamatina, ma adoma perchè a sere a tèra e a ölie ün po compagnia e alura a go inventat chèllaur le.

BEPINA. Ma cosa a tè saltat in mènt pò?

CATERINA. Te a ta riaèt piö!

BEPINA. Se, adès però an sè che in tri, mia adoma me. Cosa fet adès?

CATERINA. Cosa faroi, la erità a pöde mia digla se de nò chèsto al ma e piö che e come minino al ma arda piö.

BEPINA. Pòta se a ta pödèt mia diga la erità, faga giöstà ergot che al funsiuna mia. (Al pubblico) pèr fürtüna che alà ma mia ciamat ol sotramort se de nò a gaavrès vit pura che la ma ölia fam fò me.

CATERINA. Come foi, che al funsiuna töt!

BEPINA. (A Gugliemo) Gugliemo, a mètèl apòst diolte anche i servèi che ai funsiuna mia?

GUGLIELMO. Pèr ol momènt, pèr chèi o gniamò de troà la ciaf giösta.

VINCENZO. (Avvicinandosi a Guglielmo) se parlì de ciaadüre, me a so facc in bandera.

GUGLIEMO. Stam deluntà a to dicc!

CATERINA. (Sempre piano a Bepina) che mè che invente ergot se de nò a so dè ergü.

GUGLIEMO. Alura? Cosa a goi de giöstà?

BEPINA. Adà, la tö cüsina alè indecisa perchè ala ga che talmènt tace laur che aialsà mia in doca cominsà. El mia ira Caterina?

CATERINA. (Piano a Bepina) ma cosa indet a diga?! (A Guglielmo) ma cèrto! Anche se aiè mia pròpe isse tace ... (si avvicina ad una lampada e la tocca involontariamente).

BEPINA. Ecò, chèla lampada le ala sa impia mia.

CATERINA. (Guarda Bepina fulminandola con lo sguardo).

GUGLIELMO. Ah, bene, a gaölìa tat a dil! (Si avvicina e preme il tasto al filo e questa si accende regolarmente) ma adì che alè mia rota nè, èdì mia che ala funsiuna.

CATERINA. Posebol! Alè de stamatina che ala ma sampìa mia.

BEPINA. Me se anche l’otrer ala funsiunaa zamò piö!

CATERINA. (Piano a Bepina) te a te ghè sèmpèr de esagerà!

GUGLIEMO. Ma adì che ala-a nè? Adì che! (E la accenne di nuovo).

CATERINA. Posebol! (Si avvicina e finge di premere il pulsantino) evvest? Cosa a tere dicc che al’andaa mia.

GUGLIELMO. (Si avvicina e l’accende d nuovo) ma se con me ala-à?

BEPINA. (Si avvicina e anche lei finge di accenderla ma non lo fa) ala ga resù la Caterina, èdèt che ala sampia mia? Svet che ala sampia mia adoma coi fommle.

GUGLIELMO. (Guarda le due e poi Vincenso) Vincenso, proa te.

BEPINA. (Non facendosi vedere stacca la spina dalla corrente).

VINCENSO. (Si avvicina e fa per accenderla ma non si accende davvero) negot, la sa’mpia mia.

GUGLIEMO. A ghi pròpe resù, la sam’pia pròpe mia adoma coi fommle.

CATERINA. (A Bepina piano) te, ala funsiuna mia delbù?!

BEPINA. (Piano a Caterina) ma per forsa! O tiraffò la spina! Adala che! (Gliela mostra). Se a ga födès mia me che con te, al so mia!

GUGLIELMO. Dai Vincenso, tira fò gli arnes (si affretta) chi dèl laurà! E pò contròla in doca a ghè ol guasto.

VINCENSO. Söbèt capo! (Esegue).

GUGLIELMO. E i otèr laur rocc?

CATERINA. (A Bepina), è, e i otèr laur rocc?

BEPINA. Caterina, faga èt chèl ... (non sa che dire) chel ... quadèr là che al ga la curnis ruinada.

CATERINA. Ol quadèr? Adà che chèla curnis alè mia ... (viene interrotta).

BEPINA. (Le da una gomitata).

CATERINA. Ma cèrto! Chèl quadèr le al ga töta la curnis ruinada. Ale a ardaga Guglielmo pèr piaser. (A Bepina piano) ma cosa ölèt fa?

BEPINA. (Piano a Caterina) a rompesö ergot de fa giöstasö. Ölèt che a ta salve?

CATERINA. Se se, certo.

BEPINA. Alura lasèm fa a me.

CATERINA. Se, ma spachèm pò mia sö töt.

GUGLIELMO. A me chèla curnis che ala ma sömèa che a ga manche negot.

BEPINA. Va là docà!

CATERINA. (Affrettandosi e avvicinandosi) a ta sömererà a te. Èdèt che?

GUGLIELMO. Mandoe?

CATERINA. Ada che in chèst’angolì.

GUGLIELMO. Ma se al sa èt gniac!

CATERINA. Me al vède e perciò al va metit apòst.

VINCENSO. Adà che, la lampada ala funsiunà che alè öna meraviglia adès. (E lo mostra).

GUGLIELMO. Dai, e che adès e mètapòst chèsta curnis con ün po de stöc. Stam deluntà però.

BEPINA. (Nel frattempo Bepina, prende una sedia e toglierà un piedino alla sedia e lo farà in modo simpatico) e dòpo a ghè anche chèsta scagna de metapòst.

CATERINA. Ma set sigüra?

BEPINA. Ma sensotèr! Edèt mia che a ghè egniffò ü perstì?!

CATERINA. (Piano a Bepina) basta però adès o te a ta ma dèsfèssö töta la cà. (Ai due) ma cèrto, ol pestì, a ma sa regordae piö.

GUGLIELMO. Dai Vincenso, dòpo daga ön’ögiada anche a chèsta scagna.

CATERINA. E pò dòpo basta a ghè piö negot de rot.

BEPINA. Cos’è basta? A te mia dicc anche che a ghè i manèc del servisio di padèle de metapòst?

CATERINA. No!

BEPINA. (Gli da una gomitata) ma come nò? Ma se a ma toca prestam i padèle töcc i de perchè se de nò a ta sa scòtèt!

CATERINA. A ta ma prèstèm i padèle a me?! E da quando?

GUGLIELMO. A ghè i manèc di padèle de giösta se o nò? E töcc chei laur de giöstà che a ta me dicc? A che se al sere a sarès ... (viene interrotto). 

CATERINA. Se certo, che a go i manèc dèla bateria di padele de giöstà.

VINCENSO. Ai giöste me i manèc!

GUGLIELMO. Se, basta che a ta ma staghèt deluntà.

BEPINA. Faga èt intat la curnis de chèl’otèr quadèr che al sa troa in cüsina, chèl antico e che al costa ü muntù de solcc, intat che ando a tiraga fò i padèle.

CATERINA. Ol quadèr? Ma qual de quadèr?

BEPINA. (Le da una gomitata).

CATERINA. Ma cèrto, ol quadèr ... egn’ de là. (Escono tutti a sinistra e dopo qualche secondo rientra Peppina).

BEPINA. (Intanto va a staccare le maniglie della pentole). 

CATERINA. (Si avvicina a Bepina) mia töte i maniglie se de nò chisà che spesa al ma e fò.

BEPINA. A ta gherèt de pensaga prima o ölèt teca bega col to cüsì?

CATERINA. Nò, nò, alè l’önèc paret che a go dòpo la me sorèla. Disèm alura che alè l’önèc paret.

