Tuti fòra dij ciàp

Tuti fòra

dij ciàp !

COMEDIA ‘N  TRE  AT

ËD   FRANCO  ROGGERO

Posission Siae  n. 18.29.90

Tuti fòra dij ciàp !

(Tutti fuori dai piedi !)

La famiglia di Gustavo (moglie e due figli) ha problemi ad arrivare a fine mese.L’amica della moglie le consiglia di affittare una stanza e trasformare la casa in un bend  and breakfast …( cioè una pensione familiare) .E qui cominciano i guai con l’arrivo di personaggi curiosi e stravaganti che movimentano la commedia che si

conclude con un finale  a sorpresa. ( febbraio 2009)

Commedia brillante e comica in tre atti.

Personaggi  13 ( 6 uomini 5 donne e due ragazzi)

SCENOGRAFIA  -  Il salotto della modesta casa di un operaio

Caratteristiche dei personaggi

Gustavo  - Operaio,padrone di casa, tiranneggiato dalla famiglia,alla fine si ribellerà.

                  Comico. Età 40-50 anni circa

Melania   - La  moglie ,si dà da fare per arrotondare il magro bilancio. Parla italiano

                   con spiccato accento piemontese.Sta sempre dalla parte dei figli.

Angelica   - La figlia diciottenne. Vive nel mondo dei sogni e della poesia.Recita

                    Shakespeare e sogna di diventare attrice drammatica.Ama Vittorio

Tobia   - Altro figlio di Gustavo,quindicenne.Poca voglia di studiare,suona la batteria

               e  si dà arie da uomo di mondo.

Jack     - L’amico quindicenne di Tobia.Lo chiama “capo” e lo segue dovunque.

Petronilla – Cerca ardentemente l’anima gemella.Amica di Melania,le suggerisce

                 l’infelice idea di aprire un bend and breakfast .Età 40-50 anni

Abelarda -  Vicina di casa di Melania. Entra ed esce come fosse a casa sua.

                  Innamorata del panettiere all’angolo.Comica. Età 50-60 anni

Vittorio   - Fidanzato di Angelica. Nobile e sfaticato,parla usando frasi poetiche.

                  Non ha una lira e si dà arie da “ viveur”. Età 25 

Olivio  - Sosia di  Vittorio.Lui fa il verduriere e porta a casa dei clienti la spesa.

               E qui nasce l’equivoco,perché lo scambiano per Vittorio.

Eulalio   - Impiegato imbranato,timido , titubante e remissivo.Comico.Età ??

Bastiano  - Fa il gommista ma ha la depressione. All’improvviso si mette ad urlare

                    dicendo che vede un fantasma. Età ???

Toni     -  Impiegato del gas. Pasa a prendere il numero del contatore,ma deve

                guardarsi dalle avanches di Petronilla. Età ???

Ortensio  - El Profumeur  -  Piazzista ,vende profumi esotici.Compare solo verso la

     fine del terzo atto. Età ???

Gertrude  - La solita suocera autoritaria e petulante.Compare solo nel terzo atto.

PËRSONAGI

Gustavo                                        Padron ëd ca

Melania                                         La fomna

Angelica                                        La fija

Tobia                                            Ël fieul

Jack                                              L’amis dël fieul

Petronilla                                      L’amisa dla fomna

Abelarda                                       La vzin-a ‘d ca

Vittorio                                        Ël moros

Olivio                                           Ël sòsia ‘d  Vittorio

Eulalio Ernestino                          Impiegà

Bastiano Cerutti                           Gomista

Toni                                            Ovrié dël Gas

Ortensio Pentolacci                       Ël përfumeur

Madama  Gertrude                        La madòna

PRIM  AT

LA SEN-A –

La ca ’d monsù Gustavo. Na taula,doe cadreghe, na baterìa (mach un tambur e ij piat). Poster tacà la muraja, n’armari. Na pòrta an sla mancin-a e n’àuta an sla drita ò an mes. Melania la fomn-a a sta provand quàich pass ëd dansa gasojand l’aria ëd na famosa operëtta. La fiija Angelica setà an sla taola a les un lìber, ël fieul Tobia a son-a la bateria.

Tobia     - Ehi, mà! Smettila con queste lagne, mi fai perdere il ritmo! Prova a farlo         a rock. E poi l’era dell’operetta è tramontata da un pezzo !

Melania  Tobia! Come ti permetti di fare sìmili apprezzamenti sulla mia voce?!

Angelica-Tobia ha ragione, mà… tu devi dare un’impronta più moderna alle tue

               interpretazioni !

Tobia     - Giusto! Prova a farlo a rap o rock metallaro! Però devi contorcerti, devi  

               soffrire come fa Vasco!

          (ël fieul a bat an sla baterìa e la mare a preuva quàich pass ëd dansa)

Angelica- (a pòsa ’l lìber e a bat ritmicament le man) Brava mà, così, contorciti,

               brava !

               (a intra Gustavo ch’a riva da travajé con na borsa an man e Melania a-i

                 va a bate violentement ancontra, ma fà finta ’d gnente e a continua a balé)

Gustavo - Ti, rassa ‘d dësgrassià! A l’é costa la manera ‘d ricèvi un pòvr diao ch’a

       torna a cà da travajé!? (gnun a lo scota) Ti, Melania, cò a l’é ciàpate ‘l bal   

       ëd san Vi?

Melania -Taci zotico, tu non potrai mai capire cosa sìa l’arte!

Gustavo   E gnanca i ten-o a capila! Ma ’ndova ch’i son capità, ant na gàbia ‘d mat ?

Tobia    - Taci vecchio! Lo sai che non ti vogliamo nel giro…

Gustavo - Ma guarda mach se un pòvr dësgrassià come mi, ch’a riva a cà strach

      parèj d’un borìch, a deuv trové na gabbia ’d dësvisà ’nt-e ca!

Tobia     -Taci, grigio! Ed ora a cuccia, che noi dobbiamo lavorare!

Gustavo -E ti… it lo ciàme travajé ’l bate ij querc tut ël dì?

Melania - Smettila Gustavo d’insultare questo povero ragazzo

Gustavo - Ah, përché ’l pòvr diao a sarìa chiel-lì, cioè ello? Ma mi che rusco tut ël dì,

               a mi gnente, a mi ciuto, a cuccia…

Tobia     - Si a cuccia e bada a non alzare troppo la voce che potrei sentire il desiderio

      di sgranchirmi un po’ i muscoli….

Gustavo -Lo chërdo bin, it bate la fiàca tut ël dì!

Melania  - Smettila Gustavo, tu sei troppo vecchio per capire i giovani d’oggi!

Gustavo - Pian né a dé dël vej a j’àutri, che se më sbalio nen, quand ch’i soma       

                sposasse, ti it l’avije mach doi ani meno che mi…

Melania - Com a sarìa a dì? Mi i l’hai mach 27 ani, arcordet-lo bin!

Gustavo - Ma s’it l’as un fieul ch’a n’ha prèst 20!

Melania - E alora?, al dì d’ancheuj, ant j’Istitut ëd blessa a peulo fé ringiovanì ’n

               poche ore! E peui a l’é lë spìrit ch’a conta…

Angelica - (as ausa dë scat spaventand sò pare e a ressita con ènfasi)

                 Oh spiriti, spiriti! L’ora si avvicina, oh tenebre! Deh, ti scongiuro, lascia la

                mia mano stringere la tua …

Gustavo- E a costa-si còs ch’a l’é ciapaje?... It l’has nen digerì bin? 

Angelica - Oh uomo negletto, oh spirito umano, troppe volte in preda all’ignoranza!

       Oh lume, oh sapienza, perché fuggi questo cranio, perché non ristai?!

Gustavo -Sa, piantela-lì nè, che adès i l’eve pròpe stufiàme tuti !

Angelica - Oh cruda realtà, oh potente forza del demonio che invadi l’animo tetro e

       misero di colui che calunnia e disprezza l’arte!

Gustavo  - Ehi-là  i l’hai dite basta! E ti sàuta giù da lì, pòrca ‘d na misèria! E ti

                  Melania còs ch’it l’has preparà për sin-a?

Melania  - Oh cielo, Gustavo, quand ch’it ses retrògrado! I l’eve sentù fieuj l’ùltima

                 drolarìa?

Gustavo - Ciàmla drolarìa… mi i l’hai ’na sgeusia da murador!

Angelica - Oh vile animo umano legato alle cose terrene, oh carne che ancora domini

                 lo spirito!

Gustavo - Ti fa siliensio, che mi i l’hai ancora la pànsa veuida !

Tobia     - (a rij) Ah-ah-ah

Gustavo - A-i é gnente da rije!

Melania  -Come… Gustavo, ’t-lo vëddi nen ch’it fas rije da darera da ij tò fieuj?

                 Ti it pretenderas pà che mi a më spòrca le man an sij fornej. Mi, na fomn-a

                 moderna ch’a sa tut dël “Grande Fratello”, ch’a conòss tuti ij segret ëd tuti

      ij divi ’d “Ballando sotto le stelle”, che a conòss a memoria tute le canson

      dël “Festival di San Remo”… E ti, ti pretend ëd vëdme travajé ’n cusin-a e  

      spreché parej mia splèndida vos!

Gustavo - Guarda, ti it peule fogné finché veule, che tua vos tl’ha rovìn-i nen!

Melania - Insolent! Mi i l’hai ciàir danans a mi l’esempi dël cavajer Buitoni, ’l qual

               combin ch’a sìa pì nen tant giov, a l’ha sfondà ant la lirica e parèj i farai mi

               ant la musica legèra!

Gustavo - A-i bastava nen Buitoni, adess a-i manca mach pì la pasta Barilla!

                 (ël fieul antant arpija a soné la bateria)

Melania  - Gustavo, piantla-lì ’d dì folarìe!

Gustavo - Ma che folarìe! Mi i veuj mangé! E ti Tobia piantla-lì ’d bate sti quercc!

Melania - Ma Gustavo, agite nen parej, com ch’it ses nervos!

Angelica - Oh vile animo umano, oh folle, oh cieco, ho fido servitor dell’ignoranza!

Gustavo - (crijand) Basta !!!! Mi i son nen nervos, l’evi capìlo !!!!???

Tobia     - (as fa anans tnisend ël palm dla man avant e molegiandse an sle gambe)

                 E allora sgancia il malloppo!

Gustavo - Còsa?

Tobia     - Hai capito bene, grigio, ho detto il malloppo, la grana… Dà qua che io

                devo andare a farmi un pokerino al bar con gli amici.

Gustavo - Ti, mangia pan a tradiment, s’it veuli ’l malloppo ò còs diao ch’a sia, it

                deuve rusché coma ch’a fà tò pare, ‘tlas capì !!!

Tobia     - Smettila, grigio! (a tend la man) Qua il malloppo, qua la grana…

Gustavo - Sent nè, aria, sciò, pista !

Tobia      - Tu mi provochi vecchio (a gonfia lë stòmi e a fà quàich piegament an sij

                  ginoj) Sa, grum, campa la pila che la pompa a l’é da l’àutra part ëd la stra

                 ch’a  më speto për fé ‘l pòker !

Melania -  Su Gustavo, tl’has sentù còs a l’ha dite tò fieul?

Tobia       - (a continua a fé ij piegament)

Gustavo   - Ti, fa tension ch’it rompe nen a pieghéte parèj !         

Tobia       - Allora fossile, qua l’argent !

Angelica  - Su  padre, daglielo, non farlo arrabbiare !

Gustavo  -  (a-i lassa parte në sgiaflon e ’l fieul as buta a pioré)

Melania   - Dësgrassià, còs tl’has fàit !? Tlas massamlo! Vërgògna, vërgògna !

                 traté  parèj tò fieul, carn ëd toa carn ! (va a consolelo)

Gustavo  - Adès i sarìja mi che i dovrìja vërgogneme ?

Angelica - (Sautand giù dla taola) Oh follia, oh pazzia che invadi l’animo del misero

                  e lo accechi e fai del padre il carnefice del figlio !

Gustavo  - Silensio ti, e piantla lì dë sburdì la gent !

Angelica  - Oh ingiuria, oh suprema follia che fai l’uomo schiavo del vizio e lo rendi

                 cieco e sprezzante ad ogni palpito d’un cuor che chiede aita !

Gustavo   - Basta !!!  Aita, aita… da sì ‘n pòch it fas fé ’dcò a ti la fin ëd tò fròcc !

Angelica  - Oh bruto, oh vile seme della violenza, oh seguace dei potenti, oh

                   persecutor dei miseri… ebbene si, picchia, irriga di sangue questo volto,

                 irrorami di rosso il petto e il crine!

Gustavo   - Mi t’irròro gnente, ma da sì ‘n pòch iv ciapo e vë sbato un contra l’àutr !

Melania   - Si, it ses un bruto, ecco còsa ch’it ses! Ofendi le fomne e bate ij cit !

Tobia     -  (Piorand) Si, te ne approfitti perché sono il più piccolo della famiglia…

                  ma crescerò, sì crescerò…

Gustavo   - Nò, nò, basta parej, che con la sgheusia ch’it l’has t’ëm rusie fin-a le piòte

                 d’la taola ! (a intro tre fieuj vestì da punk)

Black       - (capbanda) Salve capo ! E tu fatti da parte, fossile! (a dà’n pusson a

                   Gustav)

Gustavo  - E sti-sì d’andoa rivo ?

Black      - Black, Toni, Mini…

Gustavo  - Giaco, Pero, Trumlìn…

Black      - Piantala grigio e fatti in là che dobbiamo parlare con il capo!

Gustavo  - Ehi, calma nè giovinòt, che costa a l’è ca mia! Ma adèss as costùma pì

                nen ciamè përmess quand as intra ’n ca d’àutri ?

Black      - Hai detto bene, fossile, non si usa più ! I tempi sono cambiati (peui as gira                           

                  vers Tobia) Allora capo ci sarebbe un colpo da 40 dollari da fare stasera al

                 Roxy Bar, ci sei capo ?

Tobia     - (Gonfiand lë stomi) Vedrò di esserci, ragazzi !

Gustavo -  Ah, chiel-sì a sarìja ‘l vòstr cap ? I leve pròpe sernùvne un coragios né...?

Black      - Smettila di gracchiare fossile e bada a come parli !

Angelica - Ehi, Black, posso venire anch’io stasera ?

Black      - Taci donna,  il rischio è troppo grande, le donne non le vogliamo con noi !

Gustavo  - A basto lor ! Ti, ’ndova andève, a la maròda dij pèrsi ? Fé tension a nen

       lasève ciapé come cola vòlta là, nèèèh…

Black      - Che hai detto ?

Gustavo  - (as risvèrsa le manie) Gnente… gnente…!

Black      - Bè, visto che la prendi così, noi ce ne andiamo. Vieni capo !

Tobia      - Arrivo ! (a seurt con lor)  

Angelica - Bye ,bye

Melania  - Bye, bye (a saluta svëntajand la man)

Gustavo  - It saluto… Che ràssa ‘d dësgrassià ! (a serca sua bota dël vin antramentr

                 che Melania a l’é ’ncora ’ncamin ch’a saluta) Ti, bye, bye, ’ndoa l’é

                 ‘ndàit a finì la mia bota ‘d barbera ?

Melania  - A l’é piassla ier sèira Vittorio come souvenir dla soa Angelica.

Gustavo - Tòjo ?!? E chi ch’a l’é Tòjo ?

Melania  - Ma si, ël moros ëd nòstra fija! Tlo sas ch’a l’é n’ator dramatich motobin

                an gamba e peui a l’ha prometù che intra l’ani a lanserà nòstra fija…!

Gustavo  - Fussa vera e ch’a lansèissa ’dcò ti ‘nsema ! (a intra Tòjo elegant ressitand

                 con ton dramatich)

Vittorio  - Angelica !

Angelica - Vittorio ! (sempre con l’istes ton)

Vittorio  - Oh ninfa eterea, oh Citerèa…

Angelica - Oh sposo mio diletto !

Vittorio  - Oh dolce dea dell’Olimpo !

Angelica - Oh gioia !

Gustavo  - (as buta ’n mes) Oh la mia bota ‘d barbera !

Vittorio   -Oh vergine ammaliatrice, tu qui ?

Gustavo  - Chi mi ? A l’é ‘n pòch che son sì e serco mia bota ‘d barbera ‘ndoa

                  sarà finì?