BEPINA. Èco, alur, ala ron-sö ün po de manèc a te. (E così fanno, in modo simpatico, intanto che i due sistemano la cornice e la sedia).

GUGLIELMO. (Rientrando con Vincenzo) e anche la cürnis alè a pòst. (Guarda l’orologio) al sè facc tarde òsti. A ta fa negot se i manèc di padèle a ti mètapòst ol Vincenso de che mezuretà? An ga dendà dela Carmelina a èt ü laurà e talse che se an sè mia puntai chèla le alè buna de ciamà i Carabinier.

CATERINA. Va be, a va spète dòpo, però regordis de egnì che, perchè se de nò a so delbù sènsa padèle (guarda Bepina).

GUGLIELMO. A ta mande che ol Vincenso prima che pöde, dai. A va selüde.

VINCENSO. Arivedervela. (I due escono).

CATERINA. Ma gherèt de tirà vià pròpe töte i manèc?

BEPINA. Ma dai, alo facc pèr te.

CATERINA. Adès se che a ta toca prestam i tò badele se chi du la ai rià piö incö.

BEPINA. Dai, pensega mia docà. Ma notre, an ghera mia dendà a cambià i baterie?

CATERINA. Se, anche se a mè pasas la òia dato che indasaì che spesa al ma egnerà fò con töte chèle maniglie.

BEPINA. Pensega mia, dom doca. Dom e in dü quar’dura an sarà che. (E la tira fuori casa).

SCENA IV

Tino

TINO. Permès. Caterina ... Caterinuccia mia, dove sei? Ala ghè mia, indasai in doca la sarà indacia. A tö ol cruciverbola nò dèl sigür. Ala ma facc bötavia tace de chi solcc pèr chi cruciverbola le! A me i cruciverbola ai ma pias gniac pò, ma pèr istaga visì avrès comprat anche öna discarica de parole incruzade. Èco, a ghi de saì che me a go öna còcia pèr la chèla bèla scèta le. Scèta ... ün po pasada fò ... ma mia de tat nè però. (Vede le pentole) ma cosa fale töte chèle padèle che ... e sensa manèc? Indasaì cosa ai ga immènt chèle dò sorèle le. Chi aia capes alè brao. Caterina! Caterina! Man’dosarala! Pròpe incö che ölie faga la dichiarasiù, ala ghè mia. Se aggla fo mia incö che ammla sènte, al so mia quando a troero amò ol coragio. Cosa foi alura? Spetala pöde mia perchè al so mia quando la ria e me a go dendà a laurà, adì quata posta che a go amò de portafò! Cosa foi adès ... (pensa) troat! A ga scrie öna lètera d’amur e pò agglà lase che! Fòi e pèna (li prende dalla borsa) e via söbèt a scrif: “Carissima amore mio, oggi finalmente ho trovato il coraggio di dirti tutto l’amore che c’ho per te. Quando ti vedo non sto più nella pelle e il mio cuore batte come quando mi prendo uno stremesse. La mia bocca s’impasta ogni volta che vedo la tua bocca a forma di rosa. I tuoi occhi color dei maroni mi riempiono di bel gioioso. Prima di incontrare te, la mia vita era a senso unico, ora invece è a doppio senso, a volte alternato. Non posso vivere senza di te, senza tua sorella si invece, ti prego, prendilo al volo il mio amore. Se anche tu mi ami, indossa un fiore e io capirò che tu sarai mia. Firmato, Tino il postino”. Eco che, finit! E in doca la lase? Se la lase che söl taol, a ghè mèzo che chèla nastuna dèla sò sorèla aià troe e la scoprese ol me segreto. Forse alè mèi che la mete ... (si guarda in giro) che. (Apre la prima pagina della prima rivista e infila la lettera) chèsce aiè i giornai che la me Caterina ala lès. E se aià leses anche la Luigina? La Luigina? Chèla le, alè gnià buna de les! (Guarda l’orologio) mèi che andaghe a laurà, incö a so zamò in ritardo de tre ure. (Esce di scena a destra).

SCENA V

Luigina e Palmina

LUIGINA. (Entrano in scena da destra) cèrto che se la me sorèla e la tò ai sera che i persune indaa fò pais a confesas, ai pödia anche dighèl chesse almeno a maavrès mia facc la figüra col Don Fedele a sircaga ol certificato de confessiù.

PALMINA. (Con un golf che poi spoglierà quasi subito e lo metterà sullo schienale della sedia. Ha con séun sacchetto con dentro un tablet ma che il pubblico nonvede) adà, parlèm mia dè chèla le pèr piaser che alè ü pecat adoma a igla pèr sorèla.

LUIGINA. PALMINA. (Si accorgono delle pentole).

LUIGINA. Che manere töte i me padèle sènsa manèc?

PALMINA. Mè che’ndaghe a cà söbèt di me padèle! A ghè in gir i ladèr de manèc! (Sta per uscire).

LUIGINA. Man’doet! I manèc aiè che! Adèi che! Nigù aià robacc!

PALMINA. (Torna indietro e li guarda) ma chi el chèl bambo che al tira-zo i manèc e po aia lase le?

LUIGINA. Me al so mia, ma conòse la me sorèla e a so sigüra che le ala cèntra dèl sigür con töt chèsto.

PALMINA. Comunque, a talsès come al ma facc mal a saì che ...

LUIGINA. ... che metà persune che i fa la cöminiù che a Brüsa ai sa confesa mia che a Brüsa!

PALMINA. Adà, fa sito, alè com ès ciapat öna scortelada in dèl cör.

LUIGINA. Me, dò de scortelade.

PALMINA. Adà, poa trè de scortelade.

LUIGINA. Me dò, ma aiè come se ai födès istace quatèr.

PALMINA. Me tre ma ai ma facc mal come se ai födès’istace sic iscortelade.

LUIGINA. (Stanca) adès basta parlà de scortelade perchè a ma e òia de ciamà indimà ü cortèl!

PALMINA. (Con timore) nò, nò, basta cortèi pèr carità. A proposèt, ada cosa a go che? (Cerca nella borsetta ed estrae il tablet).

LUIGINA. (Non guardando Palmina) comunque notre adès, an ga de troà ün’otèr pasatep, se de nò an rèsta indre de chèle dò la.

PALMINA. Arda cosa a go che me?

LUIGINA. (Non guardando Palmina) cosa an pöl fa? Chèle là ai ga ol cellulite de nof, ma notre an ga de troà ergot de piö gròs.

PALMINA. Alura? A ma ardèt?

LUIGINA. (Arrabbiata sempre senza guardarla) ma a ma ölèt vötà a sircà ergot de piö gròs e bèl de chèl che ai ga chèle la?

PALMINA. Ma se alè dò ure che a sondre a dit de ardam che a go chèl’aur che de faga invidia a chèle dò!

LUIGINA. A ta pödìe pò ciamam alura nè. (Lo guarda) e cosa a sarès chè’laur le?

PALMINA. Al sa ciama tabli ... table ... tablot.

LUIGINA. Tabiot (sgabuzzino)?

PALMINA. Si, si, proprio Se, se, tabiot. Come i tabiot che ai faa sö öna olta.

LUIGINA. I faa sö öna olta ma che annè in gir amò aca dès. E cosa fal pò chèl’aur le?!

PALMINA. Chèsto? Chèsto alè ü compiutèr.