Angelica - Oh luce delle mie tenebre!

Vittorio  - Oh fuoco che mi struggi e mi distruggi !

Angelica - Oh Apollo mio diletto !

Vittorio  - Oh Venere, mia possente incantatrice …

Gustavo - Oh  dësgrassià che a frega ‘l vin dj’àutri !

Vittorio  - Odi tu la voce del vulgo ?

Angelica - Le mie orecchie non odono che le tue parole, o mio tiranno !

Gustavo  -Oh fafioché che beive e mange a sbafò!

Vittorio   - Basta messere ! Io non sopporto che l’arte venga insozzata dalle parole

                d’un carrettiere !

Gustavo - Prego, conducente di filobus !

Vittorio   - Si, ma è sempre vulgo, che mai potrà comprendere i segreti della noblesse

Gustavo  - Se ij segret dla nòbless a son mach coj lì d’andé a mangé e beive a sbaf…

                bè… fin-a lì j’arìvo ’dcò mi!

Vittorio  - Oh bocca fallace, oh lingua maligna, dèh, taci e non proferir verbo e stolti

                  motteggi!

Gustavo - Mi sarài na boca”fallace”, ma ti tses na boca” rapace”, e vist che bele-sì

                le boche ch’a sbafo a ufò a son già tròpe, it consiglio ‘d fé le melie   !

Melania  - Dai Gustavo, na boca ’n pì, un-a ëd meno còs ch’a conta… E peui ti peule

                sempre fé quàich ora dë stransordinari ’n pì… nò?

Angelica - Padre, io l’amo e tu dovresti comprendere e sacrificarti anche un pò per lui

Vittorio  - Suvvia comune mortale, vile taccagno, perché cotanto legato al vil denaro?

Gustavo- Perché mi i rusco da la matìn a la sèira !

Vittorio - Si, ma il lavoro nobilita l’uomo…

Gustavo -E alora perchè ’t vas nen ’dcò ti a travaijé ?

Vittorio  -Oh numi, o possenti Dei degli Inferi! Udite, udite la stoltezza di questo

                 comune mortale! Lavorare… io ? Ma io son già fin troppo nobile e di titoli

                nobiliari ne ho da vendere io…

Gustavo - Già, però it grate le bote ‘d barbera a ‘n pòvr diao ch’a rusca tut ël dì!

Vittorio  - Certo, perché io non rifuggo sempre dal vulgo…

Gustavo - Ah no !?

Vittorio  - No, piacemi talvolta restar e desinar con esso…

Angelica - Padre, tu m’uccidi ! Perché tanta bassezza d’animo, perché tanta perfidia,

                 perché tanta malizia? Oh numi! Padre, dalle tue labbra sgorga vergogna !

Vittorio  - Lasciate concionar il poverello, ei non sa quel che si dice…

Gustavo - Mi i savrài nen còs ch’i diso, però i sai benìssim còs chi deuvo fé ! (as

                rincàusa le manie an manera minassos e as buta a fé ij piegament elàstich)

Vittorio - (Strensendse a le due fomne) Il vulgo è folle, il vulgo impazza !

Melania - Gustavo, fërmte ! Oh Signor, a l’é diventà mat !

Vittorio - Oh mia divina, oh mia beltà, io ho da partire… (as taca a chila)

Angelica - Vittorio, dèh, non mi lasciare…

Vittorio  - Ahimè, la plebe è in rivolta, il fato ci è avverso, ma i numi ci proteggono

                 ed io vo’ a chiedere aita… aita… (e a s’ancamin-a vers la pòrta salutand

                con la man)

Angelica - Vittorio !

Vittorio  - Angelica… Addio ! Addio monti sorgenti dall’acque ed elevate al cielo,

                cime ineguali note a chi è cresciuto tra voi e impresse nella sua mente

                 non men che non sìa l’aspetto dei suoi familiari… (a seurt)

Angelica - Vittorio, no, non mi lasciar ! (as buta a  pioré)   

Melania   - Figlia mia ! (a l’ambrassa e a taca a pioré ansema a chila)

Gustavo  - Sa, piantèla lì, adès esageroma nen !

Angelica - Non mi toccare, padre snaturato ! (a piora pì fòrt, e a son-o a la pòrta)

Gustavo  -Ti, Melania, va a duverté che a l’han sonà ‘l ciochìn !

Melina    - Còs veule, vëddi nen ch’i l’hai da fé ! (e a piora pì fòrt)

Gustavo  - I l’hai già capì… vado mi ( va a duverté la pòrta a intra Petronilla,

                 a l’é vestìa an manera stran-a,stravaganta)

Petronilla - Melania ! (e as campa ant ij brass ed chila)

Melania   - Petronilla, ti sì? ! (e a l’ambrassa piorand)

Petronilla -Ma còs ch’a-i suced… ma ’t ses propi ti ?

Melania  -  Si, si mi, ant costa val ël lacrime  amère… (piora)

Petronilla - Che mal at tormenta ? Che sit piori ti, i pioro ’dcò mi…

Gustavo   -  Pardòn… scusème nè… i vorìja nen dëstorbé… ma belesì quàidun a l’ha

                  vist la mia bota ’d barbera ?

Angelica -  Ecco il bieco epicureo, colui che anela i piaceri del mondo e disprezza

                  l’arte (a piora)

Gustavo    - Mi anelo gnente, mi anelo mach la mia bota ‘d barbera che Tòjo a l’ha

                  fregàmla !

Petronilla - Ma chi a l’é Tòjo ?!

Melania    - A l’é ël moros d’Angelica, n’ator famos, n’òmo ‘d gran coltura e gran

                  nobiltà d’animo… nen come serta gent che conòsso mi….

Petronilla - (Guarda Gustavo) Che conossoma noi, voras di…

Gustavo   - Bin, i l’hai già capì… belesi mi son ëd tròp. Vad a canté ant n’àutra cort...

Petronilla - Ah, përché chiel a canta anche…? Soa fomna e soa fija a pioro e chiel a

                   canta… Mon Dieu, come soma cascà ‘n bass !

Angelica  - Non ci sono più i padri di una volta !

Melania   - Eh, sì, i temp a son cambia. I pare d’ancheuj a penso mach a lor !

Petronilla - A diso che la colpa a sia ‘dl’inquinament…

Gustavo   - Ma che inquinament e inquinament… S’a l’é parej mi gavo ’l dësturbi e

                  vado a feme un pòch ëd LSD da  me amis Bastòn  !

Petronilla - Oh, Mon Dieu, la droga !!! LSD… to òmo as dròga ! Oh Maria

         Vergine…

Melania   - Gustavo, ti !!!???? dimlo nen… L…S…D… a l’é la fin ! (a casca ’n tèra)

Petronilla - Si, a l’é la fin… na famija campà ’n sla strà… na tragedia… e tut sòn

                   për colpa d’un pare ch’a l’é nen un pare, ma a l’é un parastr,na fior dël

                  mal, pare d’un fieul innosent…

Angelica  - Oh fiore che appassisci sulla tomba dei peccati del mondo… o cielo

                 inondato dai peccati del male di un uomo che cerca rifugio nella droga !

Gustavo -  Ma che droga ! L,S,D… Lambrusco, Soave e Dolcetto ! I vad  an piòla da

                me amìs Bastòn ch’a l’ha ël vin bon ! Iv salùto… (a seurt)

Melania  - Meno mal ch’as dròga nen… che soliev, sùbit i l’avìa pensà…

Petronilla Ti deuvi nen mach pensé mal, ti deuvi comandé !

Melania   - Com ch’a sarìa a di ?

Petronilla - Sicur, ti ses la regin-a dla ca, e quindi…

Angelica  - Oh dolci dame, io m’en vo’ nelle stanze dello mio castello a riposar le    

                  stanche membra… Addio (a va)

Petronilla - Ma… l’eve ‘n castel ?

Melania   - Ma no ! a Angelica a-i piàs ressité e fé volé la fantasia… Figurte un

        castel ! I l’oma, e ancora pro, tre  stansie eredità da mia madòna…

Petronilla - (as seta) E contme, com tla passe?

Melania   - Mal… cioè… abastansa bin, ma sas, con lë stipend ëd me òm…

Petronilla - I l’hai capì, i feve fatiga ’d rivé a la fin dël mèis…

Melania   -  Nò, cioè si… i l’hai provà a sercheme un travaj ma con la crisi ch’a-i é…

Petronilla - Lasme pensé… A-i son !  Un bend and breakfast !!!!

Melania   - Di nen ëd parolasse a ca mia !

Petronilla - Ma no, còs ‘tlas capì… bend and breakfast, a l’é nen na parolassa !

                   (a intra madama Petronia Abelarda)

Abelarda  - E’ permesso ?

Petronilla - E chila si chi ch’a l’é ?

Melania   - A l’é na mia vzin-a ’d ca, madama…

Abelarda -  Petronia Abelarda in De Cesaris… sa me òmo a- i era nòbil…

                   Che Nosgnor a  l’abbia ‘n glòria... Tant un brav òm, ma un pòch dròlo...

                  (as seta)  Sa… adès i conto tut…

Melania   - Prego ch’a s’acòmoda… (a l’é già setà) Ma ch’a më scusa, còm ch’a l’ha

                 fàit a intré ?

Abelarda  - Da la pòrta… a l’era duverta !

Melania   - A sicur… Ecco, vëdde, me òm! … ëd chiel peule nen fidete !

Petronilla - Tuti l’istess j’òmo ! Pensa mach che sto prinsi ch’i l’avìo sposà ’n prime          

                   nòsse…

Abelarda - Un prinsi ? A l’ha sposà ‘n prinsi ?

Petronilla - Si, un prinsi decadù…

Abelarda  - Come ? A l’é robatà ? E a l’é fasse mal ?

Petronilla - Nò… a l’é mort !

Abelarda  - Oh Maria Vergine ! Che dësgrassia…

Melania   - Bè… s’a l’era un prinsi a l’avrà lassate na bèla eredità…

Petronilla - Mach débit, a l’era mangiasse tut al Casinò !

Abelarda  - Che sporcaccion ! Al Casinò andoa ch’a-i son le fomne ’d malaffare…

Melania    - Ma nò, lolì a l’é ’l casin ! Oh, scuseme la parolassa!

Abelarda  - I son bele neira… ma ch’a conta, ch’a conta, che a mi am piàso ste

                   stòrie… a më smija ‘d lèse ’l Grand-Hotel !                   

Melania    - E parèj ses restà sensa na lira… E adess ?

Petronilla - Vivacchio… convivo…

Abelarda  - Oh, che parolàssa…

Petronilla - Ma nò, i vivo còn… vivo ’nsema a un ragioniere…

Abelarda  - Un ragioniere… (sospira) a mi a son sempre piasùme i ragionieri,

                   anche se i deuvo dì che anche ij geometra a son pà mal, nè, a son

                    piasos ! A l’han un portament, na certa classe… a son come i panaté…

Melania    - I panaté ?

Abelarda  - Si ij panaté… a son pà mal… Mi i son vidoa e alora… però i l’hai

                    conossù un panaté gnente mal, un bel fiolìn… Chissà che ’n dì ò l’àutr…

Melania    - Madama  Aberlarda, a sarà pà annamorasse ?

Petronilla - Melania, a lo sa nen che l’amor a conòss nen l’età… E ch’am disa...             

                  còm ch’a l’é sto panaté… àut, biond… euj azur, ciuffo ribelle …

Abelarda  - Un pòch barìcc… ecco… a l’ha l’ë strabism ëd Venere, n’euj ch’a guarda

                   a est e l’àutr a ovest… ma a l’è pà mal… forse a l’é un pòch sovrapèis,

                   130 kg... ma penso che con na cita dieta… Certament che quand che intro

                  ‘n paneteria am lansa serti sguàrd !

Melania   - Ah, sertament, sa l’é stràbich… bè, comunque, sa son reuse a fioriran…   

Abelarda - Mi l’hai paura ch’a sijo mach ëd grisantèm… (as suva j’euj col fasolet)

Petronilla - Su, ch’a fasa nen parèj, chila a l’é ’ncora na bela dòna… vedrà che ’l sò

                  giardiné…cambré… trombëttié…

Abelarda - Panaté, prego. A dì la vrità a son-a anche ‘l trombon, a l’é n’artista…

Melania   - Interessant… e coma ch’as ciama ?

Abelarda - Sabatino Ciucciariello... un ver artista… ch’a pensa che na sèira a l’ha

                ‘nvitame a cà soa a sente còm a sonava ‘l trombon…

Petronilla - E alora ?

Abelarda  - I son andormime… a l’ha sonà ‘l trombon për doe ore ëd fila, na goduria!

Melania   - Anche ’l me Gustav quand ch’a l’era giovo a-i piasìa la musica, a

        sonava… ma ij mei a podìo nen s-ciairelo…

Petronilla - Ma come ? Un musicista, n’òm ëd talento… n’artista…

Melania   - Già, mach përché, tute le neuit a sonava sota me balcon…

Petronilla - A sonava ‘l violin, ël flauto, la cetra…

Melania    - Nò, a sonava la grancassia e a dësviava tut ël rion !

Abelarda  - E adès a son-a pì nen ?

Melania   - Nò, adess a ronfa ! Ah, sti òmo… e peui le spèise… i sòld ch’a basto

                  mai ! I na peuss pi nen !

Petronilla - A l’é mnume n’ideja, i j’era ’ncamin ch’it lo disìa prim ch’a rivèissa

                  madama Abelarda, Bed and Breakfast ! Si, tl’has capì bìn : Bed and

                  Breakfast… Semplice ! Pensione casalinga!

        (Melania e Abelarda as guardo stupie) Ti tlas dit che tl’has tre

         stansie… benissim, perfett : una it  la  fite e ‘t guadagne !

Melania   - Ma l’afito a chi ?

Petronilla - Buta n’anunsi ’n sël giornal e ’l gieugh a l’é fàit ! Stabilise

                  mach un presi… tant për neiut… ch’i sai… 30, 40, 50 euro, peui tje

                  giunte la colassion et rive a 60 euro al dì e it ses a pòst ! Pensa, ant

                  ë gir d’un mèis… podrìje guadagné doimila euro !

Melania   - Si, l’ideja a l’é nen mal… ma noi andoa dormoma ?

Petronilla - Ant na stansia e peui  na branda ’n cusin-a për tò òm !

Melania   - E nò, ’n cusin-a nò, i deuvo preparé la colassion e magara anche la sin-a !

Abelarda - Ch’a guarda, s’a veul, i podrìja prëstèje ’l me garas, tant mi lo deuvro nen!

Petronilla -Benissim… tò òm a dormirà ’n garas e ti tlas risolvù ’l problema !

Melania   - Si, ma chiel còs ch’a dirà ? A l’é così permalos…

Abelarda - Ma còs a veul ch’a disa monsù Gustavo… a l’é tant un brav òm… Chissà

                  còm a sarà content !

Melania   - Im lo anmagino… còmunque l’ideja am pias, stassèira i na parlo a

                 me òm…

Petronilla - Nò ! Mai parlèine a l’òmo, deive feje na sorprèisa, vedràs, a farà serti

                 sàut ëd gioia ! (a son-o a la pòrta)

Melania    - Ecco, dev’esse chiel… alora disomie gnente, ansi… foma finta ’d gnente!

Abelarda  - (a subia guardand an aria)

Melania   - Ma còs ch’a fà ?

Abelarda - I subio… i fas l’indiferenta…

Melania   - Nò, ch’a staga ciuto  (a va a duverté la pòrta)

Toni        - (a l’é l’addet dël gas che a crija) Gas… Gas… !!

Melania   - Buongiorno lei chi è ?

Toni        - (a-i mostra un teserin) Gas !  I deuvo pié ‘l numer dël conteur, andoa ch’a

                  l’é ? E peui i deuvo controlé ij tubo, përché a diso che a-i é na perdita!

Melania   - Da là e ch’a fasa ’n pressa ch’i deuvo seurte!

Petronilla - Belesi, sarà mej andé. I l’oma d’andé al giornal për buté l’anunsi e peui

                   nojàutre ’t daroma na man a organisé la ca. Bend and Breakfast, che ideja

                  genial !

Abelarda - I ven-o ’dcò mi ! Speteme che i vado a buteme quàicòs adòs. (a seurt)

Toni        - (rientrand) Madamìn, ch’a me scusa, ma si a j’è da cambiè ël conteur,

                  a l’è n’afé ’n pòch longh…

Melania  - Ch’a fasa, ch’a fasa pura che si antant a-i é mia figlia e peui tra pòch a

                 dovrìa rientré me òm… (a pija na borsa, s’arviva ij cavej e a crija)

                 Angelica ! Noi andiamo, dai tu un’occhiata al signore del gas ! Ciao,

                 andiamo ! (a seurto e la sen-a a resta veuida, peui as sent Toni ch’a dis)

Toni       - Madama, ch’a scusa, a l’ha pà në strass…

Angelica - (seurtend da la stansia con le cuffie ’n testa ch’ascota musica rock e a

                  bala, cioè as dimen-a, senza guardé l’ovrié dël gas)

Toni        - Ti bela gioia… mi l’avrìja damanca ‘d në stràss… a l’è tut spòrch li fòra !

Angelica - (a esegue doi pass ëd dansa dimenandse, peui a riintra ant soa stansia)

Toni        - E costa sì d’andova a seurt ? (a son-o a la pòrta) A l’han sonà ! Ehi bela

                  giòia, va a duverté ! (peui a vëd ch’a-i riva gnun a va chiel a duverté e      

                  a intra Eulalio Ernestino con na busta an man)

Eulalio    - A l’é përmes ?

Toni        - Ch’a ven-a avanti… (e as na va via)

Eulalio    - A-i é gnun ? A l’é përmès ? (ciama) Madama… madamìn… (as guarda

        d’antorn stupì)

Angelica - (a seurt torna sempre con le cufie e baland, a vëd gnente e gnun, a pija

                  quàicòs d’ant në scafal e a torna ’nt soa stansia)

Eulalio     - Ch’a më scusa, bela fija… tòta… mi i dovrija consegneje sòn (a sventaja

                  na busta) Chila a podrìja pà… (la fija a-i sara la pòrta ’n facia)

                  Ah… ma che bel deuit… (a intro Jack, Tobia e j’àutri tuti con ij cavej

                  pank e drit an sla testa)

Jack         - Fatti da parte, Pisolo, che noi abbiamo da smanettare… (Tobia ’ntant a va

                  ant na stansia)

Eulalio    - Ecco, mi verament im ciamo nen Pisolo, mi i son monsù Eulalio, Eulalio

                 Ernestino… Eulalio a sarìja ‘l cognòm… già përché a ved… tanti a së

                 sbalio e...

Jack        - Taci, bello di notte, che noi abbiamo da fare….

Eulalio   - Ernestino… ecco a peul chiameme Ernestino… (a torna Tobia)

Tobia     - Andiamo ragazzi… ho preso la grana… possiamo andare…

Jack       - Ok capo sgommiamo ! Bye ,bye… (a seurto)

Eulalio   - Bye… bye… (da la cusin-a a riva Toni)

Toni       - Oh,  pròpe chiel i sercava… si a i é da firmé... A firma chiel ? (a-i spors un

                  papé)

Eulalio   - Se pròpe a veul mi firmo (as seta) I firmo con me nòm ?

Toni       - E con che nòm a veul firmé… chiel còm ch’as ciama ?

Eulalio   - Eulalio Ernestino…

Toni       - Ah sicur che gnun a l’é perfetto… con un nòm parèj !

Eulalio   - Përché a-i piàss nen ? Eulalio a sarìja ’l cognòm… Ernestino ‘l nòm.

                 Ma deuvo butè prima ‘l nòm ò ‘l cognòm ?

Toni       - Ch’a fàsa com ch’a veul, ch’as bogia mach, che mi i l’hai pressa !

Eulalio   - (firma) L’hai firmà bìn?… përché i l’hai dësmentià j’uciàj a ca…  

Toni      - ( pija’l papé, a lo guarda e peui) Ma ch’a më scusa chiel vàire nòm a l’ha ?

Eulalio  - Ma a l’ha dimlo chiel ‘d firmè con me nòm e mi oltre ad Ernestino im

     ciàmo ’dcò Biagio, Oloferne e Agatino fu Procopio, vorerija nen che am

     confondèisso con me fratèl…

Toni      - A si? E përché sò fratel coma ch’as ciama ?

Eulalio  - Oh, chiel a sas ciama Giòrs...

Toni      - Ma ch’a scusa… ma i nòm a son divers…

Eulalio  - Già, ma i cognòm a son j’istèss… e alora a podrìjo confondse…

Toni      - Lassoma perde… mi im na vado, a propòsit… a fan 30 euro për la ciamada

                fòra orari dël servissi. A paga subit ò i lo butoma an sla pròssima bolëta ?

Eulalio  - 30 euro ? Ch’a më scusa, ma a podrìja nen feme un pòch dë scont… mi  

                l’hai la tesera dla Coop, ël tesserìn dij pensionà Fiat, la social card…

Toni      - L’asienda dël gas a fa gnun scont…

Eulalio  - E ch’a më scusa ancora, ma adès che i penso, përché i duvrìja paghè  ?

Toni      - Përché chiel a l’é ‘l titolar dël conteur…

Eulalio   -Ma ‘l conteur a l’é pà mè…

Toni    -   Come a sarìja a dì ?

Eulalio   - I son pà mi ‘l padron ëd ca…

Toni       - Come ?! A l’ha piàme an gir ??? Ch’as vërgogna, piè ’n gir l’asienda dël

               Gas, 150 ani d’onorà servissi al servissi dij sitadin ! Ma a finìss nen sì, mi

                torno, anche përché i deuvo cambié ‘l conteur ! Arvëdze, me car monsù

                Agatino ò còm diao ch’as ciama ! (a seurt sbatend la pòrta mentre Eulalio 

                as guarda d’antorn)

Eulalio  - Che përson-a maleducà ! Ma ‘l conteur a l’é pà mè, mi i son mnùit si a

                consegné al padron ‘d cà le condolianse për la mòrt dla defunta e col-lì

                a veul ch’a-i pagà ël conteur… ròbe da mat… (a riva Gustavo)

Eulalio    - Salve !

Gustavo  - Salve !

Eulalio    - Ch’a me scusa, ma a l’é chiel ‘l padron ed cà ?

Gustavo  - Beh, si, quand ch’a-i é nen mia fomna i comando mi… Ma chiel chi a l’è ?

Eulalio    - Eulalio Ernestino, son al servissi dël comm. Brachetti  e &…

Gustavo  - Conòsso nen !

Eulalio    - Lo capìsso… ant sti moment ëd dolor… Quand ch’as përd na përson-a

                 cara, un a ven ch’a rason-a pì nen…

Gustavo  - Chi a l’é mòrtie ?

Eulalio    - Soa madòna, la sgnora…

Gustavo  - Mia madòna,mia suocera ???                                           

Eulalio    - Ecco, giust’appunt, ël comendator Brachetti a-i manda un bièt ed

  condolianse e a lo prega dë scusèlo, a l’é tant davzin al sò dolor për la     

  dipartia dl’ansian-a sgnora…

Gustavo  - Mia madòna a l’é mòrta ?

Eulalio    - Ch’a fasa nen parèj, vëddo ch‘ ël dolor a lo sconvòlg... su… su che la vita

                 a continua…

Gustavo  - Eviva ! Che gioia, che goduria, a l’é mòrta mia madòna !!! Eureka!!!

                 (ambrasa Eulalio e a-i fa fé un gir ëd valser)

Eulalio    - Ch’a fasa nen parèj… ël dolor a la dàje a la testa…?!

Gustavo  - Ma che dolor e che mal dla testa, a l’era vint’ani che spetava sto moment !     

                 Musica maestro! (a part na musica e Gustavo fa balé Eulalio mentre a

                 intra Abelarda)

Abelarda  - Monsù Gustavo, còsa ch’i vëddo ! Maria Vergine, a fan le òrgie !

Gustavo   - (ambranca Abelarda e la fa balé) Ma che òrge, ancheuj a l’é fësta, fòrsa

                  Abelarda ! Domie na vira !! (mentre a balo i rivo Melania e Petronilla

                  ch’a resto tuti e doe ambajà)

Eulalio     - A l’é mòrta soa mare, ‘l dolor a l’ha dàje a la testa…

Melania   - Ma come ? Toa mare a l’era nen già mòrta 10 anni fà ?

Gustavo  - Ma nen la mia, a l’é toa mare ch’a l’é mòrta !

Melania   - Mia mare ?! Oh mio Dio che dësgrassia !!! Sven-o, tenime im sento 

                  manché!

Petronilla - (Agità) Ma quand ch’a l’é  mòrta, come ?

Eulalio     - Ier a doi bòt… A l’ha mangià ‘n pom, a l’é restaje ant la gola a l’é restà

                  bel e sëcca…

Melania    - (a piora) Mare mia, ma përché, përché… (as campa ’n sël sofà)

Eulalio     - Ah, ma a l’era bela da mòrta, na reusa, asmjàva n’angel dël Paradis…

Gustavo  - Che Nosgnor a l’abbia ‘n gloria… Tant brava… la bontà ‘n përson-a !

                  mi jë vorìja na bìn da meuire. E adès am làssa na bela eredità…

Eulalio    - Ah si, la sgnora Felicita a l’avija doe cà, dij terèn e fin-a na cà al mar…

Gustavo  - Ma va ? (as sfrega le man) Mai savùlo… (piora) e pensé che i vorìja ’n

        bìn dla madòna, un bin da meuire e a l’é mòrta da bon… (a piora pì fòrt)

        E adès son obligà a pième l’eredità… fin-a la cà al mar… che dësgrassia !

Eulalio   - Ah, ma a lo veul nen l’eredità, as peul rifiutésse, basta andé dal nodar e

                dije “Mi l’acèto nen “…!

Gustavo - I son pà fòl !… cioè, peuss nen, i darìja ’n dëspiasì tròp gròs, am vorìja

               na bin, ma na bìn…

Eulalio    - Ecco, mi i l’avrìja portaje na litra ‘d condolianse… (a-i sporse la litra)

Petronilla - (a la pija pensierosa) ch’a më scusa, ma quand ch’a l’ha dit ch’a  l’é

                   mòrta ?

Eulalio     - Ier, ier dòp mesdì a doi bòt…

Petronilla - E ch’a më scusa ancora, e ti Melania, ma ti tlas nen parlaie mes’ora fa

                   con toa mare ?

Melania    - Si, a stasia bin, si, si… i l’oma parlà al telefono mes’ora fa…

Petronilla - E alora com a l’ha fàit a meuire ier  ?

Gustavo   - Ah, da le madòne a-i é da spetèsse ‘d tut  !

Eulalio     - As fa ’mprèssa a meuire… basta dësmentièsse ‘d respiré !

Melania   - Petronilla, dame la busta (a pija la busta e a les) Ma costa a l’é  andrissà

                 a madama Felicita De Santis… ma alora a l’é nen mia mare !

Gustavo  - Evviva, l’é resussità ! Miraco, miraco !!! Coma  son content ! Mi lo savìja

                  che Padre Pio am fasìa ‘l miraco (a Eulalio) Ch’a-i lo dìsa chiel, come a

                  l’a dame la notìssia, mi i l’hai sempre piorà, i l’hai dit fin-a ël rosari ! mia

                madòna a l’é viva… La suocera è viva !

Eulalio    - Fòrse i l’hai sbalià pòrta… !

Melania   - Si, ’n efèt, madama Felisita a stà ant l’àutra scala !

Gustavo  - Alora dovoma fè fësta ! Pà tuti i dì a resussito le suocere ! Si a venta 

                  dëstopè na bota !

Melania  - Si, foma fësta! Anche përché ancheuj a l’é un dì particolar, Petronilla a  

                  l’ha avù na grand’ideja. Faroma un Bed and Breakfast e mia mama amnirà

                 a vive con noi, parèj an i darà na man, content ?

Gustavo   - Oh, felice come na Pasqua ! Foma cola ròba li, eviva… ma còsa a veul dì

                  cola parolassa lì ?

Melania    - Tlo spiegherài doman, a l’é na sorpresa ! At piaso le sorprèise nò ?

Gustavo   - I n’hai già avune un-a, për anch’euj a basta parèj…

Petronilla - Ma tses nen content che toa suocera a l’é viva ?

Gustavo   - Ecco, mi verament pì che content, mi…

Melania   - Chiel a l’é felice ! Eviva, alora… musica maestro !

                  (a part na musica campagnola e Petronilla a bala con Eulalio, mentre

                   Gustav a bala con Melania)

SIPARI

FIN DËL PRIM AT

SECOND  AT

LA SEN-A

La stèissa dël prim at, ma sël mur  a-i son tacà ’d pòster e l’ambient a l’è motobin acolient. Tante fior. Gnun ant la sen-a, dòp pòch a intra madama Abelarda con doi pacch ëd pan an brass.

Abelarda  - Përmèss? (a intra) A-i é gnùn ? (a pòsa ij pacch an sla taola)

Petronilla - (a seurt da la stansia) Oh, madama Abelarda, a l’é ‘ndàita dal panaté ?

Abelarda  - Përché… as vèdd ?! Com a l’ha fàit a ‘ndoviné ?

Petronilla - Dal përfum… (a tira fòra dal pacch na gròsa mica ’d pan) Ma ch’a më

                   scusa, ma madamin Melania a l’avìa nen dije ’d caté doe biovëtte për la

                  colassion ?

Abelarda - A già, i son lassame tiré…

Petronilla - (mentre a tira fòra d’àutre miche ’d pan) Da còsa ?

Abelarda  - Da j’ eui d’un mandrillo che…

Petronilla - Madama Petronia… cioè Abelarda… a vorà pà dime ch’a l’é annamoràse                 dël paneté si sota ant ël canton, còm ch’as ciama… Cuccureddu nò,

Cuccuruccucu… Palomaaa…

Abelarda   - Ma còs a dis !! As ciama Sabatino, Sabatino Ciucciariello… che bel nòm

                    nè e peui a l’é tant, ma tant romantich, a son-a fin-a ‘l trombon ant na  

                    manera che am fa ven-e tuti i frisson… am fa sté lì ambajà… còma a lo  

                  son-a chiel ël trombon a lo son-a gnun !   

Petronilla  - Ch’a më scusa, se i son andiscrëta… ma a l’é sardo ò a l’é napoletan, sa

                   dal nom…

Abelarda   - Un pòch l’un e un pòch l’àutr… Ël nòno a l’era d’Orgosolo, tèra ’d Sant,

         famijia nobile…

Petronilla  - Ël nòno còs ch’a l’era ?

Abelarda   - Brigant… il padre a l’era ’d Montelepre ëd Palermo, tèra ’d sant e di…

Petronilla  - I l’hai capi, chiel a l’era un sant !

Abelarda   - Sicur,ch’a pensa che a l’ha contàme che për ij sòi merit a sò pare

                   lë stat a l’ha daje për 10 ani alogg e mangé a gratis ant un Grand Hotel…

Petronilla - Dabon, fantastich e còm as ciama sto grand hotel ?

Abelarda  - Hotel dell’Ucciardone, ma adéss a l’è a Roma a l’hotel Regina Coeli, i

                   son anformame… pròpe na bela famija e peui com-a a lo son-a chiel ël

                  trombon… a-i é gnun…Ch’a pensa che tre sèire fà a l’ha fame  

                   andé ant ël  retro con chiel… (rijand) a l’ha fame seté ’n sël sofà…

Petronilla - Eeee… bele-lì i l’eve consumà… e brava madama Abelarda !

Abelarda  - Ma còs a dis… mi i l’hai consumà gnente !

Petronilla - Ma si, i vorìa di che l’eve fàit l’amor…

Abelarda -  Maria Vergine, im përmetrìja mai ‘d fè na còsa parèj sensa esse sposà,’l

                   pàrco a veul nen. Nò, a l’ha sarà ‘l negòssi, a l’ha fame andé ant ël retrò e

                    peui a l’ha fame scoté la Messa Funebre për trombon e orchëstra, mach   

                    che l’orchëstra a-i era nen… A-i era mach ël trombon ! Na dëlissia… a

                    l’ha sonà për tre ore ëd fila. I son fame na ronfà ma na ronfà ëd tre ore…

Petronilla - Ma torna? Ch’a më scusa, as fa nen perèj, a-i veul un pòch ëd fantasia,

                   chila a dovija pijé l’inissiativa, fese desideré, serché ’d sedurlo… chissà,

                  magara dëscuatesse un pòch… mostreje quàicòsa…

Abelarda  - Giust ! Infat, mi i son dësvìame e l’hai mostràje l’ora, che a l’era tard e

                  che a ventàva conclude…

Petronilla - E chiel ?