LUIGINA. (Lo guarda, lo prende in mano) compiutèr? Ma Palmina, le’mmetit in lavatrice?

PALMINA. In lavatrice? Ma set indre a basgà?

LUIGINA. Ada che al so come aiè facc i compiutèr nè? Fam mia pasà pèr bambòsa. Aiè ün bèl tòc piö grancc de chèsto.

PALMINA. Ma Luigina, ada che chèsto alè mia finit in de lavatrice.

LUIGINA. E che manera el’isse picèn alura?! Let laat a mà?

PALMINA. Ma nò! Alè piö picèn perchè alè ü compiuter ... concentrat.

LUIGINA. Ah, adès o capit. A ga ölia tat a spiegas?!

PALMINA. Alè talmente tat concentrat che al fa anche de telefolo.

LUIGINA. De telefolo? A ghele i carsèle isse grande?

PALMINA. An va in borsa Luigina!

LUIGINA. Alet zamò proat a èt se al va be? Con chi laur le eletrici, al sa sa mai. Almeno isse a ta pödèt portal indre in tep.

SCENA VI

Luigina, Palmina, Caterina e Bepina

CATERINA. (Entrando da destra) portà indre cos’è?

BEPINA. Otre nò dèl sigür, dato che la òsta garansia alè zamò scadida dè ü secolo!

LUIGINA. Adì cosa an ga notre?

PALMINA. Adì come alè grant’isto telefolo che al fa anche de compiutèr.

CATERINA. La grandèsa ala cönta pròpe negot e infati ghè mia forse ol proèrbe che al dis:” Ol pochì al fa diertì?”.

BEPINA. Braa Caterina, alè pròpe isse. Pò dòpo, magare chèl telefolo le al ga gnia la rete pèr indà.

LUIGINA. Chèl telefolo che al ga det incorporat töc i tipi de rete di materas. El mia ira Palmina?

PALMINA. Ma sensotèr! A ga manca gniac öna rete di materas. (Controlla l’orologio) madonname se al sè facc tarde pèr me, mè che andaghe se de nò, la farmacia ala sera fò.

CATERINA. Se se, va, va, ada che a ta ma de mia ü dispiaser se a tande.

BEPINA. (Controlla l’orologio) Caterina, a go dendà a me, a go dendà dèl dutur.

LUIGINA. Chèl di macc?  

BEPINA. A ta responde gniac. (Esce a destra).

PALMINA. A va salüde fort. (Esce a destra senza golf).

CATERINA. (A Luigina) se te a ta ste che, me ando de là in cüsina.

LUIGINA. Fermèt ü menùt! Che manera i me padèle aiè sènsa manèc?

CATERINA. Prima ròba aiè mia i tò padèle ma i me e segonda ròba me dèla me ròba anna-fo ghèl che a go òia.

LUIGINA. Come tirà vià i manèc?

CATERINA. Come tirà i manèc!

LUIGINA. E che manera, se al sa pöl saì?

LUIGINA. Ah, al vède come aià metide apòst! E scomète anche che attlavre anche pagat.

CATERINA. Adà, a ta dighe negot de chèl che a ghè söcedìt perchè con te tanto al sa pöl mia parlà. E con d’öna compagn de te me a ga sto gniac ü menüt de piö. (Esce a sinistra).

LUIGINA. Se, se, va pèr carità, prima che ègne contagiada dì tò manìe di manèc e dala tò inteligènsa. A vangüre mia öna sorèla compagn dèla me. Inteligènta ... adì che, chèste aiè i riviste che la lès pèr dientà inteligènta: Gioia, Chi, Eva Express ecc. ecc. ecc. (Apre la prima rivista e vede la lettera) cosela chèsta. (La prende e la apre) ala sömèa öna letera. “Alè” öna letera. San vèt cosa la dis. “Carissima amore mio, oggi finalmente ho trovato il coraggio di dirti tutto l’amore che c’ho per te. A ghè ergü che alè inamurat de me?! Posebol? (Affrettandosi) cioè ölie dì ... ol bèl aià èt pròpe töcc. Indeminnacc a lès. Quando ti vedo non sto più nella pelle e il mio cuore batte come quando mi prendo uno stremesse. La mia bocca s’impasta ogni volta che vedo la tua bocca a forma di rosa. I tuoi occhi color dei maroni mi riempiono di bel gioioso. Oh Signur, töte i me grasie aià colpit in dèl sègn! Prima di incontrare te, la mia vita era a senso unico, ora invece è a doppio senso, a volte alternato. Non posso vivere senza di te, senza tua sorella invece si, ti prego, prendilo al volo il mio amore. Cèrto che al ciape al volo, a so mia isse scema de lasamèl iscapà ... ala me età. Età giovanile a masantendìe. Al ma sömèa mia ira. Éde mia l’ura de saì chi alà perdit ol co pèr me. Se anche tu mi ami, indossa un fiore e io capirò che tu sarai mia. Firmato, Tino il postino”. (Si blocca) ol Tino? Ol postì alè innamurat de me? Chèl ... chèl scorbüt le? Chèl römmiöl le? Va be che dala belèsa a ta maièt zo negot nè.Ma ... ma ... ma se al mana sèmpèr casat indre ü muntù!? Cosa a salta immènt adès?! (Pensa) ma cèrto! Alera ü modo pèr nascondere il suo sentimento per me. (Contenta) a go ü che al ma sta’ndre! Come a so conteta!

SCENA VII

Luigina e Caterina

CATERINA. (Da fuori scena) Bepina, a rie, a ta ölere mia che a scaalche la finestra! Dam ol tep de caasö i scarpe. Che gata fresusa che a ta se!

LUIGINA. (Appena sente parlare Caterina) ala ria la me sorèla, mè che nasconde la lètera. (Si guarda in giro e la nasconde nella tasca del golf di Palmina).

CATERINA. Se’cche amò?

LUIGINA. Te, ada che chèsta alè anche la me cà nè? Adès a go dendà. (Al pubblico con trasporto) ando a comprà ol fiur de metisö pèr ol me “Tino”. (A Luigina) ciao sorela, la mia vita sta prendendo una bella piega. (Esce).  

CATERINA. (Al pubblico) chèla le? Ala ga ol müs, pie de pieghe, mia adoma in vita (indica la pancia). Dai, lasèm indà. (Sulla porta incontra Palmina).

SCENA VIII

Caterina e Palmina

PALMINA. (Entra da destra) Caterina o lasacc che ol me gòlf.

CATERINA. Se, alè le söla scagna. Serafò la porta dòpo. (Se ne va).

PALMINA. Te, ada che a go mia la cua me nè?! (Prende il golf e si accorge che spunta un foglio) cosel chè’laur che? (Prende a lettera, la apre e inizia a leggere) “Carissima amore mio, oggi finalmente ho trovato il coraggio di dirti tutto l’amore che c’ho per te. L’amore che c’ià pèr me? Ala me età? Lasèm indannacc a lès. Quando ti vedo non sto più nella pelle e il mio cuore batte come quando mi prendo uno stremesse. Madonna santissima! Cosa a ga foi me ai òmègn! Sperem che al siès almeno ü’nòm. La mia bocca s’impasta ogni volta che vedo la tua bocca a forma di rosa. El ol me poèr òm al ma disia sèmpèr che a ghere i laèr fine. Adà che, a forma di rosa. I tuoi occhi color dei maroni mi riempiono di bel gioioso. Ma ei marù i me öcc? Pensae che ai födès nocciola. Ma se a ghè scricc isse, al völ dì che aiè culur dei maroni. Prima di incontrare te, la mia vita era a senso unico, ora invece è a doppio senso, a volte alternato. Non posso vivere senza di te, senza tua sorella si invece, ti prego, prendilo al volo il mio amore. Se anche tu mi ami, indossa un fiore e io capirò che tu sarai mia. Firmato, Tino il postino”. Chi el? Chèl ... chèl ... cicia-barbif? Chèl rangotam le? (Pensa) però se a ga piase me, al völ dì che c’ià buon gusto e perciò alè mia pròpe de bötavià. E al ga de iga anche di qualità nascundide, e pènse pròpe che i siès nascundide be ma però a so sicura che ai ghiabe. E se an ga arda al fosc, alè mia pròpe ün’òm de bötavià. Mè che core ad’andà a tö ü fiur de mètèm-sö!

SCENA IX

Bepina e Palmina

BEPINA. (Da fuori scena) va be, ando det me a töl.

PALMINA. (Appena sente la voce, nasconde la lettera nel primo posto che trova, le istruzioni del cellulare di Bepina).

BEPINA. (Entra) alè la sò cà e a ma toca egnì det me a tö ... (Vede Palmina) cosa fet te che?

PALMINA. A so egnida che a tö ol me golf. Perchè adoma te a ta pödèt vegnì det?! Ma cosa fet zamò che? A tal troat negot ol dutur?

BEPINA. Al ma troat be, de la de be!

PALMINA. (Al pubblico) i dis töcc isse e dòpo du de aia troà là morte stechide. Dai, che a go mia tep de pèrt adès. A ta salüde. (Canta) rose rosse per te, ho comprato stasera ... (Esce).

BEPINA. Èco che i me istrusiù. (Le prende e vi trova la lettera) cosela chèsta? Öna letera? Comela finida det’che? Per chi sarala? I istrusiù aiè i me e perciò ... fam lesisö: “Carissima amore mio, amore mio? Ma che amore mio pò? Saral mia indre a parlà de me nè? Oggi finalmente ho trovato il coraggio di dirti tutto l’amore che c’ho per te. Quando ti vedo non sto più nella pelle e il mio cuore batte come quando mi prendo uno stremesse. E chi pensaa ala me età de faga chèl’efèt che a ergü?! La mia bocca s’impasta ogni volta che vedo la tua bocca a forma di rosa. I tuoi occhi color dei maroni mi riempiono di bel gioioso. Dei maroni? I me öcc aiè compagn di maroni? Madonna Signur, quace complimèncc! Prima di incontrare te, la mia vita era a senso unico, ora invece è a doppio senso, a volte alternato. Issentit? Doppio sesso. Non posso vivere senza di te, senza tua sorella si invece, a ta crède che a so mèi dèla me sorèla. Ti prego, prendilo al volo il mio amore. Se anche tu mi ami, indossa un fiore e io capirò che tu sarai mia. Firmato, Tino il postino”. Cos’è? Ol pustì? Chèl nono le mès pelat? Chèlle alè tròp vècc per me! Me a öle ü’nom che al sie piö zuen de me de almeno vintagn! Però, dato che i zuèn a me ai ma arda mia, al sis cosa fo? (Felice) a ma sa contènte dèl postì!

CATERINA. (Mentre sta entrando da destra) Bepina, ma set morta?

BEPINA. (Nasconde la lettera sotto una pentola) a rie, a rie.

CATERINA. A ta egnìèt piö ala de.

BEPINA. A so che, dom che an va söbèt.

CATERINA. A taste che dò ure e adès a ta ghe frèsa?

BEPINA. Se. Dom che an va dai, ma ada che prima a go de fermam dal fiorista. (Mentre esce a destra).

CATERINA. (Rincorrendola) dal fiorista? E cosa a ghet de fa dal fiorista?

SIPARIO

ATTO PRIMO

SCENA I

Vincenso

VINCENSO. (E’ in scena con due cassette degli attrezzi e sta finendo di sistemare i manici delle pentole) me al so mia come aiavrà facc a romp sö töcc iste manèc. I cüsine dèl me padrù aiè mia compagn de töte i persune normai, lure aiè divèrse, ecome se aiè divèrse. E con chèsto o finit de mètapòst anche l’öltèm manèc. Adès a go dendà delà Teresa a metiga apòst la lavatrice. (Prende solo una cassetta e l’altra la dimentica. Esce canticchiando).  

SCENA II

Caterina

CATERINA. (Entra da fuori scena con un mazzo di fiori) adà che, che bèi fiur. Adà che ol Vincenso alè riat e alà finit de metà pòst i me padèle. Spere adoma che ol cönt al siès mia salat. Che stüpida che a so stacia a ciamà ol me cüso! Ormai chèl che alè facc alè facc. (Le sistema nella credenza) mèi pensaga ai me fiur adès, se de nò ai ve pas. (Li deposita sul tavolo) dato che la Bepina alè’ndacia dal fiorista a son’dacia a me. (Guarda di nuovo i fiori) o tössö i fiur piö bèi che a ghera là. La Bepina invece alà tössö ü fiur adoma: öna ròsa rosa. Ma me dighe, cosa annà farai de öna ròsa adoma! Negot chèl, ala ga facc bötannaria töte i rose chel al ghera là: chèla zalda al’anda-a mia be perchè a ga faa ègn in mènt la cirosi, chèla ròsa invece al’anda-a mia be perchè ala sta-a mia be col culur di sò öcc, chèla bordò invece aia scartata söbèt perchè a ga fa-a egnì in mènt ü feneral. Ala fì la tössö chèla rosa perchè, (pensando) cosa la dicc? A se, la dicc, “töesö chèla rosa perchè il rosso è il colore dell’amore”. Ala ga ü pe in de fòsa chèla le e ala a pensà all’amore. Se a sere me ol fiurista? Avrès bötat le e la sò ròsa chisà indoe! Dai, lasèm indà de là a tö ü vas de mètèi det perchè una casa senza fiori è una casa vuota. (Esce a sinistra).