Abelarda  - A l’ha dime “ Ha ragione, le faccio il finale” E a l’ha tacà a canté la

                   romansa ’d na “Vergine morta di peste bubbonica” Na soa composission,       

                  përchè chiel a l’é anche composidor…

Petronilla - E com a l’é ’ndàit a finì ?

Abelarda  - A l’a tacà a canté e a fasìa le doe vos, bariton e bass e peui a l’ha cominsà

                   anche a cantè da sopran… a l’avìja na vos s-clinta che a l’ha fin-a dësvisà

                  tute le lampadin-e e a l’ha fàit casché ‘l lampadari…  

Petronilla -E parèj i seve restà a lë scur e bele-lì finalment i l’eve fàit l’amor !

Abelarda  - Ma che amor, a l’ha dime  “ Non aver paura, viene dietro di me”…

                   a l’era tut ëscùr che a së sciairava gnente… a l’ha batù na testassà contra

                   la pòrta, ma na cranià, che a l’é spiacicasse për tèra come ‘n babiàs…

Petronilla  - E peui com a l’é finija ?

Abelarda  - Gnente ! A l’é finìja che mi l’hai batù na ginojà contra la taola che a la

                   fame vëdde le stèile e chiel a l’é tre dì ch’a gira con un turbant an testa

                  ch’asmìja Sandokan !             

Petronilla - Prope na bela serada romantica !

Abelarda  - Ah, certo (sospira), a son serade ch’as dësmentio pì nen…

                   (as sent ne squil ëd telefono e le doe fomne a serco ij soj telefonin)

Petronilla - Il telefono ! (a fonga ’n sacòcia e ant la borsa)

Abelarda  - A sarà ‘l mè… (a serca anche chila) Ah, ma mi i l’hai pà ‘l telefonin, mi

                  i l’hai pà mai avùlo… (antant a intra Angelica tuta fanà e a serca’l sò

                    telefonin)

Angelica  - Dov’è, dov’è !? il mio telefonino, chi me l’ha preso ?! (a serca daspërtut)

                  Aiutatemi vi prego !

Abelarda  - (sercand) Ch’a preuva ‘n pòch a guardè ant ël frigo, as sa pà mai, dle

                   vòlte…

Petronilla - Ò fòrse sot al let, magara a l’é cascate…

Angelica  - (darera dël divan) L’ho trovato ! Pronto… pronto… pronto !!! No…, è

         caduta la linea ! Me misera ! Era Vittorio… come faccio adesso… (as

         lassa casché teatralment an sël divan) Forse penserà che io non voglio

         rispondere, che io non l’amo più… oh povera me ! Sono disperata (piora)

Petronilla - Dai, fa nen parèj, che tut as rangia a sto mond… (as seta dacant a chila)

Abelarda  - Mòrt un Papa as na fà n’àutr !

Angelica  - (ausandse dë scat) No, io la faccio finita… non posso stare senza il mio

                   Vittorio ! Io mi butto dalla finestra !!! (as a slansa vers la pòrta ma

                    Aberlarda a la fërma)

Abelarda  - Ma nò, nen da li, la fnestra a l’é pà da lì, a l’é da là !

Petronilla - Ma cò a fa ?! Ch’a la fërma ! Chila-li as massa ! (a la ten)

Angelica  - Vittorio, oh  mio dolce e adorato amante, tu luce delle mie tenebre, tu

                   luce  delle mie notti buie…

Abelarda  - Ch’a më scusa, ma… Tòjo… a travàja a l’Enel ?                   

Petronilla - Ma no, ma còs a dis madama Abelarda ! Vittorio a l’é un nòbil e i nòbij a

                  l’han mai travajà !

Angelica  - Me misera ! Come faccio adesso senza il mio Vittorio, come faccio ?

Abelarda - E ch’a-i telefon-a !

Angelica - Non posso, ho esaurito la scheda, non ho più la scheda !

Petronilla - Bè, alora basta comprela. Sent… a va lì da la tabachin-a a l’angol, pròpe

                  da  fianch a la paneteria, beleli a-je vendo…

Abelarda  - Davzìn a la panataria ?! I vado mi a compréila, ch’am disa mach da

                   vàire… ansi ch’am disa gnente, i faso tut mi, vado e torno ! (ambranca la

                   borsa e as pressipita f òra)

Angelica  -  I soldi ! (a-i cor da press) Non le ho dato i soldi ! (a s’affassa a la pòrta)

 E’ già partita… Però che brava la signora Abelarda… veramente

 servizievole

Abelarda - (a torna andarera) Scuseme, ma mentre ch’i vado da cole part, chila a

                  veul pà na brioche për caso… mentre ch’i passo da lì i fas un sàut dal    

                   panatè…

Angelica  - Ma no, non si disturbi… grazie… si una brioche con la marmellata…

Abelarda - Ma ch’as figura ! Gnun dëstorb… vado e torno  ! (a seurt)

Petronilla - Si, madama Abelarda è na vera amisa e an sarà tant ùtil për ël nòstr

                   Bend and Breakfast… 

Angelica  - Si, penso che la mamma abbia avuto una bellissima idea… (as sento urlé)

                   Ma che succede ? (a s’asporso e  da la pòrt a-i rivo Tobia tenù da Jack)

Tobia       - (ch’as toca na gamba lamentandse) Ahi… ahi… quella donna !

Angelica  - Che è successo ??

Jack         -  Siamo stati investiti da una donna giù per le scale, sembrava una furia, ha

                  sbattuto contro Tobia che è ruzzolato per le scale !

Petronilla - Ma chi a l’era ?

Tobia       - Non so, sembrava una furia… ha detto che aveva premura, che doveva

        andare dal panettiere !

Petronilla - Madama Abelarda… Sa vedoma còs it  ses fate…

Jack         - Fatti da parte donna, questo è un lavoro per veri uomini, che non debbono

                 chiedere mai ! Giusto capo ?

Tobia       - Giusto Jack… Ahi… ahi… per poco non mi rompe una gamba ! Ahi ahi !

Jack         - Coraggio capo, qual è la tua stanza ? (a travero la sen-a sopiand)

Tobia       - Di qua Jack (Peui a Angelica) e tu fatti da parte piccola…

Angelica  - Aspetta un momento Tobia…

Tobia       - Ma che succede qui ? Il mio letto dov’è ?

Jack         - Chi ha osato fregare il letto al nostro capo ?

Petronilla - E l’oma spostalo ant l’àutra stansia…

Tobia       - Come ? Senza il mio permesso ?

Angelica  - Mamma ha deciso che la stanza l’affitteremo e la nostra casa diventerà

                  un Bend and Breakfast !

Jack         - Andiamocene capo questo posto non fa per noi. I veri uomini non possono

                 vivere in una Bend and Breakfast. I veri uomini non debbono chiedere mai.

Tobia      - Angelica, hai 10 dollari da prestarmi ?

Angelica - Gli uomini veri non chiedono mai... (as buta le man an sij fianch da sfida)

Jack        - Il capo non chiede, il capo ordina !

Tobia      - D’accordo donna noi non picchiamo le donne ! Noi ce ne andiamo.

                  (a seurto)

Petronilla - Che paura ! As vëddo ch’a son ëd dur… (a rij) A propòsit, toa mama a

                   l’ha dime che ti tl’has avù na bela ideja për ricève ij’òspit. Ma col ch’a

                  sarìa st’ideja favolosa ?

Angelica  - Ecco, l’ho visto in un telefilm americano, sai lì le Bend and Breakfast

                   sono di moda…

Petronilla - E alora ?

Angelica  - Allora quando arriva il primo cliente,  la padrona di casa canta in loro  

                   onore (Canta sull’aria di Tanti auguri a te) Benvenuto a te benvenuto a          

                  voi benvenuto tra noi, benvenuto caro… e qui si mette il nome dell’ospite.

Petronilla - Benissim, provomlo ’nsema na vòlta… e peui apen-a ch’a riva ’l prim 

                  client noi lo canteroma ! (a son-o a la pòrta)

Petronilla - Ël prim client…? ma come…? i l’oma ancora nen buta fòra ’l cartel

                   “Affittasi”  ch’a son già si…?!

Angelica  - Si vede che la signora Abelarda avrà sparsa la voce… Pronti, appena

                 apro la porta cominciamo a cantare. (Ëd corsa duverta la pòrta e a torna

                   vers Petronilla e a taco a canté)

Toni          - (L’ovrié del gas a  crija da fòra) Gas ! Gas ! (e intra) Ma a son tuti

                  ciòrgn an sta cà, a son tre ore ch’i crìjo… ma steve nen bin,

                  còs feve, le preuve për Sanremo ?

Angelica   - Spiritoso… Ma lei cosa vuole ?

 Toni        - Già! Mi vorerija savèj quand ch’i peuss ven-e për cambiè ‘l conteur, a che

                  ora i peuss ven-e sensa dëstorbè le preuve për Sanremo…

Petronilla - A peul ven-e quand ch’a veul, chiel a dësturba nen bel giovinòt…

                   (a-i s’avsin-a e a-i toca ’l brass) Che muscoj !

Toni          - Si, i fas un pòch ‘d palestra… e peui sposté tuti i dì ij conteur ëd 30 kg

                   am fan ven-e ij muscoj…

Angelica   - Bè, io mi ritiro, bye, bye…  (a va ant soa stansia)

Petronilla - Ma ch’as seta bel giovinòt e ch’am disa, ch’am disa...

Toni         - (As seta e a posa la borsa da travaj për tèra) Còs i diso… a veul savèj 

         come a fonsion-o i conteur dël gas ?  

Petronilla - Nò, ch’am conta ëd chiel… ch’a staga còmod… a veul un drink, un gin

                  sech, un gin tònic, na copa ’d Champagne ?       

Toni         - Eh, magara na bira con ‘n pòch ‘d gaseus… i l’hai pròpi sèj…

Petronilla - Am piaso j’òmo rudi… (A-i gira d’antorn) Ma chiel ëd sèira còs ch’a fa ?

Toni         - I vad a deurme, i son strach come un borich !

Petronilla - E ’d neuit còs ch’a fa ? A seugna ? Ch’am disa la vrità, a fa ’d seugn

                   erotich ? (As seta ’n sla taola) Còs ch’a seugna  ???

Toni         - A dì la vrità l’àutra neuit mia fomna a l’ha nen deurmì

Petronilla - Eh, lo cherdo, con un mandrillo parèj ’d chiel da fianch…

Toni         - Nò a l’é che a l’ha dime che mi i l’hai crijà tuta la neuit  

Petronilla - Còs ch’a crijava, parole ’d feu, ’d passion…

Toni         - Nò, nò a l’ha dit che mi crìjàva :  Gas… Gas…  !!!

                   (A intra Melania con borsa e caplin an testa e un mas ëd fior an brass)

Melania   - Oh, buondì a tuti… dësturbo ?

Petronilla - Nò, nò… (A cala dan sla taola) Parlavo dël pì e dël meno…

Toni        - Ecco, pì dël men che dël pì. Ch’a senta, mi i deuvo andé, quand

                  ch’i peuss  torné për cambié ‘l conteur ?

Melania   - Ch’a ven-a quand ch’a veul, ormai mia ca a l’é dventà n’obergi, a l’é

                  sempre duvert, tuti ij moment e a tuti !

Toni        - Alora i passo stasèira ò doman matìn… Arvëdze e grassie dla bira, a l’era  

                  pròpe  frësca ! (a seurt)

Petronilla – (A s’afassa a la pòrta) E ch’a torna prest, i farài trové la bira giassà…

Melania   - Ma Petronilla, còs ch’it dise ? Për cas… it saras pà annamorate dël    

                  gasista?

Petronilla - Nò, a l’é stait mach n’atim ëd debolëssa… Ma còm ch’a lo pronunsia

                  chiel cola parola magica, a la prononsia gnun…

Melania    - Che  parola magica ?

Toni         - (a crija d fora )  Gas… Gas !!!

Petronilla - Ecco, tlas sentulo ? a l’é chiel, e a mi cola parola am fà ven-e mata…

Toni         - Gas, Gas !!! Sa, duverti voi ò deuvo campé giù la pòrta ?

Petronilla - A l’é tornà për mi !!! (a va a duverté) Son sì, pijme… (a slarga ij brass)

Toni         - (intrand) I l’hai dësmentià la borsa !! (a pia la borsa e as na va, peui an

                  sla porta as vòlta andarera e a dis) Ciao bela giòia, a doman !

Melania   - Ma Petronilla ! Un pòch ëd contegn ! Adess i l’oma na Bed and Breakfast

                  e dovoma esse dle përfëte padron-e ’d ca

Petronilla - Tlas rason, scusme, ma a l’é stàit n’attim ëd debolëssa, am capiterà pì

                    nen… forse…

Melania   - (A rangia le fior an sla taola) I l’hai ordinà la fruta e la vërdura parèj, për

                   un pòch ëd dì an la porterà bel e frësca tuti ij dì, ël garson dël vërduré,

                    anvece për ël pan, dovroma andeslo a pijé noi… (peui a vëd tut col pan

                   an sla taolae  a domanda) E tut susì còs ch’a l’é ???

Petronilla - Ah, madama Abelarda a dis che për ël pan a-i pensa chila… A propòsit, 

                  ma tl’has dijlo a tò òmo ?

Melania   - Nò, i l’hai ancora nen dije gnente, veuj feje na sorprèisa ! A son surtije

                   j’anunsi an sël giornal e i l’hai tacà un cartel “Affittasi stanze” an sël

                   porton ëd ca. Tut regolar, vëddo nen l’ora d’ancaminé !

Petronilla - Si, ma tò òm còs ch’a dirà ?

Melania    - A dirà gnente, e peui costa sman-a a fà la neuit, quindi durant ël dì a

                    deurm, podoma sté tranquil… E peui avnira anche la mia cara mama a

                   dene na man!

Petronilla - Chissà còm a sarà content Gustavo !

Melania    - Oh, sicur, chiel adòra soa madòna ! Tlas vist còm ch’a piorava quand

                   a l’ha sentù ch’a l’era partia për ël Paradis !

Petronilla - Ah sertament… i l’hai vistlo ch’a l’ha piorà tant e a j’ero lacrime vere !

Melania    - Oh, povra mi !! i l’hai dësmentiame ’d compré ij licor për ij drink ëd

                   benvenù… sent, va ti, e cata lòn ch’it veuli, ma fa mach an pressa,

                   përché quand ch’arivrà ’l prim client veuj che tut a sia a pòst !

Petronilla - Vado, vado... (mentre a seurt) Ma për paghé ?

Melania    - Pagheroma peui, preòcupte nen, ansi, falo buté an sël cont ëd me òmo !

                   A-i penserà chiel a paghé !

Petronilla - D’acòrd, vado ! (a sparis)

Melania    - Oh Signor che confusion ! Angelica !! Angelica, dove sei ?

Angelica  - Sono qui mà… (a riva balland)

Melania   - Còsa stai facendo ?

Angelica  - Sto ascoltando il nuovo cd di Elton John

Melania   -  Mi raccomando, appena arriverà il primo ospite, canteremo la canzone

                  del “Welcome for you “…

Angelica - Va bene mà… bye… bye… (artorna’n soa stansia e antat as sent soné a  

                   la pòrta)

Melania  - Dev’esse ’l garson dël verduré ch’an pòrta la mercansia ch’i l’hai ordinaje.

Un momento ! Mi sto cambiando… (an efett as gava un pulover e va vers la pòrta, a duverta senza guardé chi a intra)… Metta li sul tavolo. Vengo       subito ! (antant a intra Olivio, sòsia ëd Vittorio, moros d’Angelica.

A l’ha un faudal da travaj e na cassia ’d vërdure an brass)

Olivio    - I l’hai portàje la ròba ch’a l’ha ordinà… A i sarìjo 35 euro da paghé…

       tuta ròba frësca né madamìn… Le caròte a ven-o da me òrt, a son na

       spessialità dla ca ! E le tomatiche, ch’a guarda che ròba ! St’ani i l’hai

       peui andrugiàje bin né… Sa, ma si a son sparì tuti… quand a l’é ora ‘d

                paghè… (Ad àuta vos) Madamìn, mi i son peui sempre sì, nè….