SCENA III

Vincenso

VINCENSO. (Entra in scena) in doela ... (si guarda in giro) ecola che ... (prende la cassetta che aveva dimenticato) a son dacc dèla Teresa pèr giöstaga la lavatrice e a ghere mia i attresi giöscc. A ghirès de sèntela! (Fa per andare quando si accorge di qualcosa che sporge dalla cassetta) cosa ghè det che!? Cosel chèl foi che? (Lo prende) ma chi aià metit det che? Mah! Fan vèt cosa a ghè scricc. (Legge): “Carissima amore mio, amore mio? Chi el che al ma ciam amore mio? Öna persuna che de belèsa ala santènt, oggi finalmente ho trovato il coraggio di dirti tutto l’amore che c’ho per te. Alè öna dichiarasiù d’amur pèr me! Ma a sa rendis cönt? Ma chi al pöl vès istacc? Chèsta alè la cà de chèle dò mate ... ölis vèt che öna di dò aiè innamurade de me? Al va be che a sape de boca buna, ma chèle dò le aiè de carne stantida! E se invece al siè vèrgü d’otèr? Lasèm indannacc ... Quando ti vedo non sto più nella pelle e il mio cuore batte come quando mi prendo uno stremesse. Cribbio, a pensae mia de fa ü èfet dèl gènèr. Spere adoma che ala sabe mia la Caterina se de nò, la prosima olta a ga fo ciapà me ü stremese, se, ma de restà le sèca però. La mia bocca s’impasta ogni volta che vedo la tua bocca a forma di rosa. A forma di ròsa? Nigü i ma mai dicc che la me boca ala ga la furma de ròsa e a ma e ol döbe che ala siès mia la Caterina, perchè chèsta che la scricc la letèra, alè orba! Ölis vèt che alè la Luigina? Madonna me, dala padèla al brace! I tuoi occhi color dei maroni mi riempiono di bel gioioso. Èco, con i maroni, a so decorde a me, Prima di incontrare te, la mia vita era a senso unico, ora invece è a doppio senso, a volte alternato. Chesta persuna del sigür ala ga la patente, e perciò al pöldas che ai sabe mia chèle dò che. Non posso vivere senza di te, senza tua sorella si invece, ti prego, prendilo al volo il mio amore. Ma, cosa cèntrela la me sorela adès che al’abita in Puglia! Dai ... Se anche tu mi ami, indossa un fiore e io capirò che tu sarai mia. Firmato, Tino il postino”. (Meravigliato) cos’è? Al ma scricc öna lètera d’amur ol pustì? Ol pustì al ma scricc öna letera d’amur a me? Ma el bambo chèlle? Ma pèr chi al ma ciapat?! (Cambiando atteggiamento) però se al dis che alè innamurat de me, perchè daga chèla delusiù che? A mi sta al mont zamò poc e mal! Mè che’daghe a tö ü fiur. La Teresa, la Teresa e la sò lavatrice i speterà. (Esce).

SCENA IV

Tino

TINO. (Entra da destra) permès? Caterina, a ga set? Caterina? Ala sarà de là. (Si accorge dei fiori sul tavolo) madonname, cosa ède? Adì che quace bèi fiur! (Felice) che esagerada la me Caterina, o scricc in de lètera de messö ü fiur e le pèr dimostram ol sò amur, cosala facc? Alà comprat adiritüra ü mas intrec! Chìsà quat ala ma ama! A saro förtünat nè?

SCENA V

Tino e Caterina

CATERINA. (Da fuori scena canta) grazie dei fior ...

TINO. Ala ria zamò! (Si sistema gli abiti che indossa. Al pubblico) a soi apòst? A so presentabile pèr la me Caterinuccia? Che bat che al ma fa ol me cör!

CATERINA. (Entra in scena con un vaso) adà, ciao Tino. E’portat la pòsta?

TINO. (Fa il timidone con lei).

CATERINA. (Lo guarda e poi guarda il pubblico) ma a sa sèntèl mal?

TINO. (Con tono dolce) ciao Caterinuccia, alura cosa a ma dighèt? A le’llesida?

CATERINA. (Anche lei col tono dolce) lesida? (Al pubblico) cosa a ghere de lès pò? (Guarda se sul tavolo vi è qualcosa) che a ghè negot ... (pensa) ... ah, la sarà la fatüra che al ma portat ier. (A Tino) certo che a lo lesida e a mè egnissö la pèl de poia. 

TINO. Come a so contet.

CATERINA. (Al pubblico) contet? Perchè a go de pagà ol gas?

TINO. I tò fiur ai ma pias ... alera ase adoma ü de fiur e me avrès capit i’stès.

CATERINA. Adoma ... “ü”? (Al pubblico) e cosa a ghè de capì, me al so mia. Ah, forse al völìa dì che anche con d’ü fiur adoma la cà alè bèla! (A Tino) a ta ghe resù Tino, ma a talse come so me, a ma pias esagerà.

TINO. (Al pubblico sognante) cosa a vere dicc, ala ma ama ala follia.

TINO. Caterinina, il mio cuore batte ... forte.

CATERINA. (Preoccupata) madonname Tino, a ta gaavre mia la tachibardìa ne? Dai, sentèzzo söbèt e posa ün po. (Lo fa sedere). Te, a ta laurèt tròp.

TINO. Ma nò Caterina, ol me cör ... (viene interrotto).

CATERINA. Spèta ... spèta che ando a töt ü bicer de acqua. (Esce a sinistra).

TINO. Ma Caterina, ada che a sto be. (Al pubblico) alè bèla la me Caterinuccia nè, ma diolte ala capes mia tat.

CATERINA. (Rientra) tò Tino, bif üm po de acqua e sperem che al ta pase. (Lo imbocca). Ölèt che ciame ol dutur chesse almeno al ta isita?

TINO. Ma nò Caterina, a sto be a to dicc.

CATERINA. Dai bif amö öna olta. A ta sömèa de sta be. Ada che ol Lino ala facc isse a lü nè? A ghè cominsat a bat fort ol sò cör come a te, al sè sentazzo, come te, (si siede), alà biit ün po de acqua, come te, (beve), alà biit amò ün po de acqua, come te, (beve di nuovo), ghè cominsat a tremà i mà (fa tremare le mani e DA QUI IN AVANTI ANCHE TINO FARA’ LO STESSO), a ghè cominsat a tremà anche i gambe (fa tremare le gambe), töt in dü colp alà desmetit de tremà (smette), la cominsat andà indre col co (lo fa) e pò dòpo alè restat le sèc sechènt.

TINO. (Non si muove).

CATERINA. Tino!

TINO. (Non si muove).

CATERINA. Ma Tino cosa fet pò?

TINO. (Non si muove).

CATERINA. (Si alza e va a vedere) te ma ada che chèsto a ghè söcedit al Lino nè? Mia a te!

TINO. (Si desta) delbù?

CATERINA. Tino, a ta se if! Meno mal! A ta me facc ciapà ü stremese. Tela pasada la tachibardia?

TINO. Con te isse visì, ala ma e amò.

CATERINA. Mèi che a staghe de luntà alura. (Si allontana. Al pubblico) se al ga de mör, mèi che al möre ala sò cà pò nè.

TINO. E che visì Caterina. Adès al ma sömèa infena che al bate piö.

CATERINA. (Preoccupata) cos’è? Al ta bat piö ol cör?

TINO. (Affrettandosi) no, no, al bat amò ma normal! (Al pubblico) mè che a ga dighe isse se de nò chèsta ala ma tira fò ün’otèr Lino.

CATERINA. Dai Tino, fam mia ciamà amò di chi stremese che nè? (Al pubblico) a ghè nè ü che al ma pias e che forse al ma ricambia, a mancherès a chèla che al ga lase söbèt i pène.   

TINO. Caterina, la tua boccuccia (viene interrotto) è a forma di ...

CATERINA. Signur! Cosa gala la me boca? Che furma gala la me boca! Fam mia stremì nè Tino?!

TINO. Ma nò Caterina, a ghè negot che al va mia ala tò boca. Ala ga la furma de ü fiur. Se’mia conteta?

CATERINA. Conteta? La me boca ala sè sfarsada e a go anche de ès conteta? Ma set balenga a te?

TINO. Ma nò Caterina, ala sömèa öna ròsa.

CATERINA. Cos’è? La me boca alè piena de spine? Madonname che tragedia! Lasèm indà söbèt a speciam e a mèssö ergot. (Esce a destra).

TINO. Ma indoet Caterina! (Al pubblico) cribbio se l’è’ntregòta!

SCENA VI

Tino e Vincenso

VINCENSO. (Entra con un fiore, vede Tino) madonname alè che! A go mia dendà a sircal pèr ol pais. (Gli viene un dubbio) che al siès vegnit a tö la letera e che l’abe cambiat idea sö de me? Che a ga piase piö i mièi maroni? Sperem de nò. Proe a saighèn de piö. Ciao ... Tino.