Angelica - (a seurt da soa stansia con le cufie an testa e baland as nascors nen ’d

                  Olivio)

Olivio     - Ehi, di, bela fija… a-i sarìjo 35 euro da paghé… (chila a lo ved nen) Ch’a

                  senta, ch’am ciàma soa mare për piasì… che mi i l’avrìja ‘n pòch prèssa !

                  I deuvo fè d’àutre consègne… A lo sa come am ciàmo mi ? Bellotti Olivio

                consegna a domicilio… ma costa sì a sent gnente…

Melania  - (entrand ëd corsa senza guardé Olivio a dis)  Ma còs a fa ?  ch’a buta giù               

                  sta ròba d’ant la taola, a ved nen ch’a më spòrca la tovaja !! (e sensa speté

                rispòsta a intra ’nt l’àutra stansia)

Olivio     - Ma a l’ha dìmlo chila ‘d posèla sla tàola  ! (e la fija continua a balé sensa

                 guardé Olivio)

Melania   - (Rientrand) Ma còs ch’a fa ? Nen për tèra a më spòrca ‘l paviment !

                 (e a seurt da n’àutra part)

Olivio     - Ma andoa la buto, an sla cadrèga ?

Melani   - (intrand torna) Speta che vado a pié ’l pòrtafeuj… ma nen, nen sla  

                 cadrega !

Olivio    -  Ma andoa la buto, an sël sofà ? (a fa për pogeilo ansima)

Angelica  - (a vëd finalment Olivio, a lo scambia për Vittorio e a lansa n’urlo

potentissimo) AH!!!!AH !!!!!

Olivio      - (Spaventà a lassa casché la cassia e a crija) Aiuto ! (E as campa sël

          sofà, cuatandse la testa con un cussin)

Melania    - Ma còs a-i suced ? E chiel a l’é ancora sì con sta cassietta për tèra !!

Angelica   - E’ lui.. si… si… è  lui… sei tu… Vittorio !!  (serca d’ambrasselo, ma

                   l’àutr a scapa)

Melania    - Vittorio, ma che ci fai qui ?

Angelica   - Oh amore, amore amor che nulla amato amor perdona tu dunque rifuggi?

Olivio     - (Girand antorn la taola) Io non rifuggo mi scàpo che belesi a son tuti mat!

Melania   - Ma si, è proprio lui…Vittorio, è tornato… ma perché ti sei travestito ?

Angelica  - Si, perché tu principe dell’eleganza vesti oggi così miseramente !

Olivio      - Ohi, pian nè, che mi im vesto da Mustafà, me amis marochìn, che ha l’ha

                 na boutique a San Mò  !

Angelica  - Vieni, vieni meco, Vittorio ! Deh non mi lasciare !

Olivio      - Ma mi im ciamo nen Vitorio, come deuvo divlo ! Mi i son Bellotti Olivio        

                  consegna a domicilio… e si a i sàrìja da paghè 35 euro !

Melania   - Su, Vittorio, adesso basta ! Giù la maschera !

Angelica  - (corendie d’apress antorno a la taola) Vittorio ! Vuoi tu dunque spegnere

                 l’ardore che brucia l’animo mio !?

Olivio      -Ma che Vittorio, mi sai nen se a brusa, ma mi i son Olivio Bertotti dël

        Paschè… ma a costa sì a-i gira! Ch’a senta, mi im na vado, belesi a-i’é ‘l

        cont, (a pòsa ’l bijet sla taola) passo peuj doman a ritirè i sòld, steme bin !

        (mentre a seurt Melania a lo traten për un brass)

Melania   - Non te ne puoi andare, lei ti ama !

Olivio      - Ma mi nò !!

Angelica  - Come? Non mi ami più ? Tu fior della mia vita percossa e inaridita…

Olivio      - E se a l’é “inaridia” a venta bagnela! A venta dèje d‘eva e butèje ’n pòch           

                  ëd drugia còm che fas mi…

Angelica  - Tu dell’inutil vita unico mio fior…

Melania   - Angelica, ho paura che il fiore sia ormai appassito…

Olivio      - A l’é come diso mi, a venta bagnelo ! Mi per esempi a le caròte…

Angelica  - No (urla) No!!! (Olivio së sburdiss ) il mio fiore non morirà !

Olivio     - Si, ma ch’a spaventa nen parèj la gent, a l’é pà la manera… L’unica còsa 

                 da fé i l’hai già dijlo, a lè bagnelo, quand la tèra a l’ha sèj a venta dèje

                  da bèive d’eva… a l’é come mi quand i l’hai sèj, i tiro giù due o tre bicer

                 ëd barbera e stago sùbit mej !

Angelica  - No ! Vittorio, deh non mi lasciare ! Se mi abbandoni io mi butto dalla

                  finestra !

Melania  - Figlia mia, no !! (L’ambrassa)

Olivio      - A part ël fait che mi im ciamo Olivio e nen Tòjo, ma s’a veul campèsse

                  giù da la fnestra, ch’a fàsa pura, ma prima ch’am paga la verdura, a sarìjo     

                 35 euro…

Melania  - Chiel ch’as na vada via, a vëd nen come a la fa seufre ?

Olivio     - Ma si a son tuti mat… bin mi m’arpijo la cassiëtta e im na vado!

                   (a fa për piela ma Angelica a interven)

Angelica   - No, questa la tengo io come ricordo del nostro amore !

Olivio      - Oh basta là, com ch’a cambio i temp ! Na vòlta a se scambiavo j’anèj

                  adès anvece come pegno d’amor a veulo carote e spinass !! Còse da 

                   mòrdse ‘l cul con i dent ‘d goma… Iv saluto, pàsso doman a piè ij dné

                   quand a sijo passaje i bojent ëspirit a la totin-a ! Arvëtze !! (a seurt)

Angelica  - (as campa’n sël sofà piorand) Povera me, me misera !

Melania    - Angelica, fa nen parej, ancheuj për noi a l’é un dì amportant !

                   I l’oma da inauguré ’l nòstro Bend and Breakfast… (a intra madama

                   Abelarda con un gròs pacch ëd briòsche)

Abelarda  - A l’é përmès ? I rivo né, scuseme, i l’hai dovù passé anche dal panaté, e                  a j’era ‘d gente (a posa ’l pacch an sla taola) Ma col ch’a l’é surtì adès a

                   l’era nen Vittorio ? Quasi quasi i lo conossìja pì nen vestì parèì… còsa a

                   l’è capitàje ? Ah, ecco la scheda dël telefono (a la spors a Angelica ch’a

                   la pija e la ringrassia gnanca e a intra ’n soa stansia)

Melania    - Lassoma përdi… pitòst còsa ch’a-i é ’n col pacch ?

Abelarda   - Doe brioche për la cita…

Melania     - (duverta ‘l pacch) Doe brioche ? Ma belesi a-i na saran doi chij !

Abelarda   - Eeeh… ël panaté…

Melania     - Chi,  Sabatino Cuccariello ??

Abelarda   - Nò, Ciucciariello… i l’oma fàit doe ciance e sa coma ch’a l’é… na

                    brioche a tira l’autra… e parèj…

Melania    - I l’hai capì, ma adess còs na foma ’d doi chij ’d brioche ?

Abelarda  - Jë daroma a j’òspit... Ah ! A propòsit, sota a-i era un monsù ch’a l’ha

                   ciamame dle stansie d’afité, mi i l’hai spiegaie e chiel a l’ha dime ch’a

                    saria ’mnuita tra un pòch a vëdde l’ambiente…

Melania    - Oh, Sgnor… alora i l’oma da preparesse… la cansonsin-a ëd benvenu, im

                   raccomando… (a son-o a la pòrta)

Melania    - A l’é già si, via col pach dle brioche ! Via, via… (ardrissa la taola e

                   serca’d desse un contegn, as rangia ij cavèj mentre Abelarda a sa nen

                   andoa stermé le brioche, a la fin jë buta sota un cusin dël sofà, peui

                    Melania a duverta e sùbit as tira andaré a intra monsù Bastiano Cerutti)

Melania     - Buongiorno ! (a fa un mes inchin)

Bastiano    -A l’é përmèss ?

Melania     - Avanti, avanti… ch’a staga nen sla pòrta, ch’a ven-a, ch’a ven-a avant !

                   ch’a fasa come sa fussa a soa ca !

Bastiano   - Nò, a ca mia nò ! (a fa për seurte ma Melania a lo traten)

Melania    - Ch’a fasa nen parèj, chiel belesi a l’é ’l benvenù ! Con chi l’oma ’l piasì

                  ’d parlé ?

Bastiano   - Bastiano… Bastiano Cerutti fu Giovanni dit Giovanìn sensa sagrìn ch’a

                    l’era mè pare… a l’é mòrt giovo, a l’ha fàit la varicella e a l’é nen

                    sfogasse!

Melania     - Am dëspiass, ma a l’era giovo, vari ani a l’avia ?

Bastiano   - 102 apen-a compì, ma a jë dëmostrava nen… A na dëmostrava 98… 99

                    al massim !

Abelarda   - A l’era ancora tant giov !

Melania     - Ch’a senta, lassoma sté ij trist arcòrd, chiel anmagino a veul na stansia !?

Bastiano   -  Si, ecco… mi l’hai vist ‘l cartèl e… l’avrìja damanca ‘d na stansia, ‘d na

                    branda , ’n giùch për deurme, ch’a l’é na sman-a che saro nen n’euj !

Melania    - Ch’as prëòcupa nen che belesi as troverà benissim… com ch’a l’ha dit

                  ch’as ciama ?

Bastiano    - Cerutti Bastiano fu Giovanni nato a Cercenasca provinsa ’d Pinareul…

Melania     - Lasoma përde… adess noi je canteroma la cansonsin-a dël benvenu e              

                     chiel ch’a s’acòmoda pura (Bastian fa për setesse sël sofà)

Abelarda   - Nò, lì nò, a-i son le brioche ! (Abelarda a-i spors na cadrega) ch’a

                     s’acòmoda belesì !

Melania     - (a urla) Angelica ! (Angelica a riva e tuti e tre ancamin-o a canté)

                    “Benvenuto Bastiano ecc… (ma’improvisament Bastian as buta a pioré,

                     e le tre grasie a pianto li ëd canté)

Abelarda     - Ma còs a l’é capitàje, a-i pias nen la canson ?

Bastiano      - Nò, nò, la canson a l’é bela… a l’é che mia fomn-a…

Melania       - A l’è  mòrta ?

Bastiano      - Nò, a l’ha sbatume fòra ‘d cà !

Abelarda     - Oh Maria Vergine !

Melania       - Ma përché ?

Bastiano     - Përché mi son esaurì… i l’hai la deprëssion… i vëddo ’d ròbe ch’a-i son

                    nen !

Melania      - Ch’a së spiega mej… ma chiel che travaj ch’a fa ?

Bastiano     - Mi faso ‘l gomìsta… e a fòrsa ’d misuré la pression dle gome a l’è

                      mnùme la depression  !

Abelarda    - Oh, a l’é pà na maladìa grave… mi i conossìja un che per la depression a

                     l’é campasse dal quint pian, e a l’é fasse quasi gnente… mach 6 mèis

                     d’ospidàl…

Bastiano    - Grassie, am fa corage…               

Melania     - (a dà na gomia a Abelarda) Ch’as preòcupa nen che belesi as troverà

                    benissim… a gradis un drink ?

Bastiano   - E… magari ‘n grigioverde ò ‘n grapìn che am tira un pòch sù ‘l moral, sa

                  përché mi i son n’òm tranquìl, mach quàiche vòlta ‘d neuit im dësvìjo…

                  përché i vëddo ij fantasma !

Abelarda - Ma nò, ij fantasm a-i son pà !

Bastian  -  Si, si, mi lo sai ch’a-i son nen, ma a l’é mia fomn-a ch’a l’ha paura…

Melania  -  Ma nò, a son tute folarìe… ch’as peòcupa nen !

Bastiano   - (as aussa dë scat urland) A l’é lì… a l’é lì… pussa via ! (pija na cadrega                     

                    e a serca ‘d mandé via ‘l fantasm)Ël fantasma ! Ël fantasma !!!

Melania e Abelarda - Aiuto ! (Spaventà as campo sël sofà, ambrassandse a finisso

                    sle brioche mentre Angelica a scapa ’nt soa stansia)

Bastiano   - (as arpia e as seta sla cadrega) Scusème, i son un pòch esaurì…

Abelarda  - (ausandose a mostra ‘l pacch dle biosche sgnaca) Le brioche!..

                    Forse a l’é mej che vada a compren-e d’àutre… Ciareja nè… (a seurt)

Melania   -  Ch’a ven-a, che i fas vëddo soa stansia… ch’a staga tranquil, a son

                   apen-a 50 euro për neuit e peui a-i é la prima colassion a gratis…

Bastiano  - Ah, grassie… grassie… ma mi a la matìn i mangio pòch : na mica

                  ëd pan e salàm, doi siolòt, un povron e mes liter ‘d barbera…

Melania   - Ch’as preòcupa nen, vedroma d’acontentelo (a lo compagna ‘nt la

                   stansia, antant a riva Gustavo ch’a torna dal travaj)

Gustavo  - Meno mal ch’a-i é gnun… i l’hai na mal a la testa ! (a pòsa la borsa ‘n

                   sna cadrega) Ah casa, dolce casa… (as campa sël sofà) Un pòch ‘d              

                   tranquilità…

Melania    - (seurtend da la stansia) Oh, ciao Gustavo, ses già rivà ? Coma a l’è ?

Gustavo   - Na mal a la testa, quasi quasi im vado a campeme sël let (as aussa)

Melania    - Speta, deuvo dite na ròba… na sorprèisa…

Gustavo    - Nò, nò, lassa përde, tëm la dis dòp… adès im campo un pòch sël let…

 Melania   - T’anvische pà la luce ?...speta…speta…

Gustavo   -  Pà damanca, conòsso bin la strà… (a intra ’n soa stansia e as campa a

                    pes sël let ma ’l let a-i è pì nen. As sent n’urlo a la Fantozzi e un rumor

                   ëd feramenta)

Melania   - Nò Gustavo no !!!

Gustavo   - Ahi!!!!!!!!!!! Ma pòrca ‘d na miseria, Melania, a-i é pì nen ël let !!!

                   Ahia… ahi… (a intra gratandse la testa)

Melania    - Ma còs a l’é sucedoje ?

Gustavo    - I l’hai batù na testassà, na cranià,.. Melania a-i é pì nen ël let, a l’han

                    ciolàne ‘l lèt ! Ròbe da mat…

Melania    - Ma nò, costa a l’era la sorprèisa, ma ti tlas nen dame temp da spieghete !

Gustavo   - Spiegheme còsa ?... Ahi… na cranjà… a l’é fin-a passame mal a la testa. Melania    -Set-te e agitte nen… che adess të spiego tut

Gustavo  - Eh, agite nen… na cranjà!… Melania… a l’han fregàne ‘l let, a l’han

                  ciolànlo, a-i é pì nen ël let !

Melania    - Ma nò caro, a l’é propi costa la sorprèisa,it ses content ?

Gustavo    -Ohi, na cranià… ahi… ahi…

Melania    - E piantala ’d gnaulé, it sagne gnanca… Donque… la mia amisa    

                   Petronilla,a l’ha avù la splendida ideja dël Bed and Breakfast…

                  Ti tsas còs ch’a l’è   nò ? L’inglèis tlo capisse …

Gustavo    - Oh se lo capisso…, i capìsso fin-a l’italiàn…              

Melania    - Bin…

Gustavo   - E còs ch’a sarìja cola ròba li ?

Melania   -  Ël Bend and Breakfast a l’é tipo ’d na pension familiar. Noi

                   ospitoma un client ò doi e lor an pago. Un travaj semplicissim

Gustavo   - Calma, calma con ël travaj nè, che mi fas già jë stransordinari, i n’hai

                   bele basta !

Melania   -  Ma nò, ti deuve  fé  gnente, foma tut noi !

Gustavo   - I deuvo fé gnente ? Alora am pias… a l’é lòn ch’a l’é sempre piasome,

                  sté li a guardé chi ch’a travaja ! Mi i dovrija fé l’asistent, i l’hai prope la

                 vocassion.

Melania   -Sicur che ti dovras rangete un pòch… për esempi… dovras rangete a

                 deurme an sël sofà!

Gustavo – Come ? Sël sofà ’n cusin-a…?

Melania  - Voras pà ch’a fasa deurme mia mare ’n sël sòfà ?

Gustavo  - Përché, a-i riva toa mare ?

Melania   - Certament… chila amnirà a dene na man e naturalment

                 a deurmirà con noi

Gustavo   - Ma che bela notissia… E alora chi ch’a deurm sël sofà ?

Melania   - Ti !Tant doman it fas nen ël dòp mesdì ? E alora anche s’it deurme nen…

Gustavo   - Ma già… basta ch’a deurm toa mare… mi peus anche sté dësvij…

Melania   -  Propi për lòn… tlas peui tute le ferie për arposete… e ancora… “chi

         dorme non piglia pesci !”

Gustavo   - Ma mi son pà un pescador, mi i vad pà a pesché… i l’hai gnanca la

                   licenza!

Melania   - Giustappunto… pijtla…! Parèj l’avroma tuti ij di ’l pes fresch për ij nòstr

                   client… e is faroma anche un bèl baron ëd dné…!

Gustavo   - Ma ij dné che guadagneroma con la Benda dla Fast… ò coma diav as

                   ciama… si, cola ròba li… jë butroma ’n banca…?

 Melania   - Nen esse sempre ridicol Gustavo… còm ch’it ses venal… coi sòld lì

                   a son  për mi… për le mie cite spèisuce, ij mei cit piasì…

                   na plissa ’d vison… un viagèt a le Maldive…

Gustavo   - Ecco brava… le Maldive am piasrija… a son 30 ani che vëddo nen ël

                   Mar, e un giròt për lì…!

Melania    - Ma nò… le Maldive a son nen për ti… j’andaroma mi e mama… ti të

                   staras a ca a guardé ij cit…

Gustavo   - Ciamje cit… un-a a l’ha prest 20 ani, l’àutr… Ma a mi am piasrija andé al

                   mar, magari a Borghetto, a l’han dime che beleli a-i é na bela bociòfila e 

                  a l’han anche ’d vin bon… !

Melania    - Ma nen esse ridicol, còs vad a fé ti al mar… Ma ti it las ël pareo?

Gustavo   - Ël pareo…? Si, si, mé amis Trumlin a deuv avèine un ëd pareo…

                   Si, si, ades ch’am ven a ment, mé amis Trumlin a deuv avèine un

                   përché chiel tre ani fa a l’é andàit a fé na gita a Bardonecia…

Melania    - E alora…?

Gustavo   - A l’é comprasse un pareo…, parèj m’ësmija… che però peui

                  a l’ha butalo  ant la stala, a l’é bel e neuv…!

Melania   - Ma còs tlas capì… E peui a l’é nen vera ch’it las mai vist ël mar përché

                  s’it arcòrde bin… an viage ’d nòsse, soma ’ndàit a Pietra Ligure e beleli

                 tlas anche fame fé na bela figura…!

Gustavo   - Mi…?

Melania   - Si, ti… Quand che soma ‘ndàit an spiagia ti tses butate mes  patanù e as

                  vëddia tuta la marca dla canòtiera, e peui, col ridicol costum ëd lan-a ch’a

                 t’arivava fin-a sota j’assële, e ch’it  l’avie gropà con ël cordìn…!

Gustavo  - Eh già… am andasìo giù le braje… a l’ero ’d mè pare bon anima, ch’a lo

                  dorava për andé a fé ’l bagn an Sangon… ma a l’era ancora bel e neuv !

                (a son-o a la pòrta, Melania va a duverté, a intra Eulalio timoros)

Eulalio    - A l’è përmes ?

Gustavo  - Ancora chiel…?

Eulalio    - Scuseme… i son sempre mi… i son përmettume ’d ven-e a vòstra ca për

                  scuseme për l’imperdonabil eror ch’i l’hai fàit ier quand i son sbaliame a

                 porté ’l biet ëd condolianse… Iv ciamo scusa… i peule scuseme ?

Gustavo  - Si, va bin, a l’é scusà, ma adess ch’a vada mach fòra dij ciap ,che mi i

                  l’hai già torna mal a la testa…

Melania  - Gustavo ! Serca ’d nen esse maleducà!

Eulalio   -  A fa pà gnente madamin… mi son abituà… ël comendador Brachetti a l’è

                 tant autoritari… ch’a pensa che për l’eror ch’i l’hai cometù ier, a l’ha

                 sbatume fòra ’d ca, e adess i sai gnanca ’ndòva andé a deurme… 

Melania  - Benissim… përfett… chiel  a riva pròpe al moment giust ! Costa a l’é na

                 pension Bend and Breakfast e ’l client a l’è sacro!

Eulalio    - Mi vorerija nen aprofité,  iv ciamo torna scusa… ma… a costa car cola

                 ròba li…?

Gustavo  - 80 Euro a neuit, e la matin aria… filare…!

Melania   -Gustavo… Ch’a më scusa, nò a l’é nen parèj… belesi fitoma na stansia a

                presi modici e jë doma anche la prima colassion… se chiel a veul

                fërmesse, a sarà ’l ben venù… l’é vera Gustavo…?

Gustavo  -Basta ch’a paga !

Eulalio    - Oh, për lòn a-i é gnun problem… Ël comendador a l’ha lisensiame, ma a

                 l’ha dame na bela liquidassion!

Gustavo   - (ausandse dë scat) Alora… affare fatto… prima colassion a 5 ore ’d la

                   matin, përché mi i vado a travajé e m’ausso pitòst prest. Peui si ’ndrinta a

                  së sporca nen, as fuma nen, e a së sbeivassa nen, gnente dòne, gnente

                  fomnasse, e pagament antissipà ’d tre mèis… prendere o lasciare !

Melania    - (andispettia) Gustavo, ti prego !

Eulalio     - Nò, nò, ch’a lo lassa dì, che mi son abituà… e peui, mi sporco nen…

                   l’ùnica ròba ch’im sentrija ’d critiché, a l’é l’orari dla prima colassion…

                  a 5 ore dla matin a më smija un pòch prestin…

Gustavo   - Oooh…! Ad vòlte anche a 4 ore… a seconda dël turn che faso

Melania   -  Ma nò , a l’é nen parèj ! Chiel a podrà deurme fin ch’a veul… anche fin

                   a mes dì, costa a l’é na pensionsin-a familiar : serietà e cortesia, a l’é ’l

                  nostro motto !

Eulalio     - Ah… alora… se a l’é parèj… aceto…!

Melania   - A-i sarìa mach na ròba… chiel a dovrà divide la stansia con n’àutr

                  client… con monsù Bastiano Cerutti,na përsonsin-a squisia, distinta,

                  posà,tranquila…

Eulalio    - Speroma… sa… përché mi i l’hai ’l seugn un pòch legèr, im dësvijo

                  subit e peui i fas tanta fatiga a ’ndormime torna

Gustavo  - Ma ch’a staga tranquil, che belesi i ronfo mach mi, ma mi i deurmo ant

                 n’àutra stansia, a sentrà pà gnente…

Melania   - Alora as fërma?

Eulalio    - Quasi quasi i dirija ’d si !

Gustavo  - Bin… a saria mej rangé sùbit i cont, sa… as sa pà mai  !

Eulalio    - A l’ha rason… përché un ancheuj a-i é e doman a-i é pi nen… ma ch’a më

                 scusa… (notandje la testa fassà) ma chiel a l’ha batù la testa da quàich

                 part…?

Gustavo  - Ma come a l’ha fàit a capilo…?

Eulalio    - Intuission. Mi i i l’hai un sesto sens… e ch’am disa… còs ch’a pija për ël

                  mal ëd testa? A pija ’l Tavorìn ò ’l Bataclin? O a s’anfila na supòsta

                 ’d Còpafren ?

Gustavo  - Nò… i na pijo un për sbate l’àutr!

Eulalio    - Còs ch’a saria, na pratica oriental?

Gustavo  - Nò, a l’é na pratica piemontèisa !

Eulalio    - Come a saria a di ?

Melamia - Ch’a-i daga pà da ment ,a l’ha sempre veuja da schërsé!

Eulalio    - Nò, ch’a lo lassa di  ,che mi son tant curios… an còsa consist sta

                  pratica piemontèisa…?

Gustavo  - Ecco… quand che un a l’ha le cosiddëtte ch’a-i giro… a pija ’l prim

                  ch’a-i passa aranda e a-i lo sbat contra …

Melania  - Gustavo! Adess basta con ste volgarità ! Ch’a senta ,ch’a-i daga nen

                 da ment … chiel belesi as troverà benissim ! Belesi a-i é la tranquilità

                  assoluta, serenità, bon gust e pas ,tanta pas…

Eulalio    - Parèj… mi sercava pròpe un pòst tranquil… përché a vëd… mi i son

                  anche un pòch esaurì. Sa, esse lisensià dòp tanti ani… i l’hai pròpe

                  damanca d’un pòch ëd ripòs e belesi a më smija pròpe ’l pòst giust

Melania   - Sicur ,costì a l’é pròpe ’l pòst ideal ch’a fa për chiel. Un pòst për

                   riposese, ansi… a l’ha dame na bon-a ideja, a sa come lo ciameroma cost

                  Bed and Breakfast? L’Oasi ò la quiete… còs na dis ?!  

Gustavo   - E… ripòsa ’n pas…!

Melania   -  Ch’a ven-a… jë fas vëdde soa stansia, a vëdrà còm a dormrà bin belesi

                  da noi…(a l’amprovis a seurt Bastiano urland)  

Bastiano   - A l’é si… a l’é si… i l’hai vistlo… a l’é si…! Ël fantasma ! L’è lì !!!

                   (spaventà Eulalio a monta  ’n sna cadrega mentre Gustavo a na pija  

                   n’àutra për difendse  e Melania a crìja )

SIPARI       

             

FIN  DËL SECOND AT

TERS  AT

LA SEN-A

La stëssa dij prim doi at. A l’apertura dël sipari le lus a son sbassà, a-i é un pòch ëd pënombra, as sent ronfé. A l’é Gustavo ch’a deurm sël sofà.Tut silensi, a son le prime lus dël matin.Melania a intra con na candèila anvisca)

Melania –Meno male che  a l’è capitaje gnente,tut tranquil.Gustavo a deurm

                come n’angiolèt e ij’òspiti a l’han ronfà tuta la neuit…Spero mach che

a-i riva nen mia mare a dësvìjé tuti…ma che ora ch’a l’è ? (A guarda

                la pendola) Òmmi pòvra dòna,a l’è mach tre bòt,i torno a deurmi…

               (Tut a torna tranquil,peui  improvisament as sent crijé,

                a l’é Bastian ch’a vëd ij fantasm.)

Bastiano  - (a crija surtand da soa stansia segui da Eulalio ’n camisa da neuit)

                  A l’é lì, a l’é lì… lo vëddo ! Lo vëddo a l’é lì, a l’é lì !!!!!!!!!

                  (Gustavo as dësvija dë scat e as buta ’n pé sël sofà, Eulalio a crija        

                   spaventà, a riva anche Melania ’n pigiama ch’anvisca la lus)

Melania   - Monsù Bastian, monsù Bastian, ch’as dësvija, chiel a sognava, a l’é

                 gnente ! Monsù Eulalio chiel a deuv scuselo a l’é un pòch depress…

Eulalio    - Eh, scuselo… scuselo… ma a l’é già la tersa vòlta che staneuit a l’ha

                 desvijame ! Am dësvìja sempre e peui më spavento, mi i son tant

                 sensibil…

Gustavo  - Altro che pension dla pas !

Eulalio    - Peui, ch’a më scusa, ma monsù Bastian a ronfa come ’n gamèl !

Bastiano  - Nò, nò… i son pà mi che ronfo, a l’é chiel ! (Indica Gustavo)

Gustavo  - Nen vera, mi i l’hai mai ronfà e peui costa a l’é ca mia e faso lòn

                 ch’i veuj soma capisse ? !

Melania   - Oh, basta ! Un pòch ’d calma ! Ch’a l’abio ’n pòch ’d pasiensa ! Monsù

                 Bastian a l’é malavi…

Bastiano  - Eh si… a fòrsa ‘d misurè la pression a le gome a l’é mnùje la depression...

Gustavo  - Si, va bìn, ma mi doman i travàjo, l’avrìja ’dcò damanca ‘d deurme !

Melania   - Ma se it cominsi a neuv ore, doman matin peuli deurme finché it veuli !

Gustavo  - Eh, se am làsso nen deurme !

Bastiano  - Bè, comsissia scusème… a capiterà pì nen  

Eulalio    - Anche përchè am fà pié serti spavent ! Sa, mi i l’hai anche ‘l sofi al cheur,

                  a-j’é pà da schersé nè… Che un a peul anche lassèje le piume, e a mi am

                dëspiassrìja ’dcò dëvìjème da mòrt doman matìn !

Melania  - Sa, adess tuti a let, a l’é nen sucedje gnente… Via via ant le vòstre stansie!

                (a possa Bastiano e Eulalio ant la stansia) Bon-a neuit a tuti e seugni d’òr!

Gustavo  - Melania, i podrìja nen andé a deurme ant la nòstra stansia ??

Melania  - Nò, i l’hai già ditlo, ël let a l’é për mia mare ch’a podrija rivé da un

                 moment a l’àultr !

Gustavo  - Ma le madòne arivo anche ‘d neuit ?

Melania   - Certo, tlo sas, mia mama a l’è amprevedibile ! Deurm, deurm … (a seurt        

                  e a dëstissa la lus, ant la sen-a a-i resta mach Gustav ch’as argira sël

                  sòfà e  a serca ’d deurme. Artorna la penombra e tut asmija tranquil, a

                  l’amprovis a torna Eulalio an camisa da neuit, na scufia an testa e na

                  candèila an man)

Eulalio    - (a s’avisin-a lentament a Gustav ch’a deurm sël sòfà e a ciama) Monsù

                 Gustavo, monsù Gustavo, Ch’a më scusa se i lo dëstorb, a durmìja ?

Gustavo  - Nò, nò… i seugnao!!

Eulalio    - Ch’a senta... i podrìja deurme belesi con chiel… perché mi a stè con

                  monsù Bastian i l’hai ‘n pòch ëd paura

Gustavo  - Ma ch’am fasa mach ‘l piasì… che ora ch’a l’é ?

Eulalio    - A l’é tre bòt ëd neuit… ma a l’ora ‘d Tokio a sarìjo già tre bòt dòp disnà !

Gustavo  - Ma còs ‘mna frega dl’ora ‘d Tokio, ch’am làssa deurme për piasì !

                (e as gira da l’àutra part)

Eulalio   - Se a-i anterëssa nen l’ora ‘d Tokio i peuss dije l’ora ‘d Pechino, përché mi

                 i l’hai na svelia spessial… ch’a pensa che l’hai compràla a Oropa e a va

                ch’a l’é na maravija !

Gustavo  - (butandse setà sël sòfà) Ch’a senta nè monsù…

Eulalio    - Eulalio Ernestino, Eulalio a l’é ‘l cognòm ma chiel ch’am ciàma pura

                 Ernestino s’a-i fà piasì

Gustavo  - Ch’a senta nè Ernestino o come diao ch’as ciama… ch’am fasa ‘l piasì dë

                  sparì che mi i l’hai damanca ‘d deurme , a l’ha capì ???!!!

Eulalio   - Eeeh! Ch’a s’anrabia nen parèj (s’alontan-a) Bon-a neuit!

Gustavo  - E bon-a neuit !! (as coata la testa con ’l cussin)

Eulalio    - (tornand asndaré) Ch’a më scusa ancora monsù Gustavo… ma a l’é

                  anrabià con mi ??

Gustavo  - Nò, nò, am fa tant piasì parlé con chiel a tre bòt ‘d neuit !

Eulalio    - Tròp gentil… lo ringrassio… bon-a neuit e ch’a deurm bin… seugni d’òr !

                 (Dòp un pòch a torna  con la candèila e a s’avisina a Gustav)

Eulalio    -Monsù Gustavo… a deurm ? (lo dësvija)

Gustavo  - Eh ? Che ora ch’a l’é ?! A l’é già 5 ore ? (as àusa dë scat) Alora i son an

                ritard, deuvo andé a travajé… andoa a son le scarpe ? (jë serca)

Eulalio   - Ch’as tranquilìsa monsù Gustavo, a l’é mach tre bòt e tre minute…

Gustavo - Ma a l’é ancora chiel ? Ma a l’ha finì ‘d rompe le scatole a tre bòt e tre

                 minute ‘d neuit ?