TINO. (Si accorge solo ora della sua presenza) ah, ciao Vincenso. Come stet?

VINCENSO. Da öna mez’urèta adès molto mèi, grasie.

TINO. Bene dai, a so contet pèr te.

VINCENSO. Pèrchè te a set mia contet?

TINO. Ma cèrto, pèr te.

VINCENSO. Ma te, a te mia cambiat idea nè?

TINO. Ma nò, a to dicc che a so contet.

VINCENSO. Se cèrto. (Al pubblico) ivvest, alà mia cambiat idèa. E alura i laur ista isse ... come a ghè scricc ...

TINO. (Meravigliato) e a te chi attlà dicc? La Caterina?

VINCENSO. O no, lo lesida me.

TINO. Ah, let lesida a te? (Al pubblico) isvèt che la me Caterina dala contentèsa agglà facia lès anche a lü. La me Caterinuccia! E ... ale’troada öna bèla letera?

VINCENSO. Bèla? Bellissima!

TINO. Ol me mester alè de portafò adoma i letere, ma a ma sa difende be anche a scriele. Pèr ol fiur piö bèl che a ghè, questo e altro.

VINCENSO. (Emozionato) grasie ... te, a santèndèt pròpe de fiur.

TINO. Al so. Incö al sarà ol de che al farà cambia la me eta pèr sèmpèr.

VINCENSO. Mia adoma la tò, ma anche la me de eta ala cambia.

TINO. La tò? Pèrchè anche te ... öna persuna ... (viene interrotto).

VINCENSO. Se anche me ...

TINO.  Anche te ... ma pènsa che bèl, chèl de che a mal’iscorderà alura gniaü, gnia l’otèr.

VINCENSO. Adà dimèl mia. Ma de quando pèr te a ghè nasìt töt chèsto?

TINO. Ün po töcc i de, piano piano. E te?

VINCENSO. Me, ofèndès mia, ma adoma dencö.

TINO. Ma perchè a gaavrès de ofèndèm! (Al pubblico) a ta sa rangere cola tò innamurada pò.

VINCENSO. (Silenzio).

TINO. (Silenzio).

VINCENSO. Ma, a ma dighèt ... negot?

TINO. Mah, al saavrès mia. (Al pubblico) cosa a goi de diga amò a chèsto me?! Spere adoma che al’indaghe ala svèlta dato che ala rierà che la me Caterina.

VINCENSO. (Gli mostra il fiore) a ... ta piasèl?

TINO. Scolta Vincenso, a ta fa negot ...

SCENA VII

Tino, Vincenso e Guglielmo

GUGLIELMO. (Entra) èco in doca a ta serèt finit! Smöèffò che a ghè là Teresa fò di stras!

VINCENSO. A pöde mia adès perchè ...

TINO. Nò, nò, cèrto che al pöl. Va Vincenso, tègn de cönt ol laurà intat che a tagle amò. (Al pubblico) e dòpo a ta darèsèt impas.

VINCENSO. Ma adès che te ...

TINO. Ma preòcupèt mia, va! (Al pubblico) va vià per piaser!

GUGLIELMO. Ma cosa fet con chèla ròsa le in dimà invece de pensà al laurà?

TINO. Infati.

GUGLIELMO. Dai, dai dom dèla Teresa che al’avrà zamò ciamat i pomper! (Prende la cassetta e sistema ciò che vi è dentro dando modo a Vincenso di parlare al pubblico).

VINCENSO. (Al pubblico) ma che manera ol me Tino al ma trata isse? Prima al ma scris öna bèla lètera isse piena de atensiù pèr me e adès invece al völ che andaghe vià. (Pensa) la ròsa! A ga pias mia la me ròsa! Èco perchè! Èco perchè al fa isse! Mè che andaghe a cambià fiur. Dom, dom che an va! (Esce).

GUGLIEMO. Stam deluntà però. (Esce).

SCENA VIII

Tino e Palmina

PALMINA. (Entra da destra. Indossa un completo sexy con una camicetta a fiori disegnati. Sempre con tono dolcissimo) ciao Tinuzzo.

TINO. (Al pubblico) Tinuzzo? Ma ela indre a dimèl a me?

PALMINA. (Le si avvicina e tutte le volte Tino si sposterà) come a stet in de pèl adès che a ta ma èdèt?

TINO. In de pèl? Quala de pèl?

PALMINA. A ta ste piö in de pèl e in de carne adès che a ta ma èdèt estida-sö isse?!

TINO. (Al pubblico) ma cosa a ga salta in mènt a chèsta!

PALMINA. Adès che a to est anche ol me cör al bat come quando a ciape ü stremese.

TINO. (Al pubblico) otèr che stremese o ciapat me a èdet’te!

PALMINA. Davvero Tino a ta fo sto efèt? Non ti sapevo così fuocoso.

TINO. (Al pubblico) ma ela’dre a pèrt ol co chèsta?

PALMINA. Se, sondre a pèrt ol co pèr te, Tinuzzo mio.

TINO. Palmina, stasö de dòs pèr paiser. E va a cambiat pèr piaser che a ta de scandol estida-sö isse.

PALMINA. Che manera a ma tratèt isse mal? Dòpo töt a ta se te che a te facc ol prim pas.

TINO. (Fa subito un passo indietro) pèr carità!

PALMINA. Dai, lasèt indà come a te zamò facc ... (Si accorge del pubblico) o capit perchè al fa isse, al sa ergogna de otèr a fam la corte.

TINO. No ma, scolta Palmina, cos’et biit incö?! Grapa, cognac, vì, o töcc tri insema?

PALMINA. Niente, solo vino rosso ... amore.

TINO. Oh Signur, ötèm pèr piaser perchè se an va’nnacc amò ün po, a go pura che chèsta ala ma salta adòs. E ... la pisa!

SCENA IX

Tino, Palmina e Bepina

BEPINA. Arrivo ...

TINO. Fürtüna che al ria ergü. A so salvo.

BEPINA. (Entra da destra. Indossa un completo sexy con una camicetta con una rosa infilata nell’occhiello. Sempre con tono dolcissimo) ciao Tinino.

TINO. (Al pubblico) maddonname annè che ön’otra! Dala padèla ala brace!

PALMINA. (Al pubblico) ma com’ela estida la me sorèla? Adà, piö i dienta ègie e piö ai capes negot.

BEPINA. (Si avvicina a Tino) Tino, cosa mi dici dei miei maroni? (Sbatte gli occhi).

PALMINA. A dighe che a ti mie rompicc a me i maroni! Bepina, ala larga. (La allontana da Tino). Tino finamente soli.

BEPINA. E me cosa soi? Trasparenta? (Si avvicina di nuovo a Tino) quando parlavo dei maroni, intendevo il colore dei miei occhi che so ti piacciono tanto tanto.

TINO. A me a ma pias i tò öcc?! E da quando? (Al pubblico) ala ga det dö burline che ai sömèa du ciareghì! Che l’abe biit alè chèl che la biit la sò rèla?

BEPINA. (Al pubblico) al fa isse pèrchè al völ mia fas vèt dela me sorèla a fam la corte.

PALMINA. Tino, evvest quace fiur che a go. (Mostra la camicetta e insieme i suoi pettorali).

BEPINA. Tino, ardega ai me de fiur invece che aiè ü tòc piö bèi di sò. (Mostra la rosa e insieme i suoi pettorali).

TINO. Ma pèr carità vià dèla me esta chèla ròba che ... cascante!

BEPINA. Palmina, essentit chèl che al ta dicc? Ala larga alura.

PALMINA. Te bèla, ada che tla dicc a te.

BEPINA. No, a tla dicc a te perchè la me ròba (indica i pettorali) alè puntelada be.

PALMINA. Se alè puntelada be, e indasaì che fadiga che a taavre facc dato che dèla sostansa ormai annè piö! Ada Tino che ala ga det adoma di strass nè?!

BEPINA. Niente strass, tutta roba al naturale!

TINO. La sarà anche naturale nè, ma la ga anche piö de setantagn! E se a va fa negot, a preferese fa a meno. (Al pubblico) a so gniamò ü mia mort de fam.

SCENA X

Tino, Palmina, Bepina e Luigina

LUIGINA. (Entra da destra. Indossa un completo sexy con una camicetta con una rosa infilata nell’occhiello. Sempre con tono dolcissimo) ciao micione.

TINO. O santissima! (Al pubblico) ma, a ma’sansògne o a so dèst?

LUIGINA. (Avvicinandosi) Tino, (muove la bocca in modo sensuale) cosa a ma dighèt dèla me boca a furma de ròsa?

BEPINA. Furma de ròsa? Te a ta ghe la boca a furma de rosa? Ala sömèa a furma de sebbra. La me se che alè a furma de rosa. Arda Tino.

PALMINA. La sò se alè a furma de sebbra, invece la tò Bepina ala ma sömèa ü furèn.

LUIGINA. A si adoma invidiuse perchè ol Tino ha colto il fiore più bello di questa terra.

BEPINA. E indoe ià troat? In dü cap de örtighe?

PALMINA. Adì che ol Tino alà perdit ol co pèr me.

LUIGINA. Al farès pò l’afare! Ma mochela! Dai, Tino diga töt de notèr du e pò dòpo, an va de là.

BEPINA. Otre al si gniac chèl che a sindre a dì, ol Tino al pöl mia vivere senza di me.

TINO. Me al so mia cosa a ghi adòs töte tre. Sis metide decorde de fam diènta mat?!

LUIGINA. Tino, aiè adoma invidiuse. (A Tino, prendendolo sotto braccio) dai che an va de la, che, a ghè che tròp tanta zet.

BEPINA. (Scansando Luigina e prendendolo sotto braccio) elà ala me cà che an sarà piö comòcc.

PALMINA. (Scansando Bepina e prendendolo sotto braccio) a tandare mia con chèste dò che nè? Tino, sta con me alè come sta in paradis.

TINO. Mochila! Lasim istà töte trè! (Le tre se lo contendono).

BEPINA. Alè ol me ol Tino. (E lo strattona).

SCENA XI

Tino, Palmina, Bepina, Luigina e Parroco

PARROCO. Buongiorno. Ma ... ma ... (entra e appoggia il cappello sull’attaccapanni).

TUTTE E TRE. Madonname a ghè che ol prèost! (Si fermano e si sistemano).

PARROCO.Adì che se andinnacc isse me a va scömüniche töte nè?

TINO. Alè chèl che a digherès a me sciur preòst.

PARROCO. Arda che chèsto al val anche pèr te.

LUIGINA. Brao, a gal dighe anche lü sciur preòst.

PALMINA. Al pöl mia comportas isse!

TINO. Ma ... al varde sciur preòst che me a ga no mia de colpe. Al so mia cosa ai ga töte trè incö.

PARROCO. I dis töcc isse che ai ga mia di colpe, ma quando ai ve de me dòpo ... è.

BEPINA. A gal dighe che a fa isse alè disonèst.

LUIGINA. Disonèst e traditur.

PARROCO. Adès, esagerem mia sö.

TINO. Brao sciur preòst, meno mal che lü alè dèla me banda.

PARROCO. Tino, scolta, mia pròpe tat dèla tò banda anche se a go de di che che, a si töcc colpevoli.

LUIGINA. Me a ga cèntre pèr negot.

PALMINA. A gniame.

BEPINA. Me a so fò de töt.

PARROCO. E no, töcc votèr a centrì. Te Tino perchè a ta ède mai a mesa.

TINO. A ma lü al’èndre a parlà dèla cesa e mia ...

PARROCO. E te Bepina, poa te alè’mpo che a ta casèt de piö ol müs in cesa.

BEPINA. A ma al parlaa de chèsto e mia dè ... (Indicando Tino).

PARROCO. Otre dò ... con votre dò agglo sö amò per “ol certificato de confessiù”. Ma me dighe che a ragiunaès mia quando a mli sircat?!

LUIGINA. A ma, alè egnicche pèr ...

PALMINA. ... pèr ol certificato de confessiù ...

PARROCO. Per chèl e anche perchè a va ède piö in cesa quando prima a sirès là a töte i mese. Ma cosa a vè söcedìt?

LUIGINA. Èco ...

PALMINA. Èco ... ol fato ...

LUIGINA. Ol fato alè che ...

PALMINA. Èco, alè che ... cola scüsa che ...

LUIGINA. Infati ... cola scüsa che ...

PALMINA. ... in chi momènc che ...

LUIGINA. ... in chèsce momèncc ... e anche in di otèr ...

PARROCO. Ela amò longa tat?

PALMINA. Nò, nò, adès an ria.

LUIGINA. Se, se, adès an ria ... quase.

PARROCO. Ma i biit incö otre dò?

TINO. È, alè chèl che dighe anche me.

BEPINA. Te fa sito Tino, fa sito.

PARROCO. (Guarda l’orologio) adès a go dendà pèrchè la ma spèta la Marietina a confesala e se a so mia puntual chèla là alè buna de ciamà ol vèscov come la facc ol mis pasat. Comunque scète se tö’votèr a si dientacc di pecorelle smarrite, a ma recomade, turnì söbèt all’ovile. An sèi decorde?

TINO. A faro ol posebol.

LUIGINA. Al döbe mia.

PALMINA. Dèn doma’matina!

BEPINA. Al ma ederà sèmpèr al prim banc.

PARROCO. A va spète alura. A va salüde töcc.

TUTTI. (Salutano).

TINO. Ma perchè andis mia söbèt töte trè in cesa?

LUIGINA. Al ga resù ol Tino, perchè andì mia söbèt otre dò che me a go de parlaga al Tino.

PALMINA. E nò, andì otre pèrche a go de diga ü laur urgentissimo al Tino.

BEPINA. Ma al sarà mai urgènte compagn de chèl che a go de diga me.

TINO. Scète, andì töte che lè mèi, me aspète visite.

LUIGINA. A ta ma spètèt me, al so.

PALMINA. E nò, a so me chèl che lü al völ.

BEPINA. Ma cosa a cönti sö pò? Dai Tino, dighèl che a so me la tö anima gemella.

TINO. (Mettendosi le mani fra i capelli) ma mochila che a ma fi dientà mat!

SCENA XII

Tino, Palmina, Bepina, Luigina e Caterina

CATERINA. (Entra da sinistra).

BEPINA. Alè ol me ol Tino. (E lo strattona).

PALMINA. Zo i mà dèl me Tinello. (E lo strattona).

LUIGINA. E nò, otre a ma portì mia vià ol me Tinuzzo. (E lo strattona).

CATERINA. Ma cosa a söcedèl che?

TINO. Dimèl mia a me che a ma sömè de ès in al’inferno.

CATERINA. A ma sömèa mia tat ... inferno, dato che a ta se circundat dè tre fommle. Öna ala ta basta mia?!