Eulalio    - Ch’a me scusa për ‘l dëstorb… ma mi con col monsù Bastiano i peuss nen

       deurm, am fà pié serti sbaruv, a crìja e peui a ronfa… Còs na dìs ?

Gustavo  - Gnente !! (as campa a deurme con la testa sota ‘l cusin)

Eulalio    - (a l’oserva un moment peui s’anfila ’dcò chiel sël sofà da l’àutra part e as

                 tira la coerta da soa part. Gustavo d’andormì a tira ’dcò chiel

       la coerta da soa parte butand ij pé ’n facia a Eulalio)

Eulalio    - Monsù Gustavo… monsù Gustav ch’a scusa… vorerìja nen dësturbèlo ma

                  a podrìja nen sposté ‘n pòch ij pè, përché a l’ha ficàmie ‘n boca e a l’é nen

                tant igienich!

Gustavo  - Ma còs ch’a fa ? Via, via !! Ròbe da mat ! Ma ‘d chi a son sti pé ?

Eulalio    - A deuvo asse ij mei… oh ma a spùso nen, i son lavàmie tre dì fa, ch’a jë

                 nùfia pura s’a-i fa piasì… !

Gustavo  - Mi i nùfio gnente ! Fòra da sì ! (as àussa ’nfastidì)

Eulalio    - (as àussa anche chiel) Ch’a senta, foma na ròba… mi i deurmo davsìn a

                 chiel, ël sofà a l’é gròs, podoma stèje tuti doi benissim !

Gustavo  - Ma përché a dovia capitemi na dësgrassia parèj… Ma mi còs i l’hai fait

                për meriteme sta penitensa !

Eulalio  - (as cogia sël sofà da l’àutra part mentre Gustav lo guarda stupì)

                 Ma còs ch’a fa ? Ch’as cogia sì davzìn a mi, a veul savèj l’ora ‘d Calcutta ?

Gustavo  - Nò, i vorèrìja deurme ‘n pas !!! (as cogia anche chiel da fianch a Eulalio)

                Bon- a neuit !! (ij doi ancamin-o a tiré la coerta peui a serco ’d trové la

                posission)

Eulalio   - Ch’a me scusa monsù Gustavo, a podrìja spostèse ‘n pòch pì ’n là…  

                 grassie, ecco ancora ‘n pòch... parèj i stago bìn… (ant ël fratemp Gustav a

                 casca dal sofà) Ma monsù Gustav, an doa a l’é ’ndàit, a l’ha pì nen seugn?

Gustavo - Nò, a l’é passàme la seugn ! (a resta setà për tèra, peui as àussa

                 d’anrabia, a pija na coerta e ’n cusin e as buta a deurme për  tèra)            

Eulalio   - Alora bon-a neuit, ch’a deurma bìn… a veul che i buto la svelia për doman

                matìn ? Vëddo ch’a l‘ha ‘l seugn tant pesant, fòrse a sarìja mej…

Gustavo - A sarìja mej ch’a l’ha piantèìsa lì ’d rompe le cosidette !

                (as campa sël sofà e as  buta torna a deurme)

Eulalio    - Ma ch’a disa nen parej… che mi podrìja ofèndme !

Gustavo  - Ch’a s’ofènda pura, bon-a neuit !

Eulalio   - Ah, che caràter ! Capìsso nen come mai serta gent a sia sempre anrabià

                 parej… (as buta a deurme) Ah, che temp ! (le lus a pòch a pòch as

                 dëstisso, a resta tut ëscur, peui as sent soné ’l ciochin un paira’d vòlte.

                 A sanvisco torna le lus. Gustav e Eulalio a deurmo ambrassà sël sofà.

                  Ancora mes andormia a seurt da soa stansia Melania, e a va a deurbe la

                 pòrta)

Melania  - I rivo… un moment ! Ven-o… (duverta la pòrta e a intra la suocera. A l’è

                  na madama an sla sesantën-a con në stran caplin an testa, na borsëtta e

                 na valis a man)

Melania  - Mama !

Suocera  - Melania, fija mia ! (a s’ambrasso mentre i doi a continuo a deurme)

Melania  - Mama, che piasì arvëdte ! Ma përché prest parèj… che ore ch’a son ?

Suocera  - A l’é neuv ore ! A l’é tròp prest ? Pen-a ch’it las telefoname i son partì !

Melania  - Nò, nò tl’has fàit bin, mi i l’hai preparate la stansia, deurmras con mi !

Suocera  - Con ti ? E Gustavo ?

Melania  - Preocupte nen, chiel a s’arangia !

Suocera  - (A l’amprovis as n’arcorse dij doi ch’a deurmo ambrassa e a campa’ n

                  crijasson) Ahhh !!!!!!!!!! (Melania së sbaruva)

Melania  - Mama, còs tlas vist… contròlte !

Suocera  - Porcellopoli !! Costa a l’é na ca d’apuntament ! Tò òm ambrassà a n’àutr

                 òm, scandalos… scandalos !!! Porcellopoli, porcellopoli !!!

Bastiano - (a seurt da la stansia ’n mudand) Ma crijè nen parèi, che  spavente la gent!

Suocera  - (a urla)  Ah !!!! (scandalisà a ved  Bastiano ’n mudand) E collì chi ch’a

                  l’é ? An mudande, n’òm an mudand e doi òmo ch’a s’ambrasso !

Sporcacion ! Ah, ’n tanti ani i l’avìja mai vist na ròba parèj…

                 Lussuria, lussuria ! Si a l’é pess che ‘l grande fratello !  Porcellopoli !

Bastiano  - Ha l’ha mai vist n’òmo ‘n mudande ?

Suocera   - Chiel ch’a staga ciuto ! Pitòst ch’am declin-a le sue generalità, che mi i

                  vad sùbit a la polissia dël Buon Costume a denunsiè la còsa !!

Melania  - Ma mama, fa nen parèj… adess të spiego tut !

Suocera  - A-i é gnente da spieghé !Costa a l’é na ca d’apuntament, na ca a luci rosse!

Gustavo   - (dësviands e stirassandse) Chi a l’è ch’a l’ha ’nviscà la luce ?

Eulalio    - I son nen stàit mi… Mi i l’hai pròpe deurmì bin, ël seugn dël giust…

Suocera   - Ah si ? ËI seugn dël giust ? E alora ciàpa sòn!! (a-i da na borsà ’n testa)

Melania   - Mama, fa nen perej !

Gustavo    Oh Signor, la suòcera  !! A-i mancava mach pì chila !

Suocera   - Còs tl’has contra le suòcere ? (fa për deje n’àutra borsà)

Gustavo   - Mi gnente, gnente….

Eulalio     - Madama; fòrse belesì a-i é n’equivoch, ch’a làssa che jë spiega…

Suocera   - (Borsà ‘n testa a Eulalio) A-i é gnente da spieghé ! A l’é tut ciair come ‘l

                  sol ! Doi òmo ch’a deurmo ‘nsèma e ‘l ters an mudande ! La sen-a a l’é

                 përfetta ! Porcellopoli !

Gustavo   - Ma che sen-a ! Che porcellopoli, a l’é sto barbabùch che a l’é

                 ficàsse ant ël  mè let e a l’ha pà lassàme deurme !

Suocera    - Eh, lo chërdo ! Con le porcàde che l’eve fàit !!

Melania    - Ma mama, còs dise !?

Eulalio     - Ma cò a dis madama chila a ofènd la mia onorabilità ! 

Suocera    - Bela onorabilità la soa ! Porcacion !!

Gustavo   - Ma che ora ch’a l’é ?

Suocera   - A l’é neuv e ‘n quart ! I son rivà tròp prest ? L’hai fòrse dëstorbave ?

Gustavo  - Neuv e ‘n quart !? Alora i son an ritard… i deuvo andé a travajé ! Le

                  scarpe andova a son le scarpe !!! (Agitatissim a serca le scarpe giutà da

                  tuti j’àutri meno la suocera che impassibila a brassa incrosià oserva la

                  sen-a batend nervosament ël pé)

Suocera   -  A son lì, sota ‘l sofà… as capìss…, quand as fan le òrge…, peui as treuvo

                  pì nen le  scarpe !

Bastiano  - As vèdd che chila as n’antènd… nè madama !?

Suocera   - Chiel ch’a staga ciùto e ch’a vada a vestisse…, vërgognoss !

Gustavo  - La giàca, andova a l’é ? (E antant a-i casco le braje)

Suocera   - Ah !!! N’àutr an mudande !

Gustavo  - (Tenendse su le braje con na man) Arvëdze a tuti, mi vado, che i son

                ‘n  ritard !(a seurt an pressa e a intra Angelica ansognacà)

Angelica   Nonna ! Che piacere vederti !

Suocera  - Maria Vergine ! Për piasì… sara j’euj cita masnà…, che costa a l’é

                  corussion ëd minorenni ! (a-i buta na man an sij euj) Ven mach da l’àutra!

                 e guarda nen ! A son pà spetacoj për i cit  ! (a s’avia vers la stansia

                 seguija da Melania)

Angelica  - Ma nonna, cosa fai ?

Melania   - Mama, speta che të spiego !(a seurto, e a resto soli Bastiano ed Eulalio

                 ch’as guardo stupì)

Bastiano  - Certo che da chiel im  sarìa mai spetàmlo nè monsù Ernestino ?

Eulalio    - A saria mai spetaslo còsa ?

Bastiano  - Eh…, lassoma perde… Certo che mi i l’avrìja mai pì dilo che monsù

                  Gustavo a fussa…

Eulalio     - A fussa còsa ?

Bastiano   - Eh…. ch’a fusa ’d l’àutra paròchia !

Eulalio     - Chi ? Monsù Gustavo…? Ma ch’am disa pà l’on… alora i l’hai scampàla

                    bèla…, òmmimi pòvr’òm !!!! (a scapa ’nt la stansia segui da Bastiano,

                  a son-a ’l ciochin, a seurt la suocera anrabia)

Suocera    - Possibil che a-i sia gnun ch’a vada a deurbe !? (a duerta e a intra Olivio

                  con la cassiëtta ’d vërdure)

Olivio      - Cerèja madama, a-i é nen la padron-a ??

Suocera    - La padron-a son mi !

Olivio      - A l’han già cambià proprietari ? A l’é pen-a doi dì ch’a l’an doertà…

                   Ch’a senta, andoa la pòso la cassiëtta ? (a posa la cassietta ‘sla taola e

                   a tira fora un bijèt mentre la suocera a lo guarda stupia) belesi a-i sarìja

                   peui anche ‘l cont da rangé ‘d ier… an tut a fa 62 euro… l’hai fin-a fàje

                  ‘n pòch dë scont!

Suocera    - Ma ti ses Vittorio, ël moros ëd mia Angelica ! (a-i stend le brass al còl)

Olivio      - Un moment né madama, ch’a speta na minuta… (a rancula)

Suocera   - (l’ambrassa e lo basa) Vittorio ! Che piasì... chissà come a sarà contenta

                  mia novoda… Angelica ! (Urla) Ven a vëdde chi ch’a j’é !!

Olivio    -  (serca’ d liberese da l’ambrass) Ma ch’a ten-a giù ste man ! 

Angelica  - (intrand) Vittorio ! Tu qui ? Ma che fai costì e perché vesti come un

                  misero mortale ?

Olivero    - Ma che misero mortale, mi i l’hai un negòssi d’alimentar, la dita Bellotti

                 Olivio, prodotti  a domicilio !

Angelica  - Deh perché parli codesto idioma plebeo, tu così nobile, così etereo…

Olivio      - Mi sai nen còs a veul dì cola paròla lì, però i l’eve già pròpe stufiàme con

                   sta stòria ‘d Tòjo che mi gnanca lo conòsso ! Mi sai mach che sì a-i è da

                  paghé ‘l cont e belesì a-i é gnun ch’a paga !

Suocera   - Còm it përmëtt ëd risponde parèj a mia novoda ! Maleducà ! (a intra

                  Melania)

Melania    - Ancora chiel ? Ch’a buta giù sta cassiëtta da la taola, a vëd nen ch’a

                  spòrca la tovaja !

Olivio      - Ah, arcominsoma torna… e bùtla da sì, e bùtla da là ! Ma belesi a

                  comando tuti ma gnun ch’a paga ! Mi pijo mia ròba e im nà vado !

                 (pija la cassiëtta e a fa për andesne)

Angelica  - (as buta danans a la pòrta) No Vittorio, non te ne andare !!

Melania   - Figlia mia, laslo ‘ndé, vëddi nen ch’a l’é n’impostor, at merita nen !

Suocera    - Vigliach ! Oh Maria Vergine che colp ! Am ciàpo le caudan-e (as fa aria)

Olivio       - Pian a deje dël vigliach a j’àutri nè mia cara madama, che belesi a-i son

                  peui sempre ancora doi cont da paghé ! (a intra Eulalio) 

Eulalio      - Còs a l’é suceduje, còs ch’a-i é da crijè parèj ? Costa a më smìja peui nen

                  la pension dla pas… cominso a dubité che fòrse i l’hai sbalià ‘ndiriss

Suocera    - Oh, ch’a fasa nen tante stòrie né ! Sa, vajre ch’a-i’é da paghé ?

Olivio       - I l’hai già dìjlo, a son 62 euro !

Suocera    - (rivolt a Eulalio che a l’era pen-a intrà) E alora cheil còs a speta

                   a tiré fòra ‘l portafeuj ? Ch’a paga, nò !  

Melania    - Ma si, fomëla finija na bon-a vòlta con sto miserabil dòn Gioann !

                   Chiel ch’a paga e ch’ël monsù ch’ as  gava d’ant ij pé !

Angelica    - Addio ! (a seurt ansema a Melania)

Suocera     - Vigliach !(e a seurt ëdcò chila sdegnosament)

Eulalio      - Alora i dovrìja paghè mi ? (a tira fora‘l portafeuj) A peul nen feme

          ‘n pòch dë scont ? Sa, mi i l’ha la tesera dij’òrfani ‘d guèra…

Olivio        -Gnun-e tesere, pagament an contant ! A son 62 euro… s’a veul la 

                    ricevuta a fa 80 euro !

Eulalio     - Nò, nò, foma 62… (ij dà e Olivio a-i buta an sij brass la cassietta)

Olivio      - A l’arvìsta e grassie ! Bellotti Olivio, prodotti  a domicilio ! Sempre a

                  soa dësposission ! (a seurt mentre Eulalio a resta con la cassiëtta’n s’ij

                  brass, antant a son-a’l ciochin e chiel a va a duverté e a intra Ortensio

                  Bergamotto dit ël përfumeur venditor ëd përfum, rapresentant dla dita

                  Margherita Ciclamini & C. )

Ortensio  - (Con na valisëta an man) A l’é përmess ? Oh, grassie ch’a l’ha

                  duertame… Përmet ? (a spòrs la man a Eulalio ch’a ten la cassiëtta

                   dla vërdura ant ij brass) Piasì !

Eulalio    - (sempre con la cassiëtta) Piasì… ch’ha mè scusa, ma i peuss nen deje la

                   man…        Sai nen andoa posé sta ròba ! (intra Bastiano e a-i da la cassiëtta)

Eulalio    - Ecco… ch’a ten-a ‘na minuta che i deuvo saluté sto monsù…

Ortensio    Përmett… Ortensio Bergamotto dit ël përfumeur dla famosa e antica

                  dita ’d përfum “ Margherita Ciclamini & C” (a-i strens la man)

Eulalio    - Tant piasì… Eulalio Ernestino… Eulalio a l’é ‘l cognòm, mia mare

                  a la vorsù butème sto nòm përché…

Ortensio   - Ma chiel a l’ha pà gnente da scusèsse për avèj ‘n nòm dròlo parèj,

                   d’altrond con cola facia lì a podija pà ciamèse diversament !

Eulalio     - A dis ?