BEPINA. Alè chèl che a dighe a me. Ol cör dèl Tino al bat pèr me.

LUIGINA. Te bèla, ada che al Tino a ga pias la me boccuccia. (Fa la boccuccia).

PALMINA. Ol Tino al ma öl me perchè a ga pias i me öcc, otèr che bale. (Muove le palpebre).

CATERINA. Ma ... ma ... com’è? Me ... me ... o sèmpèr pensat che ol Tino ... al födès ... al födès ün po innamurat de me.

TINO. Èco, pròpe isse. Al so mia cosa a söcèt a chèle ège dèl cöc che!

BEPINA. Ègia dèl cöc a me? Te, ada che o lesi-zo la letera d’amur che a te me scricc nè? “Carissima amore mio, oggi finalmente ho trovato il coraggio di dirti tutto l’amore che c’ho per te”. Ta regordèl vergot?

CATERINA. Come? Te Tino a ta ghe scricc öna letera d’amur ala Bepina?

TINO. Me no! Agglo mia scricia a le! Al somia me che manera ... (viene interrotto).

LUIGINA. Ma anche a me al ma scricc i stès laur e ghera scricc anche” Quando ti vedo non sto più nella pelle e il mio cuore batte come quando prendo uno stremesse”.

CATERINA. Te a ta ghe scricc öna letera d’amur ala Bepina e öna anche ala Luigina?

TINO. No! O scricc pròpe ü bèl negot a lure!

PALMINA. Anche a me che al ma scricc i stès laur e anche “Prima di incontrare te, la mia vita era a senso unico, ora è a doppio senso, a volte alternato”.

CATERINA. Anche ala Palmina a tla ghe scricia?! Ma come e’pödìt fam ü laur dèl gèner?! E me che pensae de ès pèr te l’önica. A ta pensae mia isse fommlaröl.

TINO. Ma no! Me a tlo scricia a te Caterinuccia! Adoma a te e a nigü d’otèr!

SCENA XIII

Tino, Palmina, Bepina, Luigina e Vincenso

VINCENSO. (Entra con un mazzo di margherite) ciao Tinellone, a ta piasele chèste?

CATERINA. Cos’è? Dim mia che a ta ghe scricc öna lètera anche a lü?

TINO. Nò, nò, a lü dèl sigür nò!

VINCENSO. Tino, alè pò stacia bèla la tò letera d’amur pèr me.

CATERINA. Cos’è? Anche con ... anche con ... (sta per svenire) Signur ötèm! Mia adoma fömmlaröl ma anche ...

TINO. Ma nò, ma nò, alè mia isse.

PALMINA. (Scandalizzate le tre) sacrilegio!

BEPINA. Te, a tandere al’inferno!

LUIGINA. A ghè che ol demonio!

TINO. Ma cosa a cöntisö pò? Me a go scricc negot a lü, a val giüre! Crèdèm Caterinuccia!

CATERINA. (Si allontana) ciamèm piö Caterinuccia perchè a ta se piö degno!

TINO. (Le va vicino) chèsto alè ü complotto pèr separaga!

CATERINA. Stam deluntà “Mefisto”!

LUIGINA. Mefisto? Ma al sa ciama mia Tino?

PALMINA. Svèt che Mefisto alè ol segon’nòm.

BEPINA. O se de nò alè ol cognòm.

VINCENSO. (Si avvicina a Tino).

TINO. (Si allontana) stam deluntà che me a te a to scricc pròpe ü bèl negot. E anche se a ta födès l’öltima persuna dèla tèra a ta scrieres mia!

VINCENSO. E nò, caro il mio Tinello, ecco qui la presente lettera dove dichiari il tuo amore per me.  

LUIGINA. PALMINA. BEPINA. Cos’è?!

CATERINA. A ghè pròpe piö religiù!

LUIGINA. PALMINA. BEPINA. (Si avvicinano a Vincenzo, gli rubano la lettera e se la rubano a vicenda).

LUIGINA. Alè compagn dèla me!

PALMINA. Precisa spacade ala me!

BEPINA. Identica in töt e pèr töt ala me!

CATERINA. (Sta svenendo) mia tre ... ma quatèr ...

VINCENSO. Zo i ma dèla me letèra! Cioè chèla dèl me Tino.

TINO. Adès basta però nè! Me a te a to scricc gniaöna lètera! Ma gniac a lure! Ala ölèif’capì?

LUIGINA. PALMINA. BEPINA. VINCENSO. (Si avvicinano a Tino e si scacciano a vicenda).

SCENA XIV

Tino, Palmina, Bepina, Luigina, Vincenso e Parroco

PARROCO. (Rientra a prendere il cappello che ha dimenticato) o lasacc che ol capèl ... ma al sa pöl saì cosa al söcet che?

LUIGINA. PALMINA. BEPINA. VINCENSO. (Si allontano subito da Tino).

CATERINA. Al ma dighe negot a me che a so che disperada.

TINO. E me a cèntre mia. Al so mia cosa a ga salta in mènt a töta chèla zet che.

PARROCO. Me al so mia cosa al söcet’che, ma a va öle töcc, e dighe töcc, a confesas de me! E adoma de me! E adoma alura se, che a gaavrì ol certificato de confessione! Regordif! A va spète e ala svèlta! (Esce col cappello).

CATERINA. Èco, a sis contecc? Adès a ma toca indà a confesas a me che a Brüsa! Tino, spares ala svèlta dela me esta te, i tò letere e töta chèla zet che che ala ta ama.

BEPINA. A proposèt de lètera, adès che al so che tagle scricia a töte, al set cosa fo? A ta öle piö.

LUIGINA. A gniame. Öle mia’nda in presù pèr bigiamia.

PALMINA. Tino, mi hai delusa, fuori dai maroni.

VINCENSO. A chèl punto che gniame a ta öle piö, a saro pò mia ol piö bambo me?! a ghè mia ol trì sènsa ol quatèr.

TINO. (Ironico) a se? Adès a ma ölì piö? Però prima a sirès töte contec e sirès di galète pèrchè a pensaès che a ghera ergü che al va coria indre! A so me che a va öle piö! Ma cosa a ma fi dì pò? Me, a vo mai völìt! Ma si mai vardade a spècc? A ghis mai vardat ala òsta carta d’identichità! E te Vincenzo, ardèt in giro perchè a me a ta ma interèsèt mia. Stam deluntà. Caterinuccia, ada che la letera atlo scricia adoma a te. Crèdèm. E al so mia coma ala facc andà in di sò mà.

CATERINA. Ala’mpustur! Va fà de la me cà e casa piö det ol co nè! Traditur de ü traditur!

TINO. Fa mia isse Caterinuccina.

CATERINA. (Con rammarico) e me che pensae che te a ta ma ölièt be.

TINO. Ma alè isse!

CATERINA. Va vià de che, Giuda de ün Giuda! (Lo rincorre).

BEPINA. Spares dala me esta perchè se de nò, al so mia cosa a ta fo. (Lo rincorre).

LUIGINA. Imbrugliù de ün’imbrugliù! (Lo rincorre).

PALMINA. Fam ciapà chi stremese che ala me età! (Lo rincorre).

VINCENSO. Dam de chèle ilusiü che! E me che pensae de it troat l’uomo dei miei sogni!

TINO. Ando, ando vià söbèt pèr carità. Chèsta alè öna cà de macc! (Escono di scena tutti).

SIPARIO