Bastiano   - Piasì… (passa la cassiëtta a Eulalio) Bastiano Cerutti… Bastiano a l’é ‘l

                    nòm… sa, mi faso ‘l gomista,’n travàj dur e stresant e a fòrsa ‘d pié la

                  pression a le gome a l’é mnùme la dëpression e peui l’hai anche la

                  pression bassa…

Ortensio  - Pression bassa ? A basta mangé na testa d’aj al dì… ansi ch’a speta…

                 (a-i passa la valisëtta e peui dan sacòcia a tira fora un pòch ëd tut ch’a

                   buta ‘nt la man ëd Bastiano) ecco… ch’a scusa… Ah… l’hai trovà !

                   (Tira fora na testa d’aj) Ecco, ch’a pija…

Bastiano - Ma còs ch’a l’é ?

Ortensio - A sent nen che përfum ?

Bastiano - Pì che përfùm i sento na spussa d’aj !

Ortensio  - A l’ha ’ndovinà… a son fische d’aj, a son l’ideal për tiré su la pression!

                  Chiel ch’a na mangia doe ò tre a colassion, tre ò quat a disné e sinch ò ses

        a sin-a e ant ël gir d’un mèisòt chiel a l’é a pòst ! La pression a-i va a le

        stèile !!

Bastiano - Ch’a më scusa, ma a mangé tut coj àj, l’alit a spùssa nen tròp ?

Eulalio    - Se as treuva davanti a na përson-a, a basta ch’a respira, ch’a l’ha fa

                 sëch da des mèter ‘d distansa !

Ortensio - Ma nò ! A basta ch’as buta ‘n pòch ëd përfum dla ditta “ Margherita

                 Ciclamini  “ e chiel a l’é a pòst ! Ansi, ch’as seta… i fas sente ‘n pòch ëd

                  përfum che a ven da Paris, tuti përfum ëd mia creassion, a l’é për l’òn che

                 am ciàmo Ortensio ‘l përfumeur de Paris !

Bastiano- Da Paris ? Alora a deuvo esse bon !

Ortensio - Ch’am daga la valisëtta… butève còmod ! (a buta la valisëtta sla taola e a

                tira fòta tuta na serie’d campionsin ëd përfum)

Eulalio    - Ch’a më scusa… i podrìja posé la cassiëtta ? (a gira con la cassiëtta ma a

                sa nen andoa posela)

Ortensio - Ma sertament, ch’a s’acòmoda e chiel (rivolt a Bastiano) ch’a mangia pura

                na bela fësca d’aj… che a vedrà che la soa pression a-i va a pòst !

Bastiano  - A l’ha un bon gust… im sento già mej, magara i na mangio ancora un-a !

                ( son-a ’l ciochin)

Suocera   - (Afaciandse da la pòrta dla stansia) Quàidun ch’a vada a duverté !

Eulalio     - (Con la cassiëtta’n man duverta la pòrta a fatiga, a intra Toni con un 

                borson ëd travaj a tracòla)

Toni        - (a intra criand) Gas ! Gas !! I son amnùit a cambiè ‘l conteur, i spero ch’a

                 sìa la vòlta bon-a ! A son tre dì ch’im fève core…

Eulalio    - Ch’a scusa ma a l’é pà colpa mia !

Ton         - E gnanca mia… Sa, ma ’ndova a l’é ‘l padron ?

Bastiano - A l’é ’ndàit a travajé !

Toni       - Ma che odor d’aj ! L’eve mangià la bagnacàuda ???

Ortensio - Nò, nò a l’é për aussé la pression…

Toni       - Ah si ? Përché l’aj a àussa la prèssoin ? Alora mi i n’hai nen damanca

                 përché mi i l’hai sempre tròp àuta !

Ortensio  - Alora se a l’ha tròp àuta mi i l’hai n’àj spessial ch’a riva da la Cina e che     

                 a la fa sbassè… ch’a pija… Ch’a na magia doe o tre fësche ! 

Toni        - Parla pà, che spùssa ?? Ma a fa scapé le bòje ?

Ortensi   - Sicur, a fa bin për tut !!! A veul sagé ?! (a-j’ëspors na fësca d’aj)

Bastiano - A mi a l’ha già fame àussè la pression !!

Toni      -  Am convinc pà tant… Ma chiel a l’é ‘n farmasista ?

Ortensio - Nò, mi son Ortensio Bergamotto dit ël përfumeur dla premiata dita

                    Gelsomini Margherita e C ! I vendo tuti përfùm fransèis !

Toni          - Ma ij përfùm a son për le dòne !

Ortensio    - Chiel a l’é sì ch’a së sbalia ! Ancheuj a son j’òmo ch’as përfumumo, për

                    conquisté na dòna! A l’òm a-i basta un pòch ëd  përfùm e “patatràch” la

                   dona a casca a-i soi pé !

Toni          - Ma da bon ?  Ch’am na fasa  sente un pòch ?? (Rivolt a Eulalio) E chiel

                   ch’am fasa ‘n piasì, ch’am ten-a ‘l borson ! (a lo spòrs a Eulalio)

Eulalio     - (Dà la cassiëtta a Bastiano) Ch’a la ten-a chiel... grassie !

Bastiano   - Ma còs na faso mi dë sta cassiëtta… ch’a la pìja chiel… (La pasa a Toni)

Toni         - Ch’a la ten-a chiel, ch’a l’é mej… (a-i la dà torna a Eulalio)

Eulalio     - Ma mi, verament i l’hai già ‘l borson…

Toni        - E bin, ch’a ten-a ’dcò la cassiëtta ! E chiel ch’am fasa sente ‘n pòch dë sto

                 përfùm !

Ortensio  - Adess basta con ste stòrie… mi i son sì për travajè, i son pà sì për

                  divertime ! Alora… (a pija quàich campionsin ëd përfum) Ecco për

                  esempi... costì a l’é l’ùltima mia creassion  “ Përversion d’ un-a neuit

                  d’amour “ ! (Tuti a nufio)

Toni         - Costì a fa për mi… Bon, a l’è essitant… Ch’a nùfia ! (A Bastian)

Bastiano  - Mi sento mach odor d’aj…

Toni        - Për fòrsa a continua a mangé ‘d fësche d’aj come s’a fùsso caramele !

Eulalio    - E mi nùfio nen ? Cha ten-a (a spors la cassiëtta a Bastian che a la passa

                 a Toni che a l’arpassa a Eulalio che ha l’ha apen-a fini da nufié)

Ortensio  - Còsa a na dìs ?

Eulalio    - Pecaminos !

Ortensio  - Ah, ma sòn a l’é gnente ! Ch’a sent costi… (tira fòra d’àutri campionsin)

                 Obsessiòn… circonvallassiòn… egoist… falabràch… giudafàoss…

                  spuss ëd cheval, parfum dë Cacarel… Cristian d’òr doblé garantì dal tolè.

                 tute mie invension !!!

Eulalio    - Tuti nòm essitant ! A mi am dan fin-a ëd frisson…

Ortensio  -  A l’ha dit giust ! Ch’as na buta un pòch ëd sosì… parfùm de Cacarèl…

                 (a-i na sbrincia un pòch a Toni) a vëdrà che la prima dòna

                 ch’ancontra a resta fulminà dal sò sguàrd ! (a intra Petronilla)

Petronilla - Buongiorno a tutti ! Oh che bon përfum... Dësturbo… la pòrta a l’era

                  duverta… Ma che përfum… ma chi ch’a l’é ch’a përfuma parèj ?

                 (Guarda Toni ch’andietregia) Ch’a disa Gas… Gas… për piasì…

                  (peui  a-i cor d’apres mentre Toni scapa ant la stansia e as sento

                  dij lament sofocà…strani..)

Bastiano   - Ma a fonsion-a !!

Ortensio   - Sicur ch’a fonsion-a… a veul provelo ’dcò chiel ?

Bastiano   - Nò, nò… mi i l’hai la pression bassa, sai nen se am fa bìn…

Ortensio   - Ch’a lo preuva chiel monsù…

Eulalio     - Eulalio Ernestino… Eulalio a l’é ‘l cognòm !

Ortensio   - Bin Ernestino, ch’a preuva (a-i na versa un pòch sël vesti) Ma ch’a pòsa

                  sta benedeta cassiëtta !

Eulalio     - A dìs ? Peus posèla ?

Ortensio   - Ma sì, ch’a pòsa sta cassiëtta e ch’a preuva sto përfùm… spùss de cheval!

                 (Eulalio a l’è ‘ncamin për posé la cassiëtta sla taola ch’a intro Melania e

                  la suocera)

Melania   - Ma còs ch’a fa ? Ch’a buta giù sta cassiëtta da la taola ! (Eulalio esegue)

Suocera   - Ma còs ch’a l’é sta spùssa ?

Ortensio  - Spùssa !?  A vorrà dì përfùm ! A përmètt… Ortensio Bergamotto

                  përfumeur de Paris… I son si për presenté ij mei prodòtti               

Melania   - Si, ma adess i l’oma nen temp… Ma sent che spussa…

Eulalio     - Nò, a l’é monsù Bastian che a l’ha mangià ‘n pòchi d’aj

Suocera    - (A nufia l’aria) Nò, costì a l’é nen spussa d’aj, susi a l’é përfùm

Ortensio   - Giust, brava… costì a l’é ‘l përfùm “ spùssa de cheval”

Suocera    - Sconvolgent ! Acativant ! diabolich ! (Guarda Eulalio ch’andietreggia,

                  chila a-i cor d’apress, a pòsa ’l borson e scapa con la cassiëtta ’n man

                  giù për le scal crijand “aiuto !” ansegui da la suocera)

Melania   - Mama, Mama, torna ’ndarera, còs fase !?

Bastiano  - (a soe spale) Scapa Eulalio !!!

Melania   - (a Ortensio) Ma còs a l’ha combinà chiel ! Ch’as vërgògna !

Ortensio  - Ma mi i l’hai pà fàit gnente a l’é soa mare ch’a sa nen resiste a le

                  tentassion ! (intra madama Abelarda con doi pacch ëd pan)

Abelarda - Oh, ciareja ! Ma còs a l’é capitaje a soa mama che a l’era stravolta e a

                  corìja giù për le scal come na mata d’apress an monsù…!

Melania   - A l’é annamorasse ! (sempre con ij pacch an man)

Abelarda  -Annamorà ? E ‘d chi ?

Melania    - Ëd monsù Eulalio ! Ma a l’é tuta colpa ‘d cost monsù sì ch’a vend

                   përfum afrodisiaci… si, përfum ch’a fan annamoré !

Ortensio   - Sicurissim, a basta vojdène doe o tre gosse e la magìa a l’é fàita !

Abelarda  - Përfum ch’a fa annamoré ? Alora j’ë compro tuti, si, si ch’am na daga

                   doi o tre damigian-e che veuj femje ’l bagn e ’l rest i vado a voidèjlo ‘n

                  testa a Ciucciariello e vedova se sta vòlta i la foma…!

Ortensio   - Ecco, per chila i consiglierìja costì… Cristian d’òr doblè garantì dal tolè.

Abelarda - Lo pìjo… (as vòlta e a fa për seurte peui a torna ’ndarera e a posa ij

                  pacch sla taola) Belesì a-i é ël pan, im dësmentijava !

Melania   - Ma còs na foma ‘d tut sto pan !

Abelarda   - Eh, i son passà da Ciucciariello e son lasame tiré… Vado a provè ‘l

                  Përfum con  ël me Ciucciariello !   

                  (a seurt ëd corsa)

Bastiano   - Mi a vëdde tuta sta confusion am rend nervos… Vado a cugeme (a seurt         

                  e a intra Gustavo con na bota ‘n man cantand)

Gustavo    - Sono stato sul Montenero a trovare Gesù Cristo… viva Turati, viva la

                  libertà !

Melania    - Gustavo ! Vërgognati ! Guarda ’n che stat ses rangià ! Cioch… costa    

                  peui.

Gustavo   - Viva Turati, viva la libertà… taci donna… che io… mi i l’hai gnente da

                 vërgognème e d’ancheuj son liber ! Libertà! Libertà !

Melania    - Ma come ? Ti të spuss ëd vin, ma guardte ant le specc ! Vërgogna !

                   (a intra Angelica)

Angelica  - Padre, che hai fatto ?  Perché ti sei lasciato travolgere dal vizio ?!

Gustavo   - Ma che vissio… doi bicerìn…

Melania   - Gustavo, bel esempi tij daghe aj tò fieuj ! (a intro Tobia, Jack e d’amis)

Tobia       - Ehi, grigio, smamma che noi qui dobbiam provare !

Jack         - Hai capito nonno, che qui si fa musica, rock duro che non fa per te !

                  Smammare ! (Con Tobia a pòrto ‘ndrinta la bateria e a cominso a bate)

Gustavo   - Ma còsa son-e… Cimitero di Rose ? (a intra Vittorio)
Vittorio    - Angelica !

Angelica  - Vittorio, tu qui !?  Sei tornato…

Vittorio    - Angelica, ho scoperto l’inganno! Un misero bipede venne a casa tua a

         vendere verdura. Ebbene quello non ero io, ma il mio sosia !!!

Angelica  - Ora capisco !

Gustavo   - Viva Turati, viva la libertà… (a rij .A torna la suocera tuta ’nrabià)

Suocera   - (Intrand) A l’é scapàme !

Ortensio  - Ch’a preuva sto përfùm… Eau de Toilette de mal de pansa…

Melania   - Mama, lasa sté ! E guarda pitòst tò gënner an che stat ch’a riva a ca !

Gustavo   - Abasso le suocere ! Mi a le madòne ij fasso..

Suocera   - Còs ti fas ti a le madòne !? (a-i sfa ‘ncontra minassosa)

Gustavo   - J’ë campo fòra ’d ca… (a-i mostra n’assegn)  Ecco… mi i l’hai vinciù al

                 superenalòtto e alora i peuss realissé ‘l seugn dla mia vita !  Vendo la

                 cà  e tuti fòra d’le bale përché mi im na vado a vive a Borghetto !

                 Libertà ! Libertà ! (a intro ’d corsa Petronilla e Toni)

Toni         - (Tut scarpentà, con la camisa fòra dle braje ch’a cor d’antorno la taola,

                 anseguì da Petronilla ch’a urla) Gas ! Gas !!

Suocera   - Ma belesi a l’é ‘n manicòmio ! (a intra Bastiano)

Bastiano  -(urland) A l’é lì, a l’é là, lo vëddo !! Lo vëddo !! A l’é lì… (Tuti as së 

                 sbaruvo e a-i suced ël caos general) Ël fantasma ! L’è si !!!

(Gustavo)  -(a crija) Basta ! Basta ! Via tuti, fòra  !!! Tuti fòra dij ciàp !

                 ( a j manda fòra tuti) Via tuti ! Fòra dij ciàp  ! ( A crija , j’autri

                  a së spavento e a scapo.)Fòra ! Fòra !!!

Melania  - Ma chiel-si a dà ij numer ?!

Gustavo – Si,ma i numer bon ! Stavòlta comando mi , libertà,libertà !!

Suocera  - A l’é diventà mat !! Scapoma !

Gustavo     Nò, son nen diventà mat ! I l’hai vendù la cà e adès im na vado a vive a

                  Borghetto finalment i vado a vëdde ‘l mar… Fòra !!!! Tuti fòra dij ciàp !!!

                Tuti a scapo spaventà, a resto mach Gustavo ch’as lassa andé sël sofà)

Gustavo  - Ah finalment… Casa… dolce casa ! (Dòp un pòch a intra Bastiano

                  crijand)

Bastiano   - A l’é lì, a l’é lì… lo vëddo… a l’é là !!! (Gustavo scapa sbaruvà, mentre

                   Bastiano as campa sël sofà disend) Casa dolce casa… finalment un pòch

                  ‘d tranquillità ! (Së strojassa sël sofà e fa për andormisse quand da fòra

                  as sent urlé)

Toni       -  Gas,gas !!!

Bastiano – Oh no !!!( A scapa spaventà)

Toni      - ( A intra ‘d corsa con le braje an man e la camisa s-ciancà crijant)

                  Gas..gas …Andova a l’è ‘l conteur  …Gas…Gas !  ( e a gira  për ël palch

                  tut stralunà …)

Abelarda –  (intrand ) – Ciucciariello ! A l’è scapàme !  (Peui a varda l’ovriè e a crìja)

                    Ven sì,bela giòia !! ( E a- i cor darera)

 

SIPARI       

                  MUSICA       

                         FIN                             

Rivoli   8 mars  2